Του Κώστα Τσιτούνα
17 Νοέμβρη 1973: Με… δάκρυα στα μάτια οι εκπρόσωποι της σημερινής ριζοσπαστικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. που παίρνει εντολές από το Χίλτον θα μας μιλήσει για το νόημα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973 – Ο απόλυτος σουρεαλισμός: Να ευαγγελίζεσαι την επαναστατικότητα και την αντίσταση και στη συνέχεια να πηγαίνεις γονυπετής στο Χίλτον για να πάρεις τα «ραβασάκια» από τη Βελκουλέσκου. Οποία υποκρισία και οποία ντροπή!
Το Πολυτεχνείο πέθανε! Και το σκότωσαν οι… από μέσα.
Και για να είμαι σαφής: το σκοτώνουν καθημερινώς, όλοι αυτοί που από την πρώτη στιγμή το εμπορεύτηκαν, το πούλησαν, το εκπόρνευσαν, το στραγγάλισαν, το μυθοποίησαν και το απομυθοποίησαν.
Όλοι αυτοί που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στη φοιτητική εξέγερση το Νοέμβρη του 1973 για να κάτσουν αργότερα σε θέσεις εξουσίας του «συστήματος» το οποίο υποτίθεται ότι πολέμησαν.
Αναφέρομαι βεβαίως στην Ελλάδα του φαύλου μεταπολιτευτικού κύκλου και στην περίφημη «αριστερά» του Κολωνακίου που μπορεί να μην υπήρξε πρωταγωνιστής, ωστόσο συνετέλεσε στην συνολική διάλυση ως κρυφός «συνοδοιπόρος» των κομμάτων εξουσίας που διέλυσαν την χώρα.
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Υπουργοί, υφυπουργοί, υψηλές θέσεις στη δημόσια διοίκηση, αντιπρόσωποι στην Παγκόσμια Τράπεζα, ορντινάτσες εθνικών εργολάβων, υπάλληλοι πολυεθνικών, τσιράκια Εκδοτών…
Δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Όλοι αυτοί οι «θεωρητικοί» της αριστεράς βολεύτηκαν σε θέσεις – κλειδιά και έφαγαν γλυκό ψωμί από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου.
Μη φοβάστε, δεν θα πω ονόματα. Άλλωστε όλοι αυτοί είναι γνωστοί στην… Ιερουσαλήμ.
Είναι γνωστές οι γονυκλισίες και οι κάμψεις που έκαναν σε μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες για να προσφέρουν συμβουλευτικές υπηρεσίες – με το αζημίωτο – στον αγώνα της προπαγάνδας του συστήματος για τον έλεγχο των μαζών.
Ναι, μιλάμε γι’ αυτούς που έκαναν καριέρα με τον αντιαμερικανισμό και τα συνθήματα κατά του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Αυτούς που έφαγαν ψωμάκι φωνάζοντας: Φονιάδες των Λαών Αμερικάνοι, Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ, Κάτω η Χούντα των Αμερικανών… και τώρα, ω του θαύματος, εκλιπαρούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ να βοηθήσει την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της και να διαγράψει το χρέος.
Σε αυτούς, τους σημερινούς «αριστερούς», που επίτηδες τους γράφω με πεζό «α» κι όχι με κεφαλαίο, έρχεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ και για πρώτη φορά τους μιλάει για την έννοια του branding, για το μεγάλο εθνικό κεφάλαιο που λέγεται brand name της χώρας.
Ο Μπάρακ Ομπάμα ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στη χαμένη έννοια του «κράτους».
Πολλοί τον άκουσαν, λίγοι τον κατάλαβαν.
Μετά τη σαρωτική νίκη του Τραμπ, η «Ελίτ Εξουσίας» που κινεί τα νήματα της… παγκόσμιας διακυβέρνησης, φαίνεται να ξαναφιλτράρει τις αρχικές βλέψεις της για τον στρεβλό χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό.
Η έννοια του «κράτους – έθνους» που τόσο πολύ αντιμάχεται η ελληνική «αριστερά», έρχεται και πάλι στο προσκήνιο.
«Έχουμε χρέος στην Ελλάδα, για την αλήθεια, την πίστη. Εδώ πριν από 25 αιώνες, στους βράχους αυτής της πόλης δημιουργήθηκε μια νέα ιδέα, η Δημοκρατία και το κράτος», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ξενίζοντας προφανώς τους ιδεολογικούς επαναστάτες του Κολωνακίου που επιθυμούν να δηλώνουν απάτριδες την ώρα που ο εθνικισμός και ο αλυτρωτισμός χτυπάει κόκκινο στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου, στην Τουρκία και στα Βαλκάνια.
Για πρώτη φορά τους μιλάει για εθνικό management.
Κι αυτοί, τον κοιτούν κουρασμένοι και «χυμένοι» στις καρέκλες με ύφος ρεμπέτ ασκέρ έτοιμοι να του φωνάξουν: ρίξε κανα δολάριο να ξελασπώσουμε…
[irp posts=”80592″ name=”Πολυτεχνείο 1973 (ΦΩΤΟ)”]
Η απόλυτη ντροπή.
Στο τέλος της ομιλίας του αναφωνεί: «Ζήτω η Ελλάς» και τους χαλάει όλη τη… σούπα που εδώ και δυο χρόνια προσπαθούν να εδραιώσουν στην ψυχολογία της μάζας.
Τους χαλάει όλο το αφήγημα της πολυπολιτισμικότητας, της αναξέλεγκτης ελευθεριότητας.
Τους γκρεμίζει το αφήγημα ότι «δεν υπάρχουν σύνορα», ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και διάφορες άλλες μπουρδολογίες ότι είμαστε όλοι παιδιά της γης και των λουλουδιών.
Κανείς από τους αυτοαποκαλούμενους ριζοσπάστες της αριστεράς δεν κατάλαβε το νόημα των δηλώσεων Ομπάμα, γιατί πολύ απλά κανείς τους δεν έχει συγχρονιστεί ποτέ με το ρολόι της Ιστορίας.
Είναι αυτό που – μέσες, άκρες – έλεγε ο συγχωρεμένος ο Βασίλης Ραφαηλίδης: χωρίς φτώχεια και δυστυχία η αριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Οι παραγωγικές επενδύσεις, η υγιής επιχειρηματικότητα, η ιδιωτική πρωτοβουλία, η ανάπτυξη αποτελούν τροχοπέδη για την ιδεολογική ηγεμονία της ουτοπικής αριστεράς.
Η σημερινή «γιαλαντζί – αριστερά» που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υπογράφει, αλλά να μην εφαρμόζει.
Είναι η περίφημη σχολή: No Decision Management
Πρόκειται για την αριστερά που κρύβεται πίσω από το δακτυλό της και πηγαίνει ξεβράκωτη στα τέσσερα να παίρνει εντολές από τους δανειστές, κρυπτόμενη στο Χίλτον!!!
Για τέτοια επαναστατικότητα μιλάμε!
Για κομμμουνιστές με μαντιλάκια (βλέπε Κατρούγκαλος) και μακριά κασκόλ (βλέπε Τσακαλώτος) που δέχονται να τους κυβερνάνε οι τροϊκανοί από το Χίλτον!
Και έχουν το θράσος να επικαλούνται στις δημόσιες εμφανίσεις τους προσωπικότητες όπως ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και ο Άρης Βελουχιώτης.
Να κάνουν το σταυρό τους που δε ζουν ο Τσε και ο Άρης.
Ειδικά ο τελευταίος, αν ζούσε, θα τους είχε δέσει με τις φλοτάν γραβάτες τους και θα τους είχε κρεμάσει ανάποδα στην πλατεία Συντάγματος!
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .