ΑΝ αύριο η Αθήνα;

Της Λέτας Καλαμάρα

Το τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία συνέτριψε τους αμυντικούς μηχανισμούς της.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εκτελεστές του ISIS παρέκαμψαν κάθε εμπόδιο κρατικής ασφαλείας και χτύπησαν στην καρδιά της Γαλλίας, την πρωτεύουσά της το Παρίσι, σκορπώντας σφαίρες και θάνατο αδιακρίτως, σε νέους, γέρους, άνδρες και γυναίκες.

Το μεγάλο ζήτημα που προκύπτει πλέον στην Ευρώπη και τη χώρα μας φυσικά είναι αν οι συμβατικές μορφές οργάνωσης και λειτουργίας των κρατικών οργανισμών ασφαλείας και αμύνης μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απειλές και να εγγυηθούν τη ζωή και ευημερία των πολιτών των εθνών κρατών.

Τα αποκαρδιωτικά αποτελέσματα της Παρασκευής και 13 των Γάλλων, οι οποίοι και είχαν πρόσφατα πληγεί με την έφοδο στο περιοδικό Charlie Hebdo, αποδεικνύουν ότι ο εχθρός της δημοκρατίας και της ειρήνης μπορεί να χτυπά όποτε θέλει και όπου θέλει, αλλάζοντας τακτικές και μεθόδους εναντίον ξεπερασμένων οργανωτικά κρατών και λαών, που προέκυψαν από τη συμφωνία της Βεστφαλίας το 1648 και τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης καθ’ εικόνα και ομοίωση των πόλεων – κρατών της Ελλάδας.

Η Ελλάδα παρουσιάζεται από πολλούς και αδίκως ίσως ως ένα ξέφραγο αμπέλι που στα θαλάσσια σύνορά της επικρατεί αναρχία και δυνατότητα για τον οποιονδήποτε θέλει να εισέλθει από τη γειτονική Τουρκία με το μανδύα του πρόσφυγα και του κατατρεγμένου. Η πολιτική ηγεσία, οι κρατικές αρχές και τα σώματα ασφαλείας μας εγγυώνται δημοσίως ότι δεν απαιτείται η ενεργοποίηση περαιτέρω αμυντικών δομών όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, θεωρώντας προφανώς, μέχρι εχθές τουλάχιστον για τη Γαλλία, ότι το προσφυγικό είναι μία ανώμαλη κατάσταση που εξαντλείται σε ρομαντικές Συνόδους Κορυφής.

Υπάρχει όμως ένας σύγχρονος τεχνολογικά αποτελεσματικός μηχανισμός καταγραφής και ελέγχου των χιλιάδων παράνομων εισερχόντων στη χώρα ή εσκεμμένα και προς όφελος πολλών επικρατεί χαλάρωση και ένα επικερδές για λίγους σύγχρονο δουλεμπόριο που ξεκινάει από τρομοκράτες του ISIS και καταλήγει σε τυρόπιτες και εισιτήρια ακτοπλοϊκών εταιρειών;

Το κρατικό σύστημα πληροφοριών έχει τη δυνατότητα εν αντιθέσει με το γαλλικό να ελέγχει και να ανταλλάσσει με το εξωτερικό πληροφορίες ώστε να αποτρέψει ένα νέο Παρίσι στην επικράτειά μας;

Τέλος, οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας μπορούν να ανταποκριθούν βάση σχεδίου σε ένα ενδεχόμενο χτύπημα ανάλογο με τις γαλλικές και να επιβάλλουν την ειρήνη και τη δημοκρατία χωρίς αναρίθμητες απώλειες;

Τα λόγια τα παρηγορητικά, τα λόγια τα ωραία και τα λόγια τα μεγάλα είναι απαραίτητα αυτές τις ώρες που η σύμμαχος Γαλλία και υποστηρικτής της Κυβέρνησης Τσίπρα θρηνεί όμως η μετουσίωσή τους σε πράξεις απαιτεί θυσίες και κυρίως οργάνωση.

Για χρέος των Ελλήνων και απομόνωση των τρομοκρατών μίλησε ορθώς ο Έλληνας πρωθυπουργός αλλά είναι αποφασισμένος να συμμετάσχει στην απομόνωση των τρομοκρατών εκτός της επικράτειάς μας, στη γειτονιά μας, ή θα αναμένει κάποιους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, όπως πάντα;

Είναι διατεθειμένη η κοινωνία μας να αναθεωρήσει τις αξίες της Mεταπολίτευσης που κατάντησαν τη χώρα έναν διεθνή επαίτη και να προσαρμόσει την εξωτερική της πολιτική και τους αμυντικούς μηχανισμούς της καταλλήλως ή θα συνεχίσει την απομονωτική της πολιτική αναλισκόμενη σε νυχτερινά ποτά μέσα στα γκαζάδικα της πολιτικής;

Μπορεί η θεσμική εξουσία να ιεραρχήσει τις σύγχρονες πολιτικές της σύμφωνα με τις υπάρχουσες απειλές ή θα παραμένει βολικά και παράλογα προσκολλημένη σε ανύπαρκτες απειλές, σε ανύπαρκτους συμμάχους ανά την οικουμένη και σε ανύπαρκτες ιδεολογίες του χθες.

Κανείς δεν εύχεται να αναγκαστεί η Ελλάδα να γίνει Γαλλία για να πράξει τα δέοντα και η έλλειψη εμπιστοσύνης που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις προς την Κυβέρνηση οφείλει να αποκατασταθεί το συντομότερο οδηγώντας την Ελλάδα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας και όχι στους μοιρολάτρες της.

Η κοινωνική συνέχιση της διαβρωτικής πολιτικής της παρασιτικής ζωής, μέσω ατέρμονων δανείων προς διατήρηση της ιδεολογίας της εσωτερικής μαφιόζικης ολιγαρχίας με τα τσιράκια της σε πρόσωπα, επιχειρήσεις και οργανισμούς, δεν μπορεί παρά να φέρει αργά ή γρήγορα άλλο ένα μπαμ στην κοιτίδα της Ευρωπαϊκής δημοκρατίας…