Γιατί δεν θα «δουλέψει» το σχέδιο του ΝΑΤΟ για τους πρόσφυγες

του Πάρι Καρβουνόπουλου, στρατιωτικού συντάκτη

Το νατοϊκό σχέδιο για τις περιπολίες στο Αιγαίο είναι τέλειο στη θεωρία. Αλλά πάσχει σε πάρα πολλά σημεία στην πράξη.

Εξυπηρετεί όλους όσους θέλουν να δείξουν ότι “κάτι κάνουν” για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών, αλλά επί της ουσίας δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να προσφέρει τίποτα. Γιατί;

•Τα νατοϊκά πλοία που θα αναλάβουν τις περιπολίες είναι δύσκολο να εντοπίζουν τα μικρά φουσκωτά που χρησιμοποιούν οι δουλέμποροι. Το επιχείρημα είναι ότι θα τα εντοπίζουν τη στιγμή που ξεκινούν από τα τουρκικά παράλια. Κανείς δεν μας λέει πως θα προλαβαίνει η τουρκική ακτοφυλακή να προλαβαίνει την “μαζική αναχώρηση” των φουσκωτών. Είναι επίσης δεδομένο ότι οι Τούρκοι δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να “προλαμβάνουν”.

•Σε περίπτωση που τα νατοϊκά πλοία διασώσουν πρόσφυγες και μετανάστες από τη θάλασσα, θα τους επιστρέφουν στα τουρκικά παράλια. Πως; μέσω των σκαφών της Frontex. Με την οποία η Τουρκία δεν συνεργάζεται σε κανένα επίπεδο! Άρα πως θα επιστρέφουν;

•Θέμα υπάρχει με τις διαθέσεις της Τουρκίας η οποία έχει αγωνίες όχι για τους πρόσφυγες αλλά για να “επικυρώσει” τη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”. Απόδειξη ότι επέμεινε και πήρε την εξαίρεση των Δεωδεκανήσων και ειδικά του Καστελόριζου από τις περιπολίες του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ από τη μία δέχεται ότι Λέρος,Σύμη και Καστελόριζο αποτελούν περιοχές αποβίβασης μεταναστών και προσφύγων αλλά …δεν χρειάζονται περιπολίες!

Όλα αυτά συνοπτικά αποδεικνύουν ότι το σχέδιο του ΝΑΤΟ μοιάζει καταδικασμένο να αποτύχει. Μπορεί ασφαλώς να λειτουργήσει αποτρεπτικά αλλά για να επιτευχθεί έστω κι αυτό,θα πρέπει η δύναμη να ενισχυθεί σημαντικά αριθμητικά. Πέντε πλοία δεν αρκούν. Ακόμη και τα 15 που έχουν ακουστεί ως αριθμός πιθανόν να αποδειχτεί μικρός. Το Αιγαίο και τα νησιά του είναι πολύ δύσκολο “πεδίο μάχης” ,ειδικά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις “αντάρτικες μεθόδους”, όπως είναι οι “επιχειρήσεις” των δουλεμπόρων.