Οι Έλληνες έφτασαν και στο LSE!

Της Ασημίνας Ρούσσου

Μπροστά σε πλήθος σημαντικών οικονομικών επιστημόνων ο Αλέξανδρος Καρακίτσιος μαζί με τους κ.κ Ματσαγγάνη και Τσακλόγλου θα παρουσιάσουν μια εμπεριστατωμένη ανάλυση σχετικά με τον κατώτατο μισθό και τις εξελίξεις στην ελληνική αγορά εργασίας.

Σε καιρούς που μας φαίνονται όλα μαύρα και τα νέα παιδιά ολοένα κάνουν λιγότερα όνειρα, η ακτίδα φωτός που μας δίνουν τέτοιοι νέοι επιστήμονες αν μη τι άλλο μας χαρίζει αισιοδοξία και περηφάνια για τη χώρα μας.

Ο κύριος Καρακίτσιος είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών και μέλος της Ομάδας Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών . Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη «Διεθνή Οικονομική και Χρηματοοικονομική» (2009) από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με βαθμό αποφοίτησης «Άριστα», ενώ είναι απόφοιτος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις αγορές εργασίας, την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, τους κατώτατους μισθούς και τη συσχέτιση των θεσμών και των συνθηκών στις αγορές εργασίας με τους δείκτες φτώχειας. Εργάζεται ως ερευνητής από το 2012 σε ερευνητικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με την αντιμετώπιση της φτώχειας και τις αγορές εργασίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει εργαστεί και ως βοηθός ερευνητή στο ΕΛΙΑΜΕΠ.

Ο Αλέξανδρος Καρακίτσιος μας είπε λίγα λόγια λίγες μέρες πριν πάει στο LSE…

Πως προέκυψε η διάκρισή σας στο LSE;

Βασικά δεν θα το χαρακτήριζα ακριβώς διάκριση. Θεωρώ ωστόσο ότι είναι ένα σημαντικό βήμα προκειμένου να γίνει γνωστή η έρευνα που πραγματοποιούμε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με τους κ.κ. Ματσαγγάνη και Τσακλόγλου. Η συμμετοχή μου στο Συμπόσιο Υποψηφίων Διδακτόρων είναι βέβαια μεγάλη τιμή όταν έχεις την ευκαιρία να παρουσιάσεις μέρος της δουλειάς σου σε ένα τόσο σημαντικό πανεπιστήμιο και μπροστά σε τόσο σημαντικούς ανθρώπους. Μια τέτοια στιγμή αξίζει όσα πολλά πράγματα και αποτελεί μια μικρή επιβράβευση.

Πείτε μας λίγα λόγια για την ανάλυση που θα κάνετε εκεί…

Η παρουσίαση θα αφορά την πιθανή επίδραση της μείωσης του κατώτατου μισθού (η οποία συνέβη το 2012) στην απασχόληση και τις εξελίξεις στην ελληνική αγορά εργασίας τα τελευταία χρόνια. Τα όσα θα παρουσιαστούν είναι ένα μικρό μέρος της διδακτορικής διατριβής μου. Τα αποτελέσματα της έρευνας θεωρώ ότι έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τόσο από οικονομικής άποψης όσο και από πολιτικής. Τα τελευταία 6 χρόνια η αγορά εργασίας στην Ελλάδα έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Η ανεργία έχει τριπλασιασθεί ως ποσοστό, φτάνοντας σε πρωτόγνωρα επίπεδα, ενώ οι εργασιακές σχέσεις έχουν ελαστικοποιηθεί. Η ανασφάλεια που υπάρχει -ιδιαίτερα στους νέους όπου η ανεργία φτάνει σχεδόν στο 60% – είναι πολύ μεγάλη και δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές συνέπειες.

Πιστεύετε πως υπάρχει ελπίδα για τους νέους της Ελλάδας;

Αν δεις τα νούμερα και τις επιδόσεις της οικονομίας μας τα τελευταία χρόνια, δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος. Παρόλα αυτά, αξίζει να δούμε πού βρισκόταν η χώρα μας πριν 4 ή 5 δεκαετίες. Από το 2009 μπορεί να βιώνουμε μια τεράστια οικονομική κρίση, αλλά σε μεγαλύτερο ορίζοντα μπορούμε να δούμε ότι η Ελλάδα πραγματοποίησε άλματα οικονομικής (και όχι μόνο) προόδου τα τελευταία 40 χρόνια. Σίγουρα ωστόσο, το αναπτυξιακό μοντέλο που επικράτησε δεν ήταν βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Γι’ αυτό και επήλθε η κατάρρευση. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία και το αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο θα βασιστούμε, τότε υπάρχει λόγος αισιοδοξίας. Το κλειδί ιδιαίτερα για τους νέους βρίσκεται στην καινοτομία και στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των ταλέντων τους.

Τελικά η Ελλάδα διαθέτει «καλά μυαλά» που στην πορεία ενδεχομένως αναγκάζονται να αφήσουν την πατρίδα λόγω συνθηκών;

Το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδας θα το χαρακτήριζα ως εξαιρετικό. Δεν υπάρχει όμως σωστή στόχευση. Η Ελλάδα διαθέτει «καλά μυαλά» κι αυτό φαίνεται σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και σε άλλα κράτη όπου οι Έλληνες διαπρέπουν. Οι Έλληνες είναι ταλαντούχοι και εργατικοί παρά τα όσα λέγονται περί του αντιθέτου. Οι συνθήκες στην Ελλάδα όμως δεν ευνοούν την παραμονή των νέων. Οι κυβερνήσεις χρειάζεται να εστιάσουν σε αυτόν τον τομέα. Στο πώς δηλαδή θα «κρατήσουν» τους νέους στην Ελλάδα και στον τρόπο με τον οποία οι ίδιοι οι νέοι θα γίνουν συμμέτοχοι στην ανάπτυξη της χώρας. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα και ούτε είναι αρκετό να μένουμε σε γενικόλογες ευχές και διαπιστώσεις. Απαιτείται συγκεκριμένο σχέδιο και πολιτική βούληση.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος που θέλετε να κατακτήσετε;

Βασικός μου στόχος είναι η ολοκλήρωση της διδακτορικής διατριβής μου. Είναι μάλιστα απαραίτητο για κάθε βήμα παραπάνω. Πέραν αυτού όμως, πάντοτε θέλω να έχω και άλλους στόχους σε διαφορετικά επίπεδα. Θεωρώ ότι ο σύγχρονος πολίτης οφείλει να κοιτάζει και γύρω του. Να είναι εξωστρεφής και να συμμετέχει στα κοινά. Να βοηθά το συνάνθρωπό του και να συμβάλλει στην ανάπτυξη και τη βελτίωσης της κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτά θέτω κι εγώ τους στόχους μου. Η κοινωνία χρειάζεται τη συμμετοχή των νέων, με όποιον τρόπο και σε όποιο βαθμό μπορεί ο καθένας. Αλλά στις μέρες μας η αδιαφορία δε συγχωρείται δυστυχώς.