Για “επιχείρηση διάσπασης των δεσμών κοινωνίας και ΕΔ” και για πενταετή πολιτική επίθεση κατά του στρατιωτικού προσωπικού μίλησε ο υποναύαρχος ε.α Γιώργος Ποταμιάνος.
Μέλος της ΑΝΕΑΕΔ ο ίδιος μίλησε στην συνάντηση του Euromil που έγινε στην Αθήνα και είπε πολλές αλήθειες για όσα έχουν υποστει οι στρατιωτικοί αλλά και για τους “20 τολμηρούς” που άνοιξαν το δρόμο για την λειτουργία των Ενώσεων Στρατιωτικών.
Η ομιλία του:
Θα ξεκινήσω την ομιλία μου με μια σύντομη ανασκόπηση για το πώς, εμείς οι στρατιωτικοί, φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Βγήκαμε από τα σκοτεινά χρόνια της χούντας, 1967 – 74, όπου οι σχέσεις μεταξύ του λαού και στρατού ήταν οι χειρότερες από ποτέ. Αλλά δεν ήταν όλοι οι στρατιωτικοί αντιδημοκρατικοί, μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό ήταν.
Ακόμα, εκείνο το χρονικό διάστημα, η προώθηση, από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που βρισκόταν τότε στην εξουσία, νατοϊκών σχεδίων που προέβλεπαν εσωτερικές στρατιωτικές επεμβάσεις κατά απεργιών και μαζικές συλλήψεις δημοκρατικών πολιτών, προκαλούσε αλγεινή εντύπωση στο λαό.
Τα παραπάνω, όμως, είχαν επίσης μεγάλη επίδραση στη πλειοψηφία του στρατού, επειδή η κοινωνική τους προέλευση ήταν κυρίως από την εργατική τάξη.
Ας μην ξεχνάμε δε, ότι η πειθαρχία τότε στο στρατό διαμορφωνόταν από το φόβο και την τιμωρία, σε ένα αντιδημοκρατικό περιβάλλον στο οποίο ακόμα και η αναφορά στην έννοια της δημοκρατίας ήταν περιφρονητική και έπρεπε να αποφεύγεται.
Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στις όχθες του ποταμού. Θα κάνω έτσι ένα μεγάλο άλμα για να μεταφερθώ στο 2005. Στις 14 Ιανουαρίου αυτού του χρόνου είκοσι τολμηροί, νέοι αξιωματικοί από τους τρεις κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, υπέγραψαν μια δήλωση για τη δημιουργία μιας «συνδικαλιστικής ένωσης» πανελλήνιας εμβέλειας και στην οποία μόνον το εν ενεργεία προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων θα μπορούσε να εγγράφεται.
Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα, μεγαλύτερο από το μικρό βήμα του Armstrong στο φεγγάρι!
Πέντε χρόνια αργότερα με την υπαγωγή, υποταγή (χρησιμοποιώ εδώ την σωστή λέξη) της ελληνικής κοινωνίας στην «εποχή των μνημονίων”, τον Μάη του 2010, γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς (απροσχημάτιστης) και συντονισμένης, μπορεί να πει κανείς, πολιτικής επίθεσης κατά του στρατιωτικού προσωπικού.
Μιας επίθεσης που ήταν ενταγμένη σε μια καλά επιλεγμένη πολιτική στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε». Προσπάθησαν έτσι να διαλύσουν τους δεσμούς μεταξύ του λαού και των στρατιωτικών, σχέσεις που είχαν φθάσει σε ένα πολύ καλό σημείο, και να παραδώσουν την Εθνική Άμυνα σε κατακερματισμένες λογιστικές πρακτικές.
Η πρακτική αυτή και οι απαιτήσεις της τρόικας είχαν και έχουν έως κι ένα μεγάλο ποσοστό φτωχοποιήσει, όχι μόνον τους στρατιωτικούς αλλά και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού.
Στη συνέχεια ιδρύθηκε η Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ.).
Ιδρύθηκε από απόστρατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων που είχαν βαρεθεί από τη στασιμότητα και την απραξία των τριών καθεστωτικών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών (ΕΑΑ). Οι ενώσεις αυτές, μια για κάθε κλάδο των ενόπλων δυνάμεων, δεν λειτουργούν ανεξάρτητα, αυτόνομα, αλλά χειραγωγούνται από την κάθε κυβέρνηση μέσω του αντίστοιχου Γενικού Επιτελείου. Οι δε αποστρατευόμενοι αξιωματικοί πρέπει να καταβάλουν υποχρεωτικά μηνιαία οικονομική συνδρομή που καθορίζεται θεσμικά.
Στερημένοι έτσι των συνταγματικών μας δικαιωμάτων και σαν αποτέλεσμα αυτών των στερήσεων ήταν η δημιουργία μιας ανεξάρτητης, αυτόνομης ένωσης, για να μην παραμείνουμε δέσμιοι στις υποχρεωτικές απαιτήσεις της κάθε κυβέρνησης.
Η μνημονιακή πολιτική που υλοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν μια άθλια πολιτική τόσο για το λαό, όσο και για εμάς τους στρατιωτικούς που μέρος του είμαστε κι εμείς. Δούλεψαν σκληρά και μεθοδικά για να παρουσιάσουν μια άσχημη εικόνα για εμάς στο λαό, ως μιας δήθεν προνομιούχας τάξης σε κάθε της πτυχή που βέβαια δεν ήταν πραγματική. Το ίδιο προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν και την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Παρουσίαζαν μια διεφθαρμένη εικόνα της Ελλάδας και το λαό της σαν τεμπέλη και συνονθύλευμα απατεώνων που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τους υπόλοιπους λαούς της ΕΕ.
Όλα έγιναν για να κρύψουν την ανεπάρκειά τους.
Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφερθώ εδώ με λεπτομέρειες, για το τι έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για την ελαχιστοποίηση των συντάξεών μας κατά 60% περίπου και τη σταδιακή απομείωση των μετοχικών μας μερισμάτων κατά 75%.
Περιέκοψαν τις συντάξεις μας για δεύτερη φορά, αντισυνταγματικά, αλλά νομότυπα τον Ιούλιο του 2012. Παραδέχθηκαν ότι ήταν λάθος, αλλά τίποτα δεν έγινε γι’ αυτό.
Υλοποίησαν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (PSI) «κουρεύοντας» όλα τα κρατικά ομόλογα και υποχρεώνοντας τα Μετοχικά μας Ταμεία να αγοράσουν κρατικά ομόλογα πριν το κούρεμά τους. Βεβαίως αυτό δε ίσχυσε για τις τράπεζες.
Δεν θα ενσκήψω σε άλλους τομείς, όπως η υγεία και η νοσοκομειακή περίθαλψη που υπέστησαν αντίστοιχες περικοπές.
Υπάρχουν, λοιπόν, σήμερα αρκετοί στρατιωτικοί σύνδεσμοι, ενώσεις ή σωματεία κλπ. Κοιτώντας πίσω στη λειτουργία τους, τα τελευταία πέντε χρόνια, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει την πρόκληση μιας σοβαρής κριτικής αλλά και αυτοκριτικής συγχρόνως.
Έτσι μπορεί κανείς να δει έλλειψη συντονισμού, καθαρού λόγου, σκοπού και στόχων και τέλος έλλειψη τακτικού και στρατηγικού σχεδιασμού.
Ο σύλλογός μας, η ΑΝΕΑΕΔ, ήρθε ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό. Να συντονίσει όλες τις άλλες ενώσεις -αν βέβαια το ήθελαν και οι ίδιες- χωρίς όμως να παρουσιάζεται σαν ηγέτης, προκειμένου έτσι να συνενωθούν τα μικρά ρυάκια σε ένα μεγάλο ποτάμι.
Καταφέραμε και σπάσαμε το ταμπού της διοργάνωσης και συμμετοχής των στρατιωτικών σε διαδηλώσεις στους δρόμους, σηκώνοντας έτσι τους συναδέλφους από τους καναπέδες για να διαμαρτυρηθούν για τα δικαιώματά τους.
Τελικά, βέβαια, κατανόησαν ότι από μόνες τους οι επιστολές και οι ικεσίες προς τους υπουργούς, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Η ένωσή μας αντέδρασε άμεσα. Ενωμένοι πρώτα μεταξύ μας, αλλά και με τους εν ενεργεία συναδέλφους μας, τα σώματα ασφαλείας -Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα, Πυροσβεστική υπηρεσία- και όλα τα άλλα όμορα σωματεία, σχηματίζοντας μια αλληλέγγυα δύναμη για να βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά που μας δυναστεύουν.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι για την κρίση και γι’ αυτό απαιτούμε:
Σύγχρονη, δημόσια υγεία, δωρεάν νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με την αυθεντική φαρμακευτική αγωγή και όχι με τα αναποτελεσματικά υποκατάστατα που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Μας βρίσκει αντίθετους η αύξηση της συνεισφοράς μας για τις υπηρεσίες υγείας στο 4% των συντάξεων μας.
Την κατάργηση κάθε νομικού εμποδίου που απαγορεύει στους συνταξιούχους να εργαστούν οπουδήποτε μπορούν να βρουν εργασία, χωρίς κανένα διαχωρισμό ή σκοπιμότητα.
Την κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στις κυβερνητικές στρατιωτικές ενώσεις. Να έχουμε το δικαίωμα εγγραφής και ένταξης στην ένωση της αρεσκείας μας.
Την αποκατάσταση των συντάξεων μας στην προ κρίση περίοδο του 2009 και σίγουρα άμεσα στο επίπεδο του Ιουλίου του 2012.
Δεν συμφωνούμε με τα ψιχία που μας δόθηκαν, αλλά απαιτούμε την πλήρη υλοποίηση του ΣτΕ. Βέβαια, η πλήρης υλοποίηση του ΣτΕ απαιτεί και την κατάργηση όλων των ενδιάμεσων μνημονιακών νόμων οι οποίοι, πολλές φορές, μηδενίζουν την ακέραια επιστροφή των αποδοχών μας.
Τίποτα δεν χορηγείται σε εμάς ως δώρο, τα πάντα πρέπει να κατακτηθούν με αγώνες και θυσίες και αν νομίζετε ότι αυτό που λέω δεν σας αφορά, ξανασκεφτείτε το.
Η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα διώκονται στη σημερινή Ευρώπη, κυνηγημένα από ιδέες που λένε ότι το μόνο πράγμα που μετράει είναι το χρήμα και η λογιστική, ενώ οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους έχουν υποβαθμιστεί δραστικά.
Ο EUROMIL θέλει να προωθήσει την ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική, έτσι ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτή και το στρατιωτικό προσωπικό.
Σωστά, κι εμείς ως ΑΝΕΑΕΔ είμαστε στο πλευρό του, έτοιμοι να πολεμήσουμε για αυτό το σκοπό με όλη μας τη δύναμη. Προσοχή όμως, γιατί η κοινωνική πολιτική και τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεθώριασαν, για όλους τους κάτοικους της Ευρώπης, από κάποια αιτία που δεν είναι σαφής σε κανέναν ακόμη.
Νομίζετε ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας νοιάζεται για τους στρατιωτικούς και τα δικαιώματά τους, όταν πριν λίγες μέρες πέρασε νόμο που απαγορεύει στον λαό να διαμαρτυρηθεί μπροστά από κυβερνητικά κτήρια;
Νομίζετε ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας δίνει δεκάρα για τους στρατιωτικούς, όταν φιμώνει τον Τύπο χωρίς καν να σκέφτεται τις διεθνείς συνέπειες της απόφασής της;
Companieros militares, όπως ο φίλος μου από την Ισπανία θα έλεγε, πρέπει να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας μέσω του EUROMIL. Να αγωνιστούμε όχι μόνο για τα δικαιώματά μας εδώ, αλλά για τα δικαιώματα όλων των συνανθρώπων μας στην Ευρώπη, με αδελφοσύνη και ειλικρίνεια μεταξύ μας.
Ποταμιάνος Γεώργιος
Υποναύαρχος ε.α.
Μέλος της ΑΝΕΑΕΔ
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .