Πληροφορίες που διακινούνται σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, θέλουν τον αρχηγό των Τούρκων εθνικιστών, Ντογού Περιντζέκ, να κινείταιο συνεχώς μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού, σε μια προσπάθεια να βρεθεί συμβιβαστική λύση ανάμεσα στη Συρία και την Τουρκία, η οποία θα περιθωριοποιήσει τους Κούρδους της Συρίας.
Πρόκειται ασφαλώς για ήττα του Ερντογάν ο οποίος επιθυμούσε την «αποκαθήλωση» του Σύρου ηγέτη Μπασάρ Αλ Άσαντ, αφού η προσέγγιση με βάση το κοινό συμφέρον, δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβει την αποδοχή από τουρκικής πλευράς της παραμονής του Άσαντ στο «τιμόνι» της Συρίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι η συριακή διπλωματία κατανοεί πολύ καλά, πως οι Τούρκοι θα μπορούσαν εύκολα να επαναλάβουν τη συμπεριφορά του «αδειάσματος» του συριακού καθεστώτος όταν πετύχουν τον αντικειμενικό τους σκοπό, δηλαδή την αντιμετώπιση της κοινής απειλής, των Κούρδων του PYD.
Το ερώτημα που τίθεται για τον Άσαντ και τη Συρία, είναι για ποιον λόγο να επιχειρήσει συνεννόηση με τους Τούρκους που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα δεινά του συριακού λαού και όχι να επιχειρήσουν τη συνεννόηση με τους Κούρδους και τον συμβιβασμό – επί της ουσίας ανανέωση προτέρας συμφωνίας – για εκτεταμένη αυτονομία στις περιοχές τους και μη ανακήρυξη κρατικής οντότητας, τη στιγμή μάλιστα που οι Κούρδοι απολαμβάνουν της συνεργασίας (βλ. προστασίας) των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Ερντογάν επιχειρεί μεγάλη στροφή στην εξωτερική πολιτική της χώρας, χρησιμοποιώντας τον πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργό Νταβούτογλου, ως αποδιοπομπαίο τράγο, επιχειρώντας να του φορτώσει όλα όσα πήγαν στραβά τα τελευταία χρόνια. Όχι ότι στερείται ευθυνών ο Νταβούτογλου, αλλά η πολιτική τουλάχιστον ευθύνη ανήκει σε ανώτατο επίπεδο αλλού.