Η τελευταία νίκη της Μέρκελ

Μέρκελ: «Η μάχη για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα έδειξε οτι συνεχίζεται η γραμμή Μέρκελ», γράφει η Die Welt σχολιάζοντας την εκλογή της Ανεγκρετ Κραμπ – Καρενμπάουερ στην προεδρία του CDU.

«Ηταν η τελευταια νίκη της Μέρκελ», τονίζει η γερμανική εφημερίδα.

Για «συνέχιση της μητριαρχίας» κάνει λόγο η Die Zeit, εκτιμώντας ότι «για πρώτη φορά στη γερμανική μεταπολεμική περίοδο, ίσως ακόμη και για πρώτη φορά στην ιστορία, ένα τόσο μεγάλο κομμάτι εξουσίας πέρασε από μια γυναίκα σε μια άλλη γυναίκα. Η προσπάθεια να τερματιστεί ή και να αναθεωρηθεί η δεκαοχτάχρονη φάση της γυναικείας κυριαρχίας στο πολιτικό στυλ και το ύφος τελικά απέτυχε».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σενάριο για μεσολάβηση της Μέρκελ στον πόλεμο της Ουκρανίας

Αγκάθι στις ελληνογερμανικές σχέσεις η Τουρκία – Τα μηνύματα Μητσοτάκη και Μέρκελ για το Σύμφωνο Σταθερότητας

Οι περισσότερες εφημερίδες βλέπουν πάντως μέρα τη χθεσινή αναμέτρηση για την ηγεσία του CDU ένα διασπασμένο κόμμα. «Από τη μία πλευρά βλέπουμε την ομάδα AKK (από τα αρχικά της Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ) που σηματοδοτεί μια στροφή στο πολιτικό κέντρο και από την άλλη τους “Μερτσενιστές”, που φωνάζουν υπέρ μιας πιο συντηρητικής πολιτικής», σχολίασε η αυστριακή Der Standard.

Η Nürnberger Nachrichten θεωρεί ότι πλέον η πρώτη αποστολή της νέας προέδρου είναι να ξεπεράσει τα χαρακώματα: «Θα πρέπει να συνενώσει ένα κόμμα μέσα από πολλές ρωγμές», γράφει.

Κατά τη γνώμη της Berliner Zeitung, η ΑΚΚ θα πρέπει επίσης να ανταποκριθεί στον οικονομικό φιλελευθερισμό, τον οποίο εκπροσωπούσε ο Μερτς στην εσωκομματικη προεκλογική εκστρατεία του κόμματος. «Το αποτέλεσμα ήταν τόσο οριακό που θα είναι δύσκολο να μην πάρει η Καρενμπάουερ σοβαρά υπόψιν την άποψη Μερτς».

Συνέχιση του Μερκελισμού

Η βερολινέζικη εφημερίδα θεωρεί την εκλογική νίκη της ΑΚΚ ως ένδειξη συνέχισης της πολιτικής της Μέρκελ, όπως και η αυστριακή Die Presse, που γράφει: «Το κόμμα ψήφισε για τη συνέχιση του Μερκελισμού».

Η Handelsblatt βλέπει τη δημοκρατία ως τον τρίτο νικητή του Συνεδρίου στο Αμβούργο – εκτός της Κραμπ Καρενμπαουερ και της Μέρκελ. «Εκείνοι που έζησαν τις δύο ψηφοφορίες και τη σχετική ένταση στη συνεδριακή αίθουσα του Αμβούργου θα μπορούσαν να δουν ότι το CDU μπορεί επίσης να συζητάει», τονίζει.
iefimerida.gr