Συνομιλεί με όλους, εκτός από την κοινωνία……….

Να συνομιλεί ή να επιδιώκει να συνομιλήσει με όλους τους κομματικούς σχηματισμούς του αυτοαποκαλούμενου «προοδευτικού χώρου» εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας (και ο ΣΥΡΙΖΑ) ενόψει της πιθανότητας να προκύψει «εκλογικός αιφνιδιασμός» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη «κάπου εκεί στο φθινόπωρο ή στις αρχές της άνοιξης του 22».

Του Χρήστου Υφαντή
Στη διαδικασία αυτή συνωθούνται και συγχρωτίζονται, προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, όλες οι ιδεολογικές και πολιτικές σταθερές της μεταπολίτευσης με ειδικότερη αναφορά στο περιβόητο «αντιδεξιό μέτωπο», το οποίο στην εποχή μας επιχειρεί να το διαχειριστεί, ως ιστορικός ιδιοκτήτης απόντος του κλασικού ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ.
Φευ! Οι έως τώρα προσδοκίες από τη διάθεση να προκύψει ένα συνολικό αντιδεξιό μπλοκ στηριγμένο σε γενικές προγραμματικές συμφωνίες, μεταξύ μας η μόνη πρόσφορη είναι «να φύγει ο Μητσοτάκης», αποδεικνύονται φρούδες.
Κανένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς της ευρείας «προοδευτικής παράταξης» δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να συνομιλήσει καν με τον κ. Τσίπρα και τους ιδεοληπτικούς που κουβαλάει μαζί του, αντίθετα όλοι ανεξαιρέτως κινούνται οργανωμένα να περιχαρακώσουν τον πολιτικό τους χώρο (όποιος κι αν είναι αυτός) και να ξεκαθαρίσουν τον πολιτικό τους λόγο σε μια (και μόνη) κοινή βάση; Απορρίπτοντας κάθε πιθανότητα να εμπλακούν σε σενάρια πολιτικής ή εκλογικής συμπόρευσης ή συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα.
Από τον Βαρουφάκη και το Μέρα 25 έως τους Οικολόγους – Πράσινους και το ΚΙΝΑΛ (για το ΚΚΕ ούτε λόγος, έχει κατατάξει τον ΣΥΡΙΖΑ στις «αστικές δυνάμεις») οι διαπιστώσεις είναι κοινές «καμία συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα», ενώ υπονοείται βάσιμα πως ένας από τους λόγους που οδηγούν στη διαπίστωση αυτή είναι «η πλήρης αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και του Προέδρου του», εκτίμηση που αποτυπώνει τις πολιτικές αναλύσεις όλων των κομμάτων για την κυβερνητική θητεία των διαβόητων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται άμεσα να πάρουν μια απλή, εξόχως πολιτική και με πρακτική αξία απόφαση: κανένας από το συνταγματικό πολιτικό φάσμα δεν επιθυμεί ούτε να συνομιλήσει μαζί τους, πόσο μάλλον να συνεργαστεί ή να συμπορευτεί μαζί τους σε μια πολιτική ή εκλογική συμφωνία όσες υποσχέσεις και αν δοθούν, όσες πολιτικές παραχωρήσεις κι αν γίνουν.
Η υπόθεση αφορά στην προσωπική και κομματική αναξιοπιστία του κ. Τσίπρα και της παρέας του, εξέλιξη που δεν «παλεύεται» με εκκλήσεις για «ενότητα του προοδευτικού χώρου» ή για «απλή εκλογική συνεργασία για να ανατραπεί ο Μητσοτακισμός».
Η εικόνα ενός Τσίπρα κι ενός ΣΥΡΙΖΑ που συνομιλούν (ή επιθυμούν να συνομιλήσουν) με τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου» θα παραμείνει θολή και άκρως απωθητική για όσο χρονικό διάστημα ο «λαοπρόβλητος ηγέτης» και η κομματική παρέα του αδυνατούν, σε βαθμό… πολιτικού κακουργήματος, να συνομιλήσουν με την κοινωνία, να διεμβολίσουν το εξαιρετικά συμπαγές και λειτουργικό «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» και να αλλάξουν την ατζέντα προς όφελος τους.
Με τον Αλέξη Τσίπρα ένα απλό παρακολούθημα του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται αγωνιωδώς στην πολιτική περιπτωσιοθηρία και να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα αδυνατώντας να συντάξει και να εκφωνήσει σαφή και ισχυρό πολιτικό λόγο όλες οι πολιτικές επικλήσεις στο όνομα μιας «προοδευτικής συνεργασίας» είναι καταδικασμένες στην αποτυχία, επειδή δεν διαθέτουν το παραμικρό κοινωνικό έρεισμα.
Η απάντηση της κοινωνίας των πολιτών στην τελευταία αντιπολιτευτική επιλογή του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να επενδύσουν στο εργασιακό νομοσχέδιο και να το αναγάγουν σε «μητέρα των μαχών» ήταν άκρως ισχυρή και πολιτικά μεγαλειώδης, ότι ο κ. Τσίπρας δεν την κατανόησε έχει σχέση με την προσωπική του αντιληπτική ικανότητα και την ιδεοληπτική παγίδα στην οποία έχει πέσει και αδυνατεί να ξεφύγει.
Το μεγάλο γέλιο στην υπόθεση του εργασιακού νομοσχεδίου αναμένεται να προκύψει στη διαδικασία συζήτησης στη Βουλή με την κυβέρνηση να έχει επιλέξει την ονομαστική ψηφοφορία στο σύνολο και κατ’ άρθρο και την Κουμουνδούρου να έχει πανικοβληθεί ήδη στην προοπτική να αναγκαστεί, εμμονικά προσκολλημένη στις αριστερές ιδεοληψίες, να καταψηφίσει άρθρα που η υλοποίηση τους υπήρξε πάγια θέση του εργατικού κινήματος της αντιπολίτευσης (π.χ. ψηφιακή κάρτα εργαζομένου, πατρική άδεια κ.λ.π.).
Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται αποφασισμένος να επιφέρει ένα τεράστιο ιδεολογικό και πολιτικό πλήγμα στις παλαιοκομμουνιστικές ιδεοληψίες των απανταχού αριστεροευαίσθητων, θα επιμείνει σκληρά στην κοινοβουλευτική επιλογή της ονομαστικής ψηφοφορίας και δεν πρόκειται να επιτρέψει στον κ. Τσίπρα να ξεφύγει από την παγίδα στην οποία μόνος του έπεσε, προσκολλημένος σε δοξασίες του 19ου αιώνα «για το κεφάλαιο και την εργατική δύναμη».
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας είναι «μόνοι σαν την ανεμώνη» στην πολιτική κονίστρα, κανείς δεν επιθυμεί να συνομιλήσει καν μαζί τους, ο «προοδευτικός χώρος» του έχει απομονώσει εντελώς και η κοινωνία τους αποστρέφεται, σε ακραίες περιπτώσεις γελάει μαζί τους.
Είναι σκληρή η διαπίστωση, αλλά αληθής όσο και αν οι Τσιπραίοι την απεχθάνονται και επιχειρούν να την υπονομεύσουν.
Υ.Γ.: Να έχει στα χέρια του ένα 4,7% στις δημοσκοπήσεις ο Βαρουφάκης και «να στη λέει» επαναστατικά από το Συνέδριο του Μέρα 25 στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, υπενθυμίζοντας σε όλους τι ακριβώς έκανες τον Ιούνιο του 2015, το λες και κορυφαία τρολιά!