Γιορτή σήμερα 26 Ιουνίου, εορτολόγιο: Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη

Εορτολόγιο: Μακάριος, Μακάρης, Μακαράς, Μακαρία, Μακάρω, Μακαρίτσα, Μακαρούλα.
26 Ιουνίου: Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη – Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από τη βόρεια Μεσοποταμία, που ήταν μεγάλο μοναστικό κέντρο, και γεννήθηκε περί το 450 μ.Χ.

Για λόγους που δεν αναφέρονται ήλθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με το μοναχό Αδολά. Κατά το βιογράφο τους ο Όσιος εισήλθε αρχικά στη μονή των Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρου και Μερκουρίου, επιλεγομένη Κουκουλλιατών, της οποίας η τοποθεσία προσδιορίζεται «ἐν τῷ ἀρκτικῷ μέρει τῆς πόλεως πλησίον τοῦ τείχους ἐν ᾧ ἐστι τὸ παραπόρτιον τῶν Ἀπροΐτων». Το προσωνύμιο «Κουκουλλιατῶν» ή «Κουκουλλατῶν» δηλώνει τους μοναχούς που έφεραν κουκούλιο, ίσως κατά ιδιάζοντα τρόπο, αν κρίνει κανείς από τις σωζόμενες απεικονίσεις του Οσίου, δηλαδή ριγμένο στους ώμους. Η θέση της μονής πρέπει να αναζητηθεί βορειοανατολικά της Ακροπόλεως, εκεί όπου αναγνωρίζεται το τοπωνύμιο «Κῆπος τοῦ Προβατᾶ».

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τα παραδείγματα των αγίων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαιτέρως του Προφήτου και βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος «τριετῆ χρόνον ᾐτήσατο, ἵνα δοθῇ αὐτῷ χρηστότης καὶ παιδεία καὶ σύνεσις», ώθησαν τον Όσιο Δαβίδ να αποφασίσει να καθίσει σε δένδρο αμυγδαλέας μέχρι ο Κύριος να του αποκαλύψει το θέλημά Του και να του χαρίσει σύνεση και ταπείνωση. Στο τέλος της τριετίας εμφανίσθηκε στον Όσιο Άγγελος Κυρίου, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι εισακούσθηκε η παράκλησή του και η δοκιμασία του ως δενδρίτου ασκητού έληξε. Ο Άγγελος του είπε να κατέλθει από το δένδρο και να συνεχίσει τον ασκητικό του βίο σε κελί αινών και ευλογών τον Θεό. Ο Όσιος κοινοποίησε την οπτασία αυτή στους μαθητές του, ζητώντας τη βοήθειά τους για την κατασκευή του κελιού. Η είδηση γρήγορα έφθασε στον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Δωρόθεο και σε όλη την πόλη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιορτή σήμερα 26 Ιουνίου, εορτολόγιο: Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη

Σαν σήμερα, Γιορτή σήμερα 26 Ιουνίου, εορτολόγιο

Όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός με τη Νεαρά 11, του 535 μ.Χ., απέσπασε από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τις βόρειες περιοχές του Ιλλυρικού και ανύψωσε την ιδιαίτερή του πατρίδα σε Αρχιεπισκοπή, υπό τον τίτλο της Νέας Ιουστινιανής, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ήταν ο Αριστείδης, ο οποίος αν και αποδέχθηκε τη μεταβολή, προσπάθησε όμως να περισώσει την πολιτική σημασία της πόλεως, με την επαναφορά της έδρας του υπάρχου του Ιλλυρικού από την Πρώτη Ιουστινιανή στη Θεσσαλονίκη. Ενώ η διάσπαση της εκκλησιαστικής διοικήσεως δεν μείωνε την αξία της Θεσσαλονίκης, η μετάθεση της έδρας της υπαρχίας συνιστούσε σοβαρό υποβιβασμό της πόλεως. Το αίτημα λοιπόν των Θεσσαλονικέων, καθώς και η επιθυμία του υπάρχου Δομνίκου, ήταν η επαναφορά της έδρας στη Θεσσαλονίκη, ιδέα που ενστερνίσθηκε με ενθουσιασμό ο Αρχιεπίσκοπος Αριστείδης. Στο σημείο αυτό ζητήθηκε η βοήθεια του Οσίου Δαβίδ για τη μεταφορά του αιτήματος στον Ιουστινιανό, διότι ο Αρχιεπίσκοπος, όπως ο Βίος εξηγεί, δεν μπορούσε «καταλιπεῖν τὴν πόλιν ἀδιοίκητον» και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Εκτός των άλλων όμως, η προτίμηση του Οσίου Δαβίδ δείχνει τη βαρύτητα, αλλά και τις δυσχέρειες που προβλεπόταν ότι θα συναντούσε ένα παρόμοιο αίτημα στον Ιουστινιανό, ο οποίος προσφάτως είχε τιμήσει την ιδιαίτερή του πατρίδα, Πρώτη Ιουστινιανή, με τις έδρες της νέας Αρχιεπισκοπής και της υπαρχίας. Μετά από τόσα χρόνια εγκλεισμού ο Όσιος εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο φως του ήλιου. Η μορφή του είχε αλλάξει. Τα μαλλιά του είχαν μακρύνει μέχρι την οσφύ αυτού και τα γένια του μέχρι τους πόδες του, το δε άγιο πρόσωπό του έλαμπε σαν τις ακτίνες του ήλιου. Συνοδευόμενος από δύο μαθητές του, τον Θεόδωρο και τον Δημήτριο, απέπλευσε προς τη Βασιλεύουσα. Η φήμη όμως του Οσίου είχε προτρέξει. Έτσι, όταν έφθασε εκεί, όλη η Πόλη τον υποδέχθηκε. Η υποδοχή του από τη Θεοδώρα, σύζυγο του Ιουστινιανού, καθώς και οι τιμές και ο σεβασμός της προς το πρόσωπο του Οσίου, προκάλεσαν τον θαυμασμό όλων των παρισταμένων. Η Θεοδώρα κινήθηκε δραστήρια• έτσι, όταν επέστρεψε ο Ιουστινιανός, ο οποίος απουσίαζε σε επίσημες υποχρεώσεις, φρόντισε να προκαταλάβει τη γνώμη του θετικά υπέρ του Οσίου Δαβίδ, με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να προσκαλέσει τον Όσιο ενώπιον της συγκλήτου. Ο Όσιος παρουσιάσθηκε στη σύγκλητο κατά τρόπο θεαματικό κρατώντας στα χέρια του φωτιά με θυμίαμα που δεν κατέκαιγε τη σάρκα του. Το παράστημα του Οσίου καθώς και το προφανές θαύμα επέβαλε σε όλους κλίμα δέους και κατανύξεως, ώστε ο βασιλέας πρόθυμα ικανοποίησε το αίτημά του με σπουδή.

Κομίζοντας τα αγαθά νέα ο Όσιος απέπλευσε για τη Θεσσαλονίκη, την οποία όμως έμελλε μόνο από μακριά να ξαναδεί, διότι μόλις το πλοίο παρέκαμψε το ακρωτήριο εκείνος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Το γεγονός συνέβη μεταξύ των ετών 535 – 541 μ.Χ.

Η είδηση της αφίξεως του ιερού λειψάνου του Οσίου κάτω από τις συνθήκες αυτές συγκλόνισε ολόκληρη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το σκήνωμα του Οσίου Δαβίδ αρχικά κατατέθηκε στον τόπο, όπου είχαν αποτεθεί παλαιότερα τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων Θεοδούλου και Αγαθόποδος, στα δυτικά του λιμανιού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αριστείδης με πολλή θλίψη όρισε πάνδημη κηδεία. Το λείψανο του Οσίου ενταφιάσθηκε στη μονή του, των Απροΐτων, σύμφωνα με την επιθυμία του.

Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την κοίμηση του Οσίου, περί το 685 – 690 μ.Χ., έγινε μία προσπάθεια για τη διάνοιξη του τάφου, όταν ο ηγούμενος της μονής των Απροΐτων Δημήτριος «ἠθέλησεν ἀπὸ πολλὴν πίστιν λαβεῖν τι μέρος ἐκ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου». Μόλις όμως ξεκίνησε η εργασία αυτή, η πλάκα που κάλυπτε τον τάφο έσπασε και αυτό θεωρήθηκε ως φανέρωση του θελήματος του Οσίου να μη θιγεί. Το ιερό λείψανο παρέμεινε στην αρχική του θέση μέχρι την εποχή των σταυροφοριών. Κατά την περίοδο της λατινικής κυριαρχίας του μομφερρατικού οίκου στη Θεσσαλονίκη (1204 – 1222 μ.Χ.), το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία και το 1236 μ.Χ. απαντάται στην Παβία, απ’ όπου μεταφέρθηκε στο Μιλάνο, το 1967 μ.Χ.

Τελικά, το σεπτό λείψανο του Οσίου Δαβίδ μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και κατατέθηκε στη βασιλική του Αγίου Δημητρίου στις 16 Σεπτεμβρίου 1978 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησας, τῶν ἀρετῶν τοὺς καρπούς, ἀσκήσας ὡς ἄσαρκος, ἀμυγδαλῆς ἐν φυτῷ, Δαβὶδ Πάτερ Ὅσιε. Ὅθεν Θεσσαλονίκη, τοὶς ὀσίοις σου πόνοις, χάριν παρὰ Κυρίου, δαψιλῆ καρπουμένη, γεραίρει ὡς μεσίτην σέ, θερμὸν πρὸς τὸν Κύριον.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Δαυῒδ τὸ πνεῦμά σου.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῇ ἀγάπῃ τοῦ Λόγου Πάτερ πτερούμενος, ἐπὶ τοῦ δένδρου διῆλθες ἀγγελικὴν βιοτήν, καὶ ἐξήνεγκας ἡμῖν καρποὺς τῆς χάριτος· ἐξ ὧν τρυφῶντες νοητῶς, ἐκβοῶμέν σοι πιστῶς, Δαβὶδ Ὁσίων ἀκρότης· μὴ διαλίπῃς πρεσβεύων, ἐλεηθῆναι τὰς ψηχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Ὡς μιμητήν, τῶν οὐρανίων τάξεων, καὶ ἀγαθῶν, τῶν ἐπιγείων πάροικον, ἀπαξίως μακαρίζομεν, σὲ ὦ Δαβὶδ θεομακάριστε· τὸν βίον γὰρ ὡς ἄγγελος ἐτέλεσας, καὶ θείων δωρημάτων κατετρύφησας, ἐξ ὧν καὶ ἡμῖν μετάδος Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον
Ἤνεγκας ὡς κλῆμα ἐν τῇ Ἐδέμ, ἑστὼς ὑπὲρ φύσιν, ἐπὶ δένδρου πάτερ Δαβίδ, βότρυας ἡδίστους, ἠθῶν δικαιοσύνης, δι΄ὧν ἀεὶ εὐφραίνεις τοὺς σὲ γεραίροντας.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐγκρατείᾳ τὰ πάθη τὰ τῆς σαρκός, τῇ ψυχῇ ὑποτάξας Πάτερ σοφέ, ὡράθης μακάριε, μετὰ σώματος Ἄγγελος, καλιὰν δὲ πήξας, ὡς ὄρνις εὐκέλαδος, ἐν φυτῷ εἰς ὕψος, τὸν νοῦν ἀνεπτέρωσας· ὅθεν τῶν θαυμάτων, ἐνεργείας πλουτήσας, μετῆλθες πρὸς Κύριον, ὃν ἐκ βρέφους ἐπόθησας· διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

4 – Ο Οκταβιανός Αύγουστος υιοθετεί τον Τιβέριο.
221 – Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος ορίζει κληρονόμο τον ξάδελφό του, Αλέξανδρο Σεβήρο, και του δίνει τον τίτλο του Καίσαρα.
363 – Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιουλιανός σκοτώνεται κατά την υποχώρησή του από την αυτοκρατορία των Σασσανιδών.
684 – Ενθρονίζεται ο Πάπας Βενέδικτος Β΄.
1409 – Δυτικό Σχίσμα: Η Καθολική Εκκλησία οδηγείται σε διπλό σχίσμα καθώς μετά τη Σύνοδο της Πίζας ο Πέτρος Φιλάργης στέφεται ως Πάπας Αλέξανδρος Ε΄, την περίοδο του Πάπα Γρηγορίου ΙΒ΄ στη Ρώμη και του Πάπα Βενέδικτου ΙΒ΄ στην Αβινιόν.
1460 – Ο Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ, και ο κόμης Εδουάρδος αποβιβάζονται στην Αγγλία με έναν επαναστατικό στρατό και βαδίζουν προς το Λονδίνο.
1483 – Ο Ριχάρδος Γ΄ γίνεται βασιλιάς της Αγγλίας.
1541 – Ο Φρανθίσκο Πιθάρρο δολοφονείται στη Λίμα από τον γιο του πρώην συντρόφου του και μετέπειτα ανταγωνιστή του, Ντιέγο ντε Αλμάγρο.
1723 – Μετά από πολιορκία και βομβαρδισμό με κανόνια, το Μπακού παραδίδεται στους Ρώσους.
1794 – Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: Η μάχη του Φλερύς σηματοδοτεί την πρώτη επιτυχημένη στρατιωτική χρήση αερόστατου.
1830 – Ο Γουλιέλμος Δ΄ γίνεται βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου.
1886 – Ο Ανρί Μουασάν απομονώνει για πρώτη φορά το στοιχείο φθόριο.
1889 – Ιδρύεται το Μπανγκί στο Γαλλικό Κονγκό.
1913 – Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος: Αγήματα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απελευθερώνουν την πόλη της Καβάλας.
1940 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Στο πλαίσιο του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης, η Σοβιετική Ένωση παρουσιάζει ένα τελεσίγραφο στη Ρουμανία απαιτώντας να παραχωρήσει τη Βεσσαραβία και το βόρειο τμήμα της Βουκοβίνας.
1941 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Σοβιετικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν το σημερινό Κόσιτσε στη Σλοβακία (τότε στην Ουγγαρία).
1942 – Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση του Grumman F6F Hellcat.
1944 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το ουδέτερο κράτος του Αγίου Μαρίνου βομβαρδίζεται κατά λάθος από τη βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, με αποτέλεσμα το θάνατο 35 πολιτών.
1945 – Υπογράφεται στο Σαν Φρανσίσκο ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών από 50 συμμαχικές χώρες.
1948 – Το περιοδικό The New Yorker δημοσιεύει το διήγημα της Σίρλεϊ Τζάκσον Το Λαχείο.
1953 – Συλλαμβάνεται στη Μόσχα ο Λαβρέντι Μπέρια, υπουργός Εσωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης.
1960 – Το προτεκτοράτο της Βρετανικής Σομαλιλάνδης αποκτά την ανεξαρτησία του ως Σομαλιλάνδη.
1960 – Η Μαδαγασκάρη αποκτά την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία.
1963 – Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι δηλώνει σε ομιλία του “Ich bin ein Berliner” («Είμαι Βερολινέζος»), υπογραμμίζοντας την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στη δημοκρατική Δυτική Γερμανία αμέσως μετά την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου από την υποστηριζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση Ανατολική Γερμανία.
1963 – Ψήφο εμπιστοσύνης λαμβάνει η κυβέρνηση Πιπινέλη, η οποία υποστηρίζεται τελικά μόνο από την Ε.Ρ.Ε.
1967 – Ο Κάρολος Βοϊτίλα (αργότερα Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄) γίνεται καρδινάλιος από τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄.
1977 – Ο Έλβις Πρίσλεϊ δίνει στην Ινδιανάπολη, Ιντιάνα, την τελευταία του συναυλία.
1978 – Η πτήση 189 της Air Canada βγαίνει εκτός διαδρόμου στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Τορόντο και συντρίβεται σε χαράδρα. Δύο από τους 107 επιβαίνοντες χάνουν τη ζωή τους.
1995 – Ο Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί ανατρέπει τον πατέρα του, Χαλίφα μπιν Χαμάντ αλ Θανί, και γίνεται εμίρης του Κατάρ με αναίμακτο πραξικόπημα.
2000 – Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ αποκαλύπτει το τρίτο μυστικό της Φάτιμα.
2004 – Ο Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον επανεκλέγεται πρόεδρος της Ισλανδίας.
Γεννήσεις
1644 – Ερριέττα Στιούαρτ, πριγκίπισσα της Αγγλίας
1726 – Βίκτωρ Αμεδαίος Γ΄, βασιλιάς της Σαρδηνίας
1730 – Σαρλ Μεσιέ, Γάλλος αστρονόμος
1824 – Ουίλιαμ Τόμσον, Ιρλανδός φυσικός και μηχανικός
1892 – Περλ Μπακ, Αμερικανίδα συγγραφέας
1904 – Πίτερ Λόρε, Ούγγρος ηθοποιός
1908 – Σαλβαδόρ Αλιέντε, Χιλιανός πολιτικός
1909 – Βόλφγκανγκ Ράιτερμαν, Γερμανός εικονογράφος
1924 – Κώστας Αξελός, Έλληνας φιλόσοφος
1925 – Πάβελ Μπελυάγιεφ, Σοβιετικός πιλότος
1927 – Ντιμιτάρ Ποπόφ, Βούλγαρος πολιτικός
1928 – Ηλίας Πετρόπουλος, Έλληνας λαογράφος
1947 – Γκουλμπουντίν Χεκματυάρ, Αφγανός πολιτικόςο και αντάρτης
1962 – Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Έλληνας ηθοποιός
1964 – Τόμι Μάκινεν, Φινλανδός οδηγός αγώνων
1968 – Πάολο Μαλντίνι, Ιταλός ποδοσφαιριστής
1970 – Κρις Ο’ Ντόνελ, Αμερικανός ηθοποιός
1971 – Μαξ Μπιάτζι, Ιταλός μοτοσικλετιστής
1972 – Γκαρού, Καναδός τραγουδιστής
1977 – Τίτε Κούμπο, Ιάπωνας καλλιτέχνης
1977 – Κώστας Χριστοφιδέλης, Έλληνας πετοσφαιριστής
1979 – Νιόγκου Ντεμπά Νιρέν, ποδοσφαιριστής από την Γκάμπια
1984 – Ντερόν Ουίλιαμς, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
1987 – Σαμίρ Νασρί, Γάλλος ποδοσφαιριστής
1992 – Τζενέτ ΜακΚέρντι, Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια
1993 – Αριάνα Γκράντε, Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια
2005 – Αλεξία, πριγκίπισσα της Ολλανδίας
Θάνατοι
363 – Ιουλιανός, Ρωμαίος αυτοκράτορας
1487 – Ιωάννης Αργυρόπουλος, Βυζαντινός λόγιος
1541 – Φρανθίσκο Πιθάρρο, Ισπανός κατακτητής
1810 – Ζοζέφ Μισέλ Μονγκολφιέ, Γάλλος εφευρέτης
1830 – Γεώργιος Δ΄, βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου
1836 – Κλοντ Ζοζέφ Ρουζέ ντε Λιλ, Γάλλος συνθέτης
1861 – Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, Οθωμανός σουλτάνος
1888 – Παναγιώτης Ευστρατιάδης, Έλληνας αρχαιολόγος
1917 – Ντράγκουτιν Ντιμιτρίεβιτς, Σέρβος στρατιωτικός
1922 – Αλβέρτος Α΄, πρίγκιπας του Μονακό
1943 – Καρλ Λαντστάινερ, Αυστριακός βιολόγος και ιατρός
1957 – Άλφρεντ Ντέμπλιν, Γερμανός συγγραφέας
1974 – Πάνος Κόκκας, Έλληνας δημοσιογράφος και εκδότης
1985 – Γεώργιος Μαμιδάκης, Έλληνας επιχειρηματίας
1992 – Μπάντι Ρότζερς, Αμερικανός παλαιστής
1997 – Ισραήλ Καμακαγουιγουόλε, Αμερικανός τραγουδιστής
2004 – Τζορτζ Τσαρλς, πολιτικός από την Αγία Λουκία
2014 – Νικόλαος Κυριαζίδης, Έλληνας πολιτικός
2015 – Γεβγκένι Πριμακόφ, Ρώσος πολιτικός
2018 – Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος, Μητροπολίτης της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος
2019 – Χαρίλαος Μπούσιος, Έλληνας πολιτικός