Ο Τσίπρας δολιχοδρομεί σε όλες τις αποφάσεις του…………

Οι παρεμβάσεις Τσίπρα μυρίζουν ναφθαλίνη και εκτός από ξεπερασμένες, ενέχουν πολλές δηλητηριώδεις δόσεις ανορθολογισμού, εχθροπάθειας και μίσους

TOY Γ.Μιχαήλ

Παρακολουθώντας τις πολιτικές κινήσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνον σήμερα, αλλά από την περίοδο (την τελευταία δεκαετία) κατά την οποία το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό στα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, και όταν ακόμη έγινε Πρωθυπουργός, φαίνεται καθαρά ότι δολιχοδρομεί σε όλες του τις αποφάσεις. Χρησιμοποιώ αυτό το αρχαιοελληνικό ρήμα το οποίο προέρχεται από την λέξη δόλιχος, όπως ονομαζόταν στα αρχαία ολυμπιακά αθλήματα ο δρόμος αντοχής, προπομπός του σημερινού Μαραθωνίου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Άφεριμ Αλέξη Τσίπρα, η Τουρκία σε ευγνωμονεί……………

Βόμβα Μητσοτάκη! Η Ελλάδα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα και στην Κρήτη και αλλού

Το ρήμα δολιχοδρομώ έχει μεταφορική χρήση και χρησιμοποιείται όταν κάποιος αργοπορεί να φτάσει στον στόχο και να πάρει αποφάσεις κωλυσιεργώντας.

Σχοινοτενής ο πρόλογος, αλλά δικαιολογημένα… ξεχειλώθηκε, γιατί το ρήμα δολιχοδρομώ σπανίως χρησιμοποιείται. Αποδίδει όμως πληρέστατα, τον χαρακτήρα του Αλέξη, ο οποίος, διακρίνεται για την αργοπορία του και τα πισωγυρίσματα του. Δυόμιση, σχεδόν χρόνια, μετά τις τρεις εκλογικές συντριβές, ο ΣΥΡΙΖΑ- ακόμη- δεν έχει αναλύσει τα αίτια της ήττας. Και όχι, μόνον αυτό, αλλά δεν έχει γίνει η παραμικρή νύξη για το ενδεχόμενο Συνέδριο, το οποίο παραμένει όνειρο απατηλό. Προφανέστατα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει να εμπλακεί σε εσωκομματικές διαδικασίες για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.

Είναι ολοφάνερο ότι δολιχοδρομεί, γι’ αυτό πάει μπρος- πίσω, ως επαΐων στα πισωγυρίσματα, γιατί δεν μπορεί να αποφασίσει από την κομματική Κοκώ και την Κική, ποια να διαλέξει. Έτσι βρίσκεται εγκλωβισμένος, ανάμεσα στους 53+ (λέγε με Τσακαλώτο), την Ομπρέλα (φοβάται ότι χωρίς αυτήν θα βραχεί), την Ρόζα (την ναζιάρα) και τους διάφορους που εισπήδησαν από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μάλιστα, επέβαλαν και το δεύτερο συνθετικό του ΣΥΡΙΖΑ, ως προοδευτική συμμαχία (έργο Μπίστη).

Ο μοναχικός λύκος που του συμπαραστέκεται, είναι ο μπρουτάλ Σφακιανός Παύλος Πολάκης, αλλά παρά το μπόι του, δεν αρκεί. Μετά από όλα αυτά, ο Αλέξης άγεται και φέρεται, χωρίς να μπορεί να πάρει κάποιες θέσεις πολιτικές, οι οποίες θα συνάδουν με τις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας. Αυτό άλλωστε, τεκμαίρεται και από την δημοσκοπική του καθήλωση, η οποία υπολείπεται κατά πολύ από την αποδοχή του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά στα πολλά γεγονότα που αφορούν τις δημόσιες παρεμβάσεις, του τέως Πρωθυπουργού. Όλες όζουν ναφθαλίνης και εκτός από ξεπερασμένες, ενέχουν πολλές δηλητηριώδεις δόσεις ανορθολογισμού, εχθροπάθειας και μίσους κατά των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και όλων όσων δεν συμφωνούν με τα κηρύγματα και τις δοξασίες του.

Θα σταθώ μόνον στα όσα κατά καιρούς έχει πει για τα εμβόλια (δεν πίστευε ότι θα κυκλοφορήσουν και μάλιστα ειρωνευόταν), για την κριτική του στην αντιμετώπιση από την κυβέρνηση της πύρινης λαίλαπας (όταν όλες σχεδόν, οι χώρες του Ευρωπαϊκού νότου είχαν δοκιμαστεί από τον εφιάλτη) και τώρα τελευταία για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Σημειώνω μόνον, ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η εταιρεία έχει καταρρεύσει, αλλά εκείνο το γεγονός δεν εμπόδισε τον Τσίπρα να καταγγείλει πάλι για ρεμούλες και φαγοπότι. Μάλιστα, έσπευσε να συναντηθεί με τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, τους διαδόχους του περιβόητου Φωτόπουλου, προκειμένου να αντλήσει ολίγον φως για ενδεχόμενες κινητοποιήσεις, ως «αντίσταση» για το γεγονός ότι η ΔΕΗ θα εισπράξει πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ από την ιδιωτικοποίηση. Άλλη μια υστερόβουλη κίνηση του Αλέξη, ο οποίος πιστεύει ότι είμαστε στην δεκαετία του 2010, όταν έταζε στους Έλληνες λαγούς με πετραχήλια (σεισάχθεια, διαγραφή του χρέους, σκίσιμο των μνημονίων, ελεύθερα διόδια, αυξήσεις σε όλους τους Έλληνες και άλλα ηχηρά παρόμοια).

Στον επίλογο θα χρησιμοποιήσω 12 λέξεις από το τραγούδι «Μαρκίζα», τους στίχους τους οποίους έγραψε ο σπουδαίος ποιητής, πεζογράφος και στιχουργός Μάνος Ελευθερίου και μελοποίησε – ο επίσης υπέροχος- Γιάννης Σπανός. «Εσύ όπου να πας σε όποιο ταξίδι, σε λάθος στάση θα κατεβείς». Οι ποιητές, πάντοτε με λίγα λόγια, εννοούν πολλά. Και ο νοών νοείτω.