Συνεχίζουν να βάλλουν κατά του Χριστιανισμού θέλοντας λίγη από τη λάμψη του Αγίου Φωτός

Όπως συμβαίνει το Πάσχα όλα τα τελευταία χρόνια, αρκετοί είναι αυτοί που κάνουν την εμφάνισή τους προσπαθώντας να μας… πείσουν για το πώς ανάβει το Άγιο Φως στον Πανάγιο Τάφο.

Αυτή τη φορά, ο πρόεδρος των Σκεπτικιστών Ελλάδος καταθέτει την άποψή του κερδίζοντας τη δημοσιότητα που θα ήθελε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Βόλος: Νέο βίντεο ντοκουμέντο από το τροχαίο δυστύχημα με το νεκρό βρέφος

Η Αστυνομία διαψεύδει πως υπάρχει βίντεο από την στιγμή της δολοφονίας του Μιχάλη Κατσούρη

Διαβάστε τι αναφέρει το ρεπορτάζ του protothema.gr:

Εκατομμύρια πιστών θα τα ταξιδέψουν και φέτος στο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, προκειμένου να λάβουν το Αγιο Φως, που συμβολίζει την Ανάσταση και σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση είναι ένα θαύμα κατά το οποίο ένα μπλε φως αναβλύζει από τον τάφο του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, ο συγγραφέας και πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδας, Μιχάλης Καλόπουλος, υποστηρίζει πως υπάρχει τρόπος ώστε ένα κερί να ανάψει μόνο. Το 2003, δε, εξέδωσε και σχετικό βιβλίο με τίτλο «Θαύμα ή απάτη το Αγιο Φως της Ιερουσαλήμ».

«Η ιστορία του Αγίου Φωτός, τουλάχιστον για εμένα, ξεκίνησε, όταν ένας αναγνώστης μου από την Χίο μου κοινοποίησε έγγραφο που έλεγε ότι ο Αδαμάντιος Κοραής έγραψε εναντίον του. Με έκπληξη αναζήτησα το έγγραφο αυτό και ταξίδεψα μέχρι τη Χίο στη βιβλιοθήκη του Κοραή. Ο Αδαμάντιος Κοραής με ιστορικά στοιχεία αποδεικνύει ότι το Αγιο Φως είναι απάτη και μάλιστα καταφέρεται εναντίον του με σοβαρά επιχειρήματα και πολύ βαριούς χαρακτηρισμούς», τονίζει, μιλώντας στο protothema.gr ο κ. Καλόπουλος, σημειώνοντας πως μερικοί από αυτούς είναι οι εξής: «Μοναχοί (θρασύτατοι γόητες) επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών», «Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες… Αξιοθρήνητοι οι κατ’ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος», «Τέτοιων θαυμάτων έχουν ανάγκη οι ψευδοθρησκείες», «Ασυγχώρητον, με παντοειδείς δόλους να υπερασπίζεται η θρησκεία πλαστά θαύματα και πάσης λογής ανομήματα», «Στρατεύματα μεθυσμένων προσκυνητών που δεν αισχύνονται να ονομάζονται χατζήδες», κ.λπ..

Ο κ. Καλόπουλος, μάλιστα, υποστηρίζει πως το Αγιο Φως «απομυθοποιείται ιστορικά γιατί έκανε μία διαδρομή από τα χέρια των αρχαίων Ελλήνων. Λέγεται ότι υπήρχε άνθρωπος στη συντροφιά του Αισχύλου, ο οποίος έφτιαχνε αυτοαναφλέξεις, αλλά ονομαζόταν θαυματοποιός. Μετά το είχαν κάποιες καλόγριες σε μοναστήρι Καθολικών. Με την είσοδο των Σταυροφόρων αυτό ήρθε από τους Καθολικούς στην Ιερουσαλήμ και χάριν περισσότερης τουριστικής κίνησης εκεί άρχισαν να ανάβουν το Αγιο Φως από το Μεσαίωνα και μετά».

«Το θέμα για εμένα είναι πώς αυτό ανάβει αυτόματα», συνεχίζει ο πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδας, λέγοντας πως «ένα υλικό που αυτοαναφλέγεται είναι ο φωσφόρος. Στην απλούστερη εκδοχή του παράγεται από καύση κόκκαλων και λίγη άμμο. Εάν κατακάψουμε κόκκαλα στο καπάκι του καζανιού θα σχηματιστούν κηρώδεις σταγόνες, που αν εκτεθούν στο οξυγόνο αυτοαναφλέγονται κι εάν τις σκεπάσουμε με νερό δεν φλέγονται. Τέτοιες καύσεις κοκκάλων έχουμε δύο τουλάχιστον στη Βίβλο».

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί από παλαιότερη τηλεοπτική εμφάνιση του κ. Καλόπουλου να δείχνει ζωντανά στην κάμερα έναν τρόπο με τον οποίο τα κεριά αυτοαναφλέγονται:

Οσο για το τι ακριβώς συμβαίνει στον Ναό της Αναστάσεως, ο κ. Καλόπουλος, με βάση τη δική του εκδοχή υποστηρίζει τα κάτωθι: «Μέσα στο κουβούκλιο, που δεν ξέρουμε τι είναι, γιατί δεν υπάρχουν περιγραφές, είναι σίγουρο ότι υπάρχει η ακοίμητος καντήλα που είναι αναμμένη. Αυτή είναι αναμμένη και μεταφέρεται μέσα στο κουβούκλιο επισήμως και μπροστά σε όλους μισή ώρα πριν μπει ο πατριάρχης. Υπάρχουν δεκάδες θεολόγοι και άνθρωποι μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ, που ομολογούν ότι η καντήλα είναι αναμμένη. Το φως δεν πετάγεται από πουθενά. Το ανάβει από εκεί ο πατριάρχης. Πολλές φορές, μάλιστα, τα κεριά έξω ανάβουν πριν βγει ο πατριάρχης. Συνήθως ο πατριάρχης ακούει τις κραυγές έξω και μετά βγαίνει κι ο ίδιος με τις λαμπάδες αναμμένες. Συνεπώς, μέσα στο ιερό υπάρχει η ακοίμητος καντήλα, που είναι αναμμένη, έξω αυτοαναφλέγονται κεριά και τίποτε περισσότερο. Αυτό που συμβαίνει έξω πιστεύω ότι γίνεται με τον φωσφόρο».

«Είναι ένα υλικό που μπορείς να δώσεις όση καθυστέρηση χρόνου θέλεις. Αυτή είναι η δική μου ερμηνεία. Ανάλογα με το πόσο ελαιώδης είναι ο διαλύτης τόσο πιο αργά εξατμίζεται ο διαλύτης αυτός για να εμφανιστεί ο φωσφόρος γυμνός στο οξυγόνο. Τη στιγμή που ο φωσφόρος εμφανιστεί στο οξυγόνο θα αυτοαναφλεγεί και το τελευταίο ψήγμα του. Φαίνεται ένα απλό κερί, αλλά δεν είναι. Απλώς εμβαπτίζεις μέσα στον διαλυμένο φωσφόρο το φιτίλι και ξέρεις ότι αυτό το φιτίλι θα αναφλεγεί σε μία, σε δύο, σε τρεις ώρες ή σε είκοσι λεπτά, αναλόγως με τι διαλύτη έχεις χρησιμοποιήσει. Μάλιστα, αν κάνεις μία δοκιμή όλο το υλικό που έχεις παρασκευάσει θα έχει την ίδια χρονοκαθυστέρηση», εξηγεί.

Ο κ. Καλόπουλος, ακόμη, υποστηρίζει πως «το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά από τη μάχη που δόθηκε για το αν είναι θαύμα ή όχι, έλαβε θέση και είπε ότι δεν πρόκειται για θαύμα, αλλά για θρύλο κι ότι ο πατριάρχης ανάβει το κερί του από την ακοίμητο καντήλα. Οι αρχές της Εκκλησίας χρησιμοποιούν διγλωσσία. Βεβαίως, τους ενδιαφέρει να υπάρχει η φήμη του θαύματος, διότι αυτό εξυπηρετεί τα πνευματικά και υλικά συμφέροντά τους. Ολο αυτό κατασκευάστηκε απλούστατα για εισπρακτικούς λόγους».

Οσον αφορά, τέλος, στις επικρίσεις και τις αντιδράσεις που έχει δεχτεί, λόγω των θέσεών του, ο ίδιος σημειώνει τα εξής: «Μερικοί λένε ότι στρέφομαι ενάντια στο θρησκευτικό συναίσθημα. Κάνουν μεγάλο λάθος. Ο θρησκευόμενος άνθρωπος δεν αλλάζει με τίποτα απόψεις. Αυτά που γράφω είναι υπέρ εκείνων των ανθρώπων που αισθάνονται τρελοί σε έναν κόσμο απόλυτης πίστης, διατηρώντας τις επιφυλάξεις τους. Στρέφομαι κατά της πίστης σε κατασκευασμένες θεότητες γενικότερα, διότι αυτό η ανθρωπότητα το πλήρωσε πάρα πολύ ακριβά. Ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος των πράξεών του και πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντά του, σύμφωνα με πραγματικά ιδανικά. Οι θρησκείες παράγουν ιδανικά κατά φαντασία κι ο άνθρωπος στρέφει τις υπηρεσίες του προς τα εκεί. Αυτά τα ιδανικά, όμως, που υπηρετούν το θρησκευτικό συναίσθημα, δηλαδή το να κατακτήσει κανείς έναν παράδεισο και μία μελλούμενη ζωή, είναι κατασκευάσματα κι άνθρωπος χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας και υπηρετεί την ελπίδα αυτή της μεταθανάτιας σωτηρία, που βολεύει και ανέκαθεν βόλευε τους ανθρώπους που εξουσιάζουν τους λαούς».