Του Γιώργου Νόκου
Μία θεωρία συνωμοσίας που κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες, έρχεται να θέσει εν αμφιβόλω το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή του βρετανικό κοινοβούλιο δεν είναι δεσμευμένο να προχωρήσει στην αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα κι αν ο λαός πάρει αυτήν την απόφαση στις 23 του Ιούνη.
Η ανατροπή αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι στη νομολογία για το δημοψήφισμα, δεν συμπεριλήφθηκε καμία διάταξη που να υπαγορεύει ότι το βρετανικό κοινοβούλιο θα ενεργήσει σύμφωνα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Έτσι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα έχει συμβουλευτικό και όχι δεσμευτικό χαρακτήρα, ενώ σε μία ακραία ερμηνεία της νομολογίας, θα μπορούσε να αγνοηθεί εντελώς.
Η λεπτομέρεια που τροφοδοτεί την παραπάνω ακραία θεωρία εξηγείται από τον David Allen Green σε άρθρο του στους από Financial Times.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η κυβέρνηση μετά το δημοψήφισμα έχει τρεις επιλογές. Πρώτον να θέσει το θέμα σε ψηφοφορία, να διαπραγματευτεί νέα συνθήκη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τρίτον να μην λάβει καθόλου υπόψη της την άποψη των πολιτών.
Ο μόνος τρόπος που μια ψήφος υπέρ του Brexit θα έχει το βάρος του νόμου θα ήταν εάν η κυβέρνηση αποφάσιζε να εφαρμόσει το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αυτό ασχολείται με την περίπτωση που ένα κράτος μέλος της ΕΕ επιλέγει να ενεργοποιήσει τη διαδικασία αποχώρησης από το Ένωσης.
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο αρθρογράφος:
«Μια ψήφος για Brexit δεν θα είναι καθοριστική για το αν το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποχωρήσει από την ΕΕ. (…. )Η πολιτική της κυβέρνησης (αν όχι όλων των υπουργών της) είναι να παραμείνουν στην ΕΕ. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί με τον τρόπο αυτό να αναβάλει την κοινοποίηση του άρθρου 50, ανεξάρτητα από τις πολιτικές πιέσεις.»
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .