Jakub Mares: “Γιατί το ΝΑΤΟ δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο να στηρίξει την Τουρκία”

Η ελπίδα της Τουρκίας ότι απλά και μόνο η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να της δώσει λευκή επιταγή για να κάνει οτιδήποτε θέλει είναι λανθασμένη.

Εστω και αν η Συμμαχία έχει υποστηρίξει δημοσίως την εκδοχή του Ερντογάν για το πώς συνέβη η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, η ρητορική της σε ιδιωτικό επίπεδο θα μπορούσε να είναι το ακριβώς αντίθετο, σύμφωνα με τον Τσέχο διπλωματικό συντάκτη Jakub Mares.

«Αν ο Ερντογάν πίστευε ότι επειδή είναι μέλος του ΝΑΤΟ θα έχει λευκή επιταγή για να κάνει ό,τι θέλει, διαπράττει μεγάλο λάθος», γράφει ο Mares.

Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, προσθέτει, η πολιτική της Γαλλίας και του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία και την εκστρατεία της εναντίον του ISIS έχει αλλάξει. Τώρα καταλαβαίνουν γιατί χρειάζονται τη Ρωσία για να επιλύσουν την κρίση στη Συρία.

Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος, η πολιτική της Τουρκίας στη Συρία είναι «ένα αγκάθι στην φτέρνα». Εν μέρει λόγω των έντονων εμπορικών συναλλαγών της με το Ισλαμικό Κράτος.

Βέβαια, για το ΝΑΤΟ η Τουρκία είναι ένα απολύτως απαραίτητο κράτος-μέλος, καθώς ελέγχει τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, ωστόσο η περιφερειακή πολιτική της έρχεται σε ευθεία αντίθεση με εκείνη των άλλων μελών της Συμμαχίας. Κάποιος μπορεί να εκτιμήσει ότι ανεξάρτητα από τη δημόσια υποστήριξη του ΝΑΤΟ στον Ερντογάν για τις συνθήκες που κατερρίφθη το Su-24, οι παρατηρήσεις του σε ιδιωτικό επίπεδο μπορεί να είναι το ακριβώς αντίθετο.

Σε διπλωματικό επίπεδο, η τουρκική κίνηση δεν έχει ενθουσιάσει κανέναν, προσθέτει ο Mares, σημειώνοντας ότι η Συμμαχία δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο να «βάλει πλάτη» στην Άγκυρα.

Εάν ο τελικός στόχος της Τουρκίας ήταν γεωπολιτικός -για να αποτρέψει τον σχηματισμό ενός συνασπισμού εναντίον του ISIS και την επίλυση της κρίσης στη Συρία, κυρίως λόγω των δικών της συμφερόντων στην περιοχή- θα πρέπει τώρα να λάβει υπόψη της τις νέες προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας συμμαχίας, κυρίως από τη Ρωσία και η Γαλλία.

Η όλη κατάσταση στη Μέση Ανατολή επιδεινώνεται σημαντικά και ο κίνδυνος περαιτέρω κλιμάκωσης είναι αρκετά υψηλός. Ωστόσο, για τη Ρωσία είναι τώρα πολύ πιο εύκολο να στηρίξει την κυβέρνηση του Ασάντ και των συριακών δυνάμεων του στρατού στο έδαφος.