Όλο και περισσότεροι γονείς κρατάνε τα παιδιά τους στο σπίτι και δεν τα αφήνουν να πάνε στο σχολείο, καθώς τα φαινόμενα κακοποίησης από μαθητές που προέρχονται από νεοαφιχθέντες μετανάστες είναι συχνά.
Οι ξυλοδαρμό, οι κλωτσιές, τα πνιξίματα και ο εξευτελισμός έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα στο Κεντρικό Σχολείο στο Kristianstad. Το σχολείο έχει δεχθεί μεγάλο αριθμό νέων μαθητών από την πρόσφατο προσφυγικό χάος και έχει δύο προπαρασκευαστικές τάξεις για νεοαφιχθέντες μετανάστες.
Και είναι τα παιδιά των νεοαφιχθέντων μεταναστών που δημιουργούν τα προβλήματα.
«Τα παιδιά μου κάθονται στο σπίτι από την Τετάρτη, καθώς δεν αισθάνονται ασφαλή στο σχολείο και δεν θέλω να τα αναγκάσω να πάνε εκεί», λέει η Malin, μητέρα δύο αγοριών που πηγαίνουν στο σχολείο στο Kristianstad.
Η διευθύντρια και οι εκπαιδευτικοί έχουν πει στα παιδιά να “φεύγουν”, αν γίνονται συμπλοκές ή συγκρούσεις με παιδιά μεταναστών, μια συνταγή όμως, που δεν λειτουργεί.
«Όταν φεύγουν, τα κυνηγάνε συμμορίες παιδιών που τα βρίζουν χρησιμοποιώντας πολύ υβριστική γλώσσα, σε παιδιά δευτέρας και τρίτης τάξης», λέει η Malin, και προσθέτει:
«Όταν ένα από τα αγόρια είπε ότι δεν ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο με τα παιδιά των μεταναστών, γιατί δεν παίζουν δίκαια, δύο από αυτά του επιτέθηκαν. Όταν κατέφθασαν κάποιοι ενήλικες για να παρέμβουν, ήδη το παιδί ήταν γεμάτο με αίματα».
Η Madeleine, μια άλλη μητέρα που έχει παιδιά στο σχολείο είπε: «Τα παιδιά μου κάθισαν στο σπίτι την Παρασκευή, καθώς είδαν να στραγγαλίζουν τον καλύτερο φίλο τους την Πέμπτη».
Οι δύο μητέρες καθιστούν σαφές ότι δεν θέλουν κανένα «κυνήγι μαγισσών» στο σχολείο. Το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να γίνουν πάλι καλά τα πράγματα. Και δεν είναι οι μόνες. Την Παρασκευή γονείς από επτά οικογένειες συναντήθηκαν με την διευθύντρια Annika Persson, για να μιλήσουν για το πρόβλημα με τα βίαια παιδιά των μεταναστών.
Στην αρχή, η διευθύντρια αρνήθηκε ακόμα και να μιλήσει με τους γονείς (!), αλλά μετά αποφάσισε να τους δεχτεί. Η Madeleine έφερε μια επιστολή που έγραψαν οι δύο γιοι της, προς την διευθύντρια, όπου εκφράζουν τον φόβο τους.
«Η διευθύντρια μας είπε στη συνεδρίαση ότι πρέπει να έχουμε κατανόηση, δεδομένου ότι αυτά τα παιδιά έφυγαν από έναν πόλεμο, και ίσως γεννήθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και μπορεί να έχουν τραυματικές εμπειρίες», λέει και συνεχίζει:
«Στη συνέχεια, ρώτησα την διευθύντρια πώς να εξηγήσω στα παιδιά μου ότι είναι εντάξει να σε στραγγαλίσουν ή να σε ξυλοφορτώσουν λίγο ή να σου λένε πήγαινε σπίτι και …@ . τον …@.. του μπαμπά σου. Λυπάμαι γι’ αυτούς, επειδή προέρχονται από πόλεμο, αλλά δεν καταλαβαίνω πώς μπορώ να το εξηγήσω αυτό στα παιδιά μου;
Κατά τη συνάντηση με την διευθύντρια, οι γονείς είπαν ότι το 90 με 95 τοις εκατό των μαθητών στο σχολείο σήμερα είναι παιδιά ξένης προέλευσης.
«Τα παιδιά μας έχουν γίνει μειονότητα και η διευθύντρια είπε ότι γι’ αυτό έχει δημιουργηθεί αυτό το χάος».
«Είπε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι τα αλλοδαπά παιδιά είναι το πρόβλημα, αλλά ότι υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των παιδιών και υπάρχουν πολιτιστικές διαφορές και γλωσσικές δυσκολίες, και ότι δεν μπορεί να κατανοήσει ο ένας τον άλλο, και για αυτό χρησιμοποιούν τις γροθιές για να.. ακουστούν.
Η Malin δεν ξέρει τι να κάνει. Έχει αρχίσει να ψάχνει για νέο σχολείο, κάτι που είναι δύσκολο, επειδή όλα τα σχολεία είναι υπερπλήρη.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .