Η μεγαλοψυχία του «ηγέτη» και η «αριστερή μεσιτεία»………………..

Κανένα δεν αφήνει ο Θεός να χαθεί! Ούτε καν έναν πρώην πρωθυπουργό που αναζητά ένα «κωλόσπιτο» για να βάλει το κεφαλάκι του στην καλύτερη περιοχή της Αττικής, στην οποία διέμενε έως πέρσι τρεις μήνες το χρόνο σε υπενοικιαζόμενη από τρίτο πρόσωπο βίλα του εφοπλιστή Μαρτίνου από την οποία αποχώρησε όχι με τις καλύτερες συνθήκες.

Του Χρήστου Υφαντή

Ο καλός Θεούλης του έφερε στο δρόμο, με τη διαμεσολάβηση ενός ταβερνιάρη «μιας ταβέρνας με καλό ψάρι» στην περιοχή που ανέλαβε το ρόλο του μεσίτη «μεταξύ σαρδέλας και γαύρου», τον ιδιοκτήτη ενός κτίσματος 142 m2 σε δύο ορόφους στην καλύτερη περιοχή του Σουνίου, που κτίστηκε κάτι δεκαετίες πριν και το έδερνε όλο αυτό το διάστημα η θάλασσα ερειπωμένο και ανεκμετάλλευτο.

Κι επειδή ο Θεός είναι μεγάλος οι δύο τους βρέθηκαν, με τον ταβερνιάρη στη μέση, τα είπανε, τα συμφωνήσανε, ο Τσίπρας τον λυπήθηκε τον καημένο τον ιδιοκτήτη του «ερειπίου» κι αυτός ανέλαβε και την ανακαίνιση του καταβάλλοντας 20.000 πλέον ΦΠΑ (δηλαδή 24.500), την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ και των φόρων για να εισπράξει σε τέσσερα χρόνια 28.000 ευρώ.

Το καταπληκτικό; Όλα αυτά που εκστόμισε σήμερα στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη ο Αλέξης Τσίπρας απαιτεί να τα δεχθούν οι πολίτες ως λογικά και υπαρκτά και να συμφωνήσουν μαζί του ότι συμβαίνουν το σωτήριο έτος 2020 στην περιοχή του Λαυρίου!!!

Είναι σαφές πως ο «ηγέτης» έχει χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Διολισθαίνοντας συνεχώς (και υπό το βάρος των σκληρών οικογενειακών απαιτήσεων) σε μια κατάσταση φαντασιακής οργάνωσης της προσωπικής του ζωής βρίσκεται μπροστά σε ζητήματα καίριας σημασίας για το χώρο και το κόμμα που εκπροσωπεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται καν το κακό που προκαλεί στην καθ’ ημάς αριστερά και στο περίφημο ηθικό πλεονέκτημα που δήθεν την χαρακτηρίζει.

Το νέο αυτό επίτευγμα του Αλέξη Τσίπρα (μετά τη σχολή Hill για τα παιδιά και το κότερο για τις διακοπές συνοδεία πούρων) έρχεται να ολοκληρώσει την εικόνα ενός πολιτικού ηγέτη που απέχει, συνειδητά, μίλια από τα στάνταρ του χώρου που επιθυμεί να εκφράσει και αδυνατεί να κατανοήσει τις προτεραιότητες του κόμματος του σε συνθήκες πανδημίας και οικονομικής κρίσης.

«Έχουμε χάσει τα λόγια μας» είναι η μόνιμη επωδός όσων δραστηριοποιούνται ακόμη κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχουν το πλεονέκτημα να αποτελούν την ηγετική ομάδα του αρχηγού ή να συναγελάζονται με τη Ζανέτ και την Περιστέρα. Οι ίδιοι αποκαλύπτουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει ήδη μια αναζήτηση των αιτίων που έχουν οδηγήσει τον Τσίπρα σε θέση απολογούμενου για προσωπικές ή οικογενειακές επιλογές το τελευταίο διάστημα τις οποίες το κόμμα τις πλήρωσε πολύ ακριβά και οι υποψίες τους κατευθύνονται στα γυναικεία πρόσωπα του στενού κύκλου του «ηγέτη», στα οποία καταλογίζεται υπέρμετρη επιρροή στον πρόεδρο σε αποφάσεις που έχουν κάνει τεράστια ζημιά στο κόμμα από την περίοδο που ήταν ακόμη Καβάλα στ’ άλογο και κυβερνούσε.

Στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου απλώνεται πλέον ολόκληρο το παζλ των προσωπικών και οικογενειακών επιλογών του Αλέξη Τσίπρα και οι ενστάσεις για τις περισσότερες από αυτές δεν κρύβονται. Όταν, μάλιστα, αντιπαρατίθενται με αντίστοιχες των «αντιπάλων του», προεξάρχοντος του Τσακαλώτου η σύγκριση είναι καταλυτική υπέρ του Ευκλείδη, στον οποίο αναγνωρίζονται ευκολότερα αντίστοιχες επιλογές λόγω καταγωγής. «Ο Ευκλείδης με το οικογενειακό background που διαθέτει, τις σπουδές και τα εισοδήματα αλλά και τη μενταλιτέ που τον χαρακτηρίζει θα μπορούσε εύκολα να προχωρήσει σε αυτές τις λογικές, αλλά δεν το κάνει σεβόμενος τις ιδέες του και το κόμμα» είναι η μόνιμη επωδός των υποστηρικτών του κ. Τσακαλώτου, που δεν απέχουν από την αλήθεια.

Η σύγκριση μεταξύ των βασικών κομματικών συνασπισμών απέκτησε πλέον και προσωπικό χαρακτήρα, περιγράφεται και σε ζητήματα στάσης και συμπεριφοράς και δεν είναι μακριά οι μέρες που θα ξεκινήσει μια αμφισβήτηση του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του κ. Τσίπρα, ως ενεχόμενου στις επιλογές αυτές.

Το θέμα δεν πρόκειται να ξεχαστεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, θεωρείται βέβαιο ότι θα αποκτήσει εκείνα τα σκληρά χαρακτηριστικά της μέχρι τέλους πολεμικής των ομάδων εξουσίας, στην οποία η αριστερά επιδίδεται με τεράστια επιτυχία ήδη από την ίδρυση της. Η δολοφονία χαρακτήρων (εκτός από την κανονική) ήταν πάντα το μεγάλο όπλο όλων των αριστερών σχηματισμών απανταχού της γης.

Η περίοδος που κάποιος νέος Γιαννόπουλος θα αναφωνήσει την περιβόητη ατάκα «για το κωλόσπιτο» δεν είναι μακριά. lykavitos.gr