Οι ΣΥΡΙΖΟφρουροί της Τασίας και η αριστερή μαυροψυχία

«Πλέον, τίθεται ευθέως θέμα δημοκρατίας στη χώρα από την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση δημοσίως ορέγεται ΣΥΡΙΖΟφρουρούς, απαξιώνει τη δικαιοσύνη και ακυρώνει την ανεξαρτησία της, ενώ ευθέως διακηρύσσει την απόφαση της να οικοδομήσει, σε μια πιθανή δεύτερη κυβερνητική της θητεία, ένα σκληρό κομματικό κράτος, αντάξιο των μεγάλων στιγμών του υπαρκτού σοσιαλισμού».

Ο παλαιός κοινοβουλευτικός δεν μασάει τα λόγια του αναλύοντας την δημόσια τοποθέτηση της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου σε κομματική προσυνεδριακή συγκέντρωση, στην οπτική της οποίας αποδεικνύεται πως οι πολυτέλειες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι απλώς «εμπόδια» που χρειάζεται να ξεπεραστούν για να έρθει να κυριαρχήσει στη χώρα η μεγαλοσύνη της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Κι επειδή ούτε προλεταριάτο υπάρχει, ούτε δικτατορία είναι εύκολο να προκύψει σε μια αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τι απομένει σε αυτό τον εσμό των ντούρων επαναστατών της δεκάρας;

Ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο κράτος, στελεχωμένο μόνο από καθαρόαιμους επαναστάτες της φακής, από εκείνους που ξεκαλοκαιριάζουν στον Γράμμο για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ΔΣΕ και στον Μάρκο Βαφειάδη κι ύστερα παθαίνουν μαζικά «αριστερό τσιρλιό» και τρέχουν να αλλάξουν σώβρακα και φανέλες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Κασσελάκης προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το… αμαρτωλό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ

Η «Ομπρέλα», ο… πρόεδρας Stephanos και ένα συνέδριο χωρίς νόημα

Η «κυρά Τασία» χρόνια (πόσα, κανείς δεν ξέρει) ζυμωμένη με την επανάσταση και το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα που ποτέ δεν την εγκατέλειψε, δεν δείχνει διατεθειμένη να βάλει νερό στο κρασί της, ούτε να αλλάξει ρότα προς όφελος των σοσιαλδημοκρατικών ανησυχιών της ηγετικής ομάδας, των απανταχού Γεφυρατζήδων και των παλαιοπασόκων, που ονειρεύονται λαϊκά μέτωπα και προοδευτικές κυβερνήσεις με το ΚΙΝΑΛ και άλλες πρόθυμες δημοκρατικές δυνάμεις.

Μέσα σε αυτό τον επαναστατικό οίστρο που έχει καταλάβει τον όλο ΣΥΡΙΖΑ, προεξάρχοντος του Αλέξη Τσίπρα, πώς να βρει χώρο να ανθίσει η ανθρωπιά, ακόμη και όταν αυτή αναφέρεται σε παιδιά που έχουν ζητήματα υγείας και ψάχνουν οι γονείς παιδιατρικό νοσοκομείο για να νοσηλευτούν;

Ήταν ζήτημα αριστερής τιμής και ιστορικής συνέπειας ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί τη θετική ψήφο στη σύμβαση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με την κυβέρνηση για την ανέγερση ενός σύγχρονου, ψηφιοποιημένου Παιδιατρικού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, το έκανε με όλη την αριστερή κακοφορμισμένη παρουσία του στα έδρανα με άφατη ικανοποίηση.

Ευτυχώς που δεν βρέθηκε καμία επαναστατική ψυχούλα στη Βουλή να αναφωνήσει «δεν υπάρχει λόγος για κανένα νοσοκομείο, ο σοσιαλισμός θα τα λύσει όλα, θα καταργήσει με μία ένεση κι ένα εμβόλιο και τις αρρώστιες».

Η κατάσταση με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεφύγει πλέον από κάθε έλεγχο, η αξιωματική αντιπολίτευση ολοένα και περισσότερο εμφανίζεται, έστω και ως γραφικές φιγούρες, να απειλεί τις κατακτήσεις του κοινοβουλευτισμού και της παραδοσιακής αστικής δημοκρατίας, η κυρία Τασία απλώς εξειδίκευσε τις θεωρητικές προσεγγίσεις του κ. Πολάκη «για τη δεύτερη φορά αριστερά».

Τα σημάδια πληθαίνουν όσο περνάνε οι μέρες, έχουν τεθεί δημοσίως και ευθέως ζητήματα στελέχωσης του κράτους και των κρίσιμων δημοκρατικών λειτουργιών, δεν υφίσταται κανένας έλεγχος από πουθενά, δεν υπάρχει στην ουσία κανένα κέντρο από το οποίο να εκπορεύεται μια αδιαμφισβήτητη και αδιαμεσολάβητη εξουσία.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ενόψει του συνεδρίου να ζει τη δική του μαοϊκή περίοδο, αφήνει όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν, οργανώνοντας από τώρα την τελική του παρέμβαση που θα έρθει και θα σκεπάσει όλα και θα επιβεβαιώσει την απόλυτη εξουσία του, μέχρι τότε αφήνει «τα παιδιά» να παίζουν με εξαιρετικά σοβαρά θέματα και δεν δείχνει καθόλου διατεθειμένος να τα μαλώσει.

Ένα μέρος όσων λέγονται και συμβαίνουν ικανοποιεί απολύτως την κνίτικη ψυχή του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ποτέ δεν ξέφυγε από την μέγγενη του σταλινισμού, υποφέρει να παριστάνει τον κοινοβουλευτικό, ας όψεται η άτιμη η δημοκρατία που δεν του επιτρέπει να ανέβει στο βουνό με το Καλάσνικοφ για να δείξει στην Περιστέρα πόσο τιμάει τα μαθήματα επανάστασης που του έκανε μικρό στο Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων και μετά στο ΕΜΠ, που κανένας ακόμη δεν γνωρίζει πως γράφτηκε.

Για όσο καιρό ακόμη η εγχώρια κοινοβουλευτική πραγματικότητα εμφανίζεται, είτε να αγνοεί, είτε να μην ασχολείται με τις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και αριστερής μαυροψυχιάς του ΣΥΡΙΖΑ τα φαινόμενα θα εντείνονται και δεν θα αποτελούν απλώς αντανακλαστικές κινήσεις στη μαυρίλα των δημοσκοπήσεων, όπως είναι η εύκολη εξήγηση.

Η θεωρία των ΣΥΡΙΖΟφρουρών είναι εξαιρετικά ελκυστική σε ένα μεγάλο μέρος των υποστηρικτών της Κουμουνδούρου, πολλοί με αυτήν μεγάλωσαν αλλά σε άλλο χρώμα και δεν έπαψαν ποτέ να την αναζητούν.