Ο Τσίπρας βλέπει το 3% να… έρχεται και θέλει αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν» το τελευταίο χρονικό διάστημα κατά Κουμουνδούρου μεριά, με τον ΣΥΡΙΖΑ να βολοδέρνει μεταξύ απαξίας και ανυποληψίας, τον Ανδρουλάκη να απειλεί ευθέως την πρωτοκαθεδρία Τσίπρα στην αντιπολίτευση, την «προοδευτική διακυβέρνηση» να έχει αναχθεί στο ανέκδοτο της περιόδου και την δημόσια εικόνα του κόμματος να αποπνέει μια γενικευμένη ιδεολογική και πολιτική παρακμή.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ

Κι επειδή «μήτε ο Καλύβας έρχεται, μήτε ο Λεβεντογιάννης» πολιτικοί παρατηρητές συμπεραίνουν πως ο Αλέξης Τσίπρας όταν δεν τραβάει τα μαλλιά του με όσα συμβαίνουν σκέφτεται πολύ σοβαρά να προχωρήσει σε δομικές αλλαγές στην πολιτική και επικοινωνιακή εκπροσώπηση του κόμματος, από την τάση των αλλαγών φαίνεται ότι θα επηρεαστεί και η θέση του Γραμματέα του κόμματος, «ο κύριος της κυρίας Αχτσιόγλου» μάλλον μετράει μέρες στο πόστο του.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί απεγνωσμένα πρόσωπα για να αλλάξει άρδην την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ και, όπως είναι εύκολα κατανοητό, δεν βρίσκει. Η δεξαμενή των παραδοσιακών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των νεότερων που σε κάποια περίοδο επιχείρησαν να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν μερίδιο εξουσίας είναι από καιρό στερεμένη, ούτε σταγόνα δεν αξίζει πια για να ασχοληθεί κανείς μαζί της.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ιδεολογικός χυλός του Πολακισμού

Η εκδίκηση του Αλέξη κι ο αυτοφωράκιας με τη βέρα στο δεξί

Προβεβλημένα, στην εσωκομματική πραγματικότητα, πρόσωπα, ειδικά από την αυτοαποκαλούμενη «αριστερή πτέρυγα» του ΣΥΡΙΖΑ «εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν και ευρέθηκαν ελλειπείς» προεξάρχοντος του κ. Τζανακόπουλου που είχε πλασαριστεί ως το νέο wonderkid της ελληνικής αριστεράς και αποδείχθηκε μια ακόμη μεγαλοπρεπής φούσκα από εκείνες που ξεπετιούνται στην αριστερή κομματική πραγματικότητα, εύκολα μυθοποιούνται από το κομματικό σύστημα εξουσίας και ευκολότερα καταστρέφονται όταν αναμετρώνται με την σκληρή πολιτική πραγματικότητα, που δεν καταλαβαίνει από κληρονομικά ηθικά δικαιώματα και άλλες αριστερές δοξασίες..

Στον γενικότερο αναβρασμό «βρήκε την ευκαιρία ο Σπίρτζης και τρύπωσε» και ήδη διακινείται, με τις ευλογίες του, ένα σενάριο που τον φέρνει υποψήφιο Γραμματέα, καθώς (όπως λέγεται) εκτιμάται ιδιαιτέρως η προεδρική του προσήλωση, οι οργανωτικές του ικανότητες και η δυνατότητα του να συνομιλήσει με τον κόσμο και την ηγεσία του νέου ΠΑΣΟΚ στην προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης, η οποία, όπως φαίνεται, είναι το τελευταίο φύλλο συκής του Αλέξη Τσίπρα πριν ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι για την επιστροφή στις ρίζες του Συνασπισμού, δηλαδή στο περιώνυμο 3% «μπαίνω, δεν μπαίνω στη Βουλή».

Με τις αλλαγές που ευαγγελίζεται ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να επιχειρήσει μια «πιο δεξιά» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς θέσεις που ευκολότερα μπορούν να καταστούν πεδίο συζήτησης με τον κ. Ανδρουλάκη, σε μια προφανή προσπάθεια της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο και να διεκδικήσει ηγετική θέση για την επόμενη μέρα και ταυτόχρονα να περιορίσει τις απώλειες προς το νέο ΠΑΣΟΚ.

Το πρόβλημα γεννιέται από την ώρα που δεν υπάρχουν πρόσωπα εντός της ηγετικής ομάδας αλλά και εκτός αυτής που να είναι σε θέση να σηματοδοτήσουν αυτή τη στροφή, να την υποστηρίξουν, να την καταστήσουν μοναδική επιλογή και επ’ αυτής να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο μέλλον, αλλιώς… δεν υπάρχει μέλλον.

Η απαξίωση του Δημήτρη Τζανακόπουλου «καίει» και την κυρία Αχτσιόγλου, ένας Χαρίτσης που κάποτε εμφανίστηκε ως κομήτης έκανε τον κύκλο του και αποσύρθηκε μετά πολλών επαίνων, ο και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων κ. Ηλιόπουλος αποδείχθηκε μια οπή εις το ύδωρ, ήδη συζητείται με έντονα αρνητικό περιεχόμενο η παρουσία του στη θέση του εκπροσώπου του κόμματος από την οποία έχει προσφέρει στην κοινωνία των πολιτών μερικές ανεπανάληπτες στιγμές γέλιου. Τι απομένει;

Η δεξαμενή των πρώην ΠΑΣΟΚων κάθε είδους και κάθε φυράματος να εμφανίζεται αυτή την περίοδο ως η έσχατη επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να ανακατέψει την τράπουλα και να ρίξει νέα χαρτιά στο τραπέζι, μεταξύ αυτών ο κ. Χρήστος Σπίρτζης είναι η καλύτερη περίπτωση, το λέει και η θητεία του στην Τράπεζα Αττικής και στο ΤΕΕ, αν κάποιοι το εκλαμβάνουν ως κατάντια αυτό είναι ένα δευτερεύον κομματικό ζήτημα, το πρωτεύον είναι να ξεφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την παρακμή της αριστερής στελεχοκρατίας και να ξανοιχτεί σε άλλους χώρους, μήπως και καταφέρει να μείνει μια τετραετία ακόμη στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μην γελιέστε, οι επόμενες εκλογές όποτε και να γίνουν θα διεξαχθούν για να δούμε ποιος θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση.

Αν έχει χιούμορ ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκεί κατά τον Μάιο θα αποδεχθεί την πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα και θα προκηρύξει εκλογές όχι για να τα κάνει όλα ίρβαλα, αλλά για να δει (όπως είπε εύστοχα στη Βουλή) την έκφραση στο πρόσωπο του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, την απελπισία στο βλέμμα του.

Μέχρι τότε είναι εξαιρετικά πιθανό ο κ. Τσίπρας να μην έχει βρει ακόμη νέο Γραμματέα ή νέα πρόσωπα σε σημαντικές θέσεις, άλλωστε έχει και τον κ. Τσακαλώτο να τον απειλεί με «αριστερή υποψηφιότητα» αν τολμήσει να προκρίνει τον κ. Σπίρτζη για τη θέση του Γραμματέα.

Η σκέψη να προταθεί για τη θέση η περιβόητη Μαριλίζα κάηκε με το καλημέρα, όταν μαθεύτηκε στην Κουμουνδούρου πως την αναζητεί ο ΕΦΚΑ να την τιμήσει με πλακέτα επειδή βρέθηκε σε έρευνα ένα ένσημο στο όνομα της.

Τώρα, πως γίνεται σε αυτό το χάος μέσα η ομάδα Τσίπρα να δηλώνει δημοσίως την επιθυμία της για εκλογές και να απαιτεί την άμεση απομάκρυνση του πρωθυπουργού από τη θέση του, αυτό είναι μια εξέλιξη που εμπίπτει σε προχωρημένες ιατρικές ειδικότητες.

Περισσότερο συνάδει με το γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι…