Σε Βατερλώ εξελίχθηκε για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ η συζήτηση στη Βουλή (και πολύ περισσότερο στην κοινωνία των πολιτών) του σχεδίου νόμου για την Παιδεία, όπως το κατέθεσαν για ψήφιση η κυρία Κεραμέως και ο κ. Χρυσοχοϊδης.
Του Χρήστου Υφαντή
Τόσο στη διαδικασία της συζήτησης ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας όσο – και σημαντικότερο – στις διεργασίες στην κοινωνία ο κ. Τσίπρας δεν προλαβαίνει να μαζεύει ήττες, οι οποίες προστίθενται στο ήδη απομειωμένο πολιτικό του κεφάλαιο και προκαλούν πονοκεφάλους στην Κουμουνδούρου.
Με την κυβέρνηση να δείχνει απολύτως αποφασισμένη να επιβάλλει την πολιτική της για τα θέματα του νομοσχεδίου (εισαγωγική διαδικασία, αξιολόγηση, αστυνόμευση των χώρων, έλεγχος εισόδου κ.λ.π.) και δυο, τουλάχιστον, άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες να τείνουν ευήκοον ους προς το νομοσχέδιο (έστω και με μικρές διαφοροποιήσεις) ο κ. Τσίπρας παλεύει με τους αριστερούς του δαίμονες και χάνει διαρκώς σε δυναμική.
Η παρουσία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή κρίνεται, αντικειμενικά, εξαιρετικά αδύνατη και αδύναμη να αλλάξει την ατζέντα, η περιβόητη αποδοχή της ευθύνης να νοσήσει κάποιος στις καθημερινές σχεδόν διαδηλώσεις του σκληρού πυρήνα της αριστερής πανεπιστημιακής δυναμικής «ανατίναξε» κάθε δυνατότητα του να ηγηθεί του αγώνα της αντιπολίτευσης, οι ατυχέστατες παρεμβάσεις του κ. Σκουρλέτη στις παρεμβάσεις της κυρίας Κεραμέως και η παγερή αδιαφορία της κοινωνίας στα κελεύσματα των επαγγελματιών της αριστεράς συνθέτουν ένα σκηνικό πολιτικού τρόμου για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα, τα βασικά του στελέχη και η ηγετική του ομάδα αντιλαμβάνονται πλέον ότι η απόσταση που τους χωρίζει από τις κοινωνικές προτεραιότητες της περιόδου συνεχώς διευρύνεται, τα παραδοσιακά αριστερά διακυβεύματα δεν απασχολούν παρά ένα μικρό έως ελάχιστο αριθμό αριστερο-ψεκασμένων με τις θεωρίες του 19ου αιώνα και οι ουσιαστικές δυνατότητες που έχουν να δημιουργήσουν κίνημα αντίστασης στην κυβερνητική κυριαρχία είναι μηδενικές.
Δύσκολοι καιροί για αριστερούς πρίγκιπες, ειδικά όταν πρέπει να ανακαλύψουν και να διακινήσουν εντός και εκτός της Βουλής επιχειρήματα κωμωδιογραφίας, όπως το περιβόητο «σταματήστε την ψήφιση του νομοσχεδίου για να μην γίνονται διαδηλώσεις και να αυξάνονται τα κρούσματα του covid -19».
Μία που το είπαν, έστω και με βαριά καρδιά, μία που τους απάντησε η κυβέρνηση και η κοινωνία, το επιχείρημα εξελίχθηκε σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χαβαλέ και γέμισε τα social media με χιλιάδες αντιδράσεις και μια σκληρή κριτική για την αριστερή αναλγησία, που φτάνει στο σημείο να επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την πανδημία για να διατηρήσει τα κεκτημένα της στον χώρο των ΑΕΙ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συζήτηση για το νομοσχέδιο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέστη δυνατό να καταθέσει την παραμικρή πρόταση για την πιθανή βελτίωση του και απέφυγε συστηματικά να μπει στην ουσία του, ώστε να μην αναγκαστεί να αποκαλύψει την παντελή ένδεια του σε σοβαρά και παραγωγικά επιχειρήματα.
Παρέμεινε σταθερός, όπως τον συμφέρει, στο πεδίο των συνθημάτων και των αριστερών αξιωμάτων περί δήθεν «δημοκρατικής παιδείας» και εστίασε την κριτική του στο τμήμα του νομοσχεδίου που αφορά στην αστυνόμευση, ξεπερνώντας, με δογματισμούς της κακιάς ώρας «για την φύση του Πανεπιστημίου να δημιουργεί πολιτικό προσωπικό για την αριστερά», την ουσία των αλλαγών στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ και στην περιβόητη «βάση εισαγωγής».
Όσες φορές αποπειράθηκε να ψελλίσει τις αντιρρήσεις του για επιμέρους ζητήματα που θίγει το νομοσχέδιο (εξίσωση πτυχίων κολλεγίων, μείωση του αριθμού εισαγομένων κ.λ.π.) οι απαντήσεις που πήρε ήταν καταλυτικές με συγκεκριμένες αναφορές στις δικές του πολιτικές και αποφάσεις όταν κυβερνούσε τη χώρα με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αναδιπλωθεί αμέσως μπροστά στο φόβο της επικοινωνιακής ξεφτίλας.
Είναι, όπως και να το δεις, τρομακτικό ως εκδοχή αλλά συμβαίνει. Η κυρίαρχη πολιτική έκφραση της αριστεράς στη χώρα αποδεικνύεται, όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και αποκαθηλώθηκαν οι μύθοι της, ανίκανη να υποστηρίξει ταυτοτικές για την ίδια πολιτικές, όπως η διασύνδεση της με τα ΑΕΙ και παρουσιάζεται να χάνει τη μπάλα στο γήπεδο της από μια κυβέρνηση που διακρίνεται από ώριμες μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες και μια σταθερότητα απόψεων και πράξεων.
Η κοινωνία εισπράττει όπως ακριβώς προβλέπεται την κατάσταση ιλαροτραγωδίας που ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, απονέμει, όπως χρειάζεται, τα του Καίσαρος των Καίσαρι στους ηγέτες του και το πολιτικό κεφάλαιο της ιδεοληπτικής αριστεράς στη χώρα καθημερινά αποσυντίθεται και εξαφανίζεται στις συμπληγάδες της κανονικής ζωής.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .