Μικρός ήρωας: 7χρονος φροντίζει ολομόναχος τον παράλυτο πατέρα του (φώτο)

Μια απίστευτη ιστορία έφερε στο φως της δημοσιότητας η Daily Mail.

Πρόκειται για έναν μικρό ήρωα. Ένα 7χρονο αγόρι που έχει επωμιστεί ευθύνες ενήλικα.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας της οικογένειας, ο 37χρονος Ou Tongming από το χωριό Wangpu στα νοτιοδυτικά της Κίνας, έπεσε το 2013 από τον δεύτερο όροφο οικοδομής. Αποτέλεσμα; Τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη κι έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω.

Η οικογένεια του, που ζούσε ήδη σε καθεστώς φτώχιας, ξόδεψε τις αποταμιεύσεις μιας ζωής στην περίθαλψη του τραυματία. Σαν να μην έφτανε αυτό, η γυναίκα του Tongming τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί της και την 3χρονη κόρη τους.

Πίσω της άφησε τον 7χρονο Ou Yanglin, ο οποίος ανέλαβε τη φροντίδα του αγαπημένου του πατέρα. Κάπως έτσι η καθημερινότητά τους άλλαξε ριζικά.

Για περισσότερο από έναν χρόνο, ο Yanglin ξυπνά από τις 6 το πρωί για να ταΐσει τον πατέρα του πριν πάει στο σχολείο. Αντί να παίζει με παιχνίδια όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, έμαθε από νωρίς να του μαγειρεύει ρύζι και να αγοράζει λαχανικά από το τοπικό μανάβικο.

Το μεσημέρι τρέχει πάντα σπίτι για να δώσει στον πατέρα του το μεσημεριανό του.

Ο Tongming περιέγραψε πως σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή του αναλογιζόμενος πόσο βάρος επωμιζόταν ο γιος του, ωστόσο αποφάσισε πως είναι χειρότερο να τον αφήσει ολομόναχο. «Δεν ήμουν αρκετά αποφασισμένος. Δεν μπορούσα να αφήσω το αγόρι ορφανό», δήλωσε σε τοπικά ΜΜΕ.

Μετά το σχολείο ο Yanglin περιπλανάται στους δρόμους προσπαθώντας να πουλήσει παλιοσίδερα, μαζεύοντας κάτι λιγότερο από 3 δολάρια την ημέρα. Κατά τα άλλα, πατέρας και γιος επιβιώνουν με τα 47,5 δολάρια της αναπηρικής σύνταξης του πατέρα.

«Ο πατέρας μου χρειάζεται φάρμακα αλλά δεν έχω καθόλου λεφτά», λέει ο 7χρονος.

Κάθε μέρα που επιστρέφει στο σπίτι, γυρίζει τον πατέρα του στο πλάι και φροντίζει τις πληγές που έχει γεμίσει το σώμα του από την κατάκλιση.

Το μικρό αγόρι εξομολογείται, πως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλει να μεγαλώσει γρήγορα για να βγάλει λεφτά και να μπορεί να γιατρέψει τις πληγές του μπαμπάκα του.

«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον μπαμπά μου», λέει ο μικρός συγκινημένος.