795.000.000 άνθρωποι υποφέρουν από την πείνα!

Για πρώτη φορά από τότε που άρχισε να γίνεται η σχετική καταμέτρηση, ο αριθμός των ανθρώπων που λιμοκτονούν στον κόσμο μειώθηκε κάτω από το όριο των 800 εκατομμυρίων, δηλαδή κατά σχεδόν ένα τέταρτο σε 25 χρόνια, ανακοίνωσε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ.

Όπως αναφέρει ο FAO σε έκθεσή του για την έλλειψη επισιτιστικής ασφάλειας στον κόσμο (SOFI 2015) που δημοσιεύτηκε σήμερα, 795 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εξακολουθούν να υποφέρουν από υποσιτισμό, δηλαδή μειώθηκαν κατά 167 εκατομμύρια την τελευταία δεκαετία -ανέρχονταν σε 1 δισεκατομμύριο το 1990-1992, διαπιστώνοντας παράλληλα ιδιαίτερη πρόοδο να έχει σημειωθεί στην Ασία, την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

Ωστόσο, ο οργανισμός επισημαίνει ότι η υποσαχάρια Αφρική εξακολουθεί να βρίσκεται στο κόκκινο με σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της (23,2%) να υποφέρει από υποσιτισμό.

Περισσότερες από τις μισές αναπτυσσόμενες χώρες (72 στις 129), υπογραμμίζει επίσης ο οργανισμός, πέτυχαν τον Στόχο της Χιλιετίας, ο οποίος είχε καθοριστεί το 2000 στην Νέα Υόρκη και αφορούσε στην μείωση κατά το ήμισυ του αριθμού των ανθρώπων στον κόσμο που πεινούν σε περίοδο 15 ετών.

«Μάλιστα ορισμένοι αστόχησαν για πολύ λίγο», υπογραμμίζει ο FAO.

Συνολικά ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από την πείνα μειώθηκε κατά 167 εκατομμύρια την τελευταία δεκαετία, παρά μια συνεχή αύξηση του πληθυσμού, ο οποίος αυξήθηκε κατά 1,9 δισεκατομμύριο από το 1990, διευκρινίζει.

Ωστόσο ο παγκόσμιος οργανισμός προειδοποιεί όσον αφορά την διάρκεια και την επιμονή των συνθηκών που εμποδίζουν την καταπολέμηση της πείνας στον κόσμο: μέσα σε 30 χρόνια οι κρίσεις, που ήταν άλλοτε «καταστροφικές και σύντομες, αλλά πολύ αισθητές, σήμερα τραβούν σε μάκρος, ιδιαίτερα οι φυσικές καταστροφές και οι συγκρούσεις, καθώς οι κλιματικές αλλαγές, οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις ή οι κρίσεις των τιμών ενεργούν ως επιβαρυντικοί παράγοντες».

Ο FAO και άλλες υπηρεσίες του ΟΗΕ, όπως το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού, απευθύνουν συχνά προειδοποιήσεις για την έλλειψη επισιτιστικής ασφάλειας στις χώρες που έχουν πληγεί από την συριακή και την ιρακινή σύγκρουση, αλλά και για την κατάσταση στο Μαλί, την Υεμένη, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την ΛΔ Κονγκό ή το Νότιο Σουδάν.