Μπορεί να είναι ακόμη νωρίς για να βγουν συμπεράσματα για το τι έφταιξε και έπεσε το επιθετικό ελικόπτερο Apache AH-64D χθες στη Χαλκιδική.
Αν πρόκειται δηλαδή για κάποιο μηχανικό πρόβλημα ή ανθρώπινο λάθος. Το ατύχημα ωστόσο αναδεικνύει και πάλι τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκαλέσει στη στρατιωτική μηχανή οι συνεχείς περικοπές στις αμυντικές δαπάνες που επιβάλλονται με τα μνημόνια.
Καινούργια οπλικά συστήματα έχουν να προμηθευτούν οι Ένοπλες Δυνάμεις εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια. Δεν προμηθεύονται όμως ούτε ανταλλακτικά. Παραγγέλνονται και φθάνουν με το σταγονόμετρο και όταν πάει να επισκευαστεί ένα οπλικό σύστημα έχουν ήδη χαλάσει ή χρειάζονται συντήρηση άλλα δύο ή και περισσότερα.
Δεν υπάρχουν επίσης χρήματα ούτε καν για καύσιμα και λιπαντικά. Ακόμη δηλαδή και τα οπλικά συστήματα να είναι διαθέσιμα, οι διοικητές δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση να απογειώσουν μαχητικά ή ελικόπτερα ή να βγάλουν άρματα μάχης σε επιχειρησιακή εκπαίδευση.
Διαβάστε εδώ: Ο Στρατός Ξηράς χτίζει οικήματα για τα παιδιά του
Με λίγα λόγια δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία και η όποια συντήρηση γίνεται βγάζοντας από το μύγα ξύγκι, στους κανιβαλισμούς άλλων οπλικών συστημάτων και χάριν στις πατέντες των στελεχών. Ως πότε όμως θα γίνονται αυτά. Κάποια στιγμή θα τελειώσουν και αυτά και αν υπάρξουν και άλλες περικοπές στους μισθούς των στρατιωτικών τότε θα κοπούν και οι πατέντες.
Ας πάμε όμως λίγο περισσότερο στη ουσία. Ποιες είναι σήμερα οι διαθεσιμότητες των μαχητικών αεροσκαφών; Οι αριθμοί σοκάρουν σε ορισμένες Μοίρες. Ανταλλακτικά δεν υπάρχουν να επισκευαστούν τα αεροσκάφη και σε ορισμένες περιπτώσεις το “γδύσιμο” άλλων για να κρατηθεί κάπως η διαθεσιμότητα είναι συνήθης πρακτική.
Στην 332 Μοίρα της 114 ΠΜ πληροφορίες αναφέρουν πώς τα αεροσκάφη Mirage που μπορούν να πετάξουν και να ρίξουν πυραύλους exocet είναι μόλις δύο. Λίγο καλύτερη η κατάσταση για τα F-16 που επίσης αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα διαθεσιμότητας ελλείψει ανταλλακτικών. Υπάρχουν ποσοστά αλλά δεν κρίνεται σκόπιμο επί του παρόντος να δημοσιοποιηθούν αν και κάποια στιγμή θα έπρεπε μπας και ξυπνήσουν ορισμένοι.
Και μιλάμε αφενός για τους πολιτικούς και την κυβέρνηση που κάθε φορά που βρίσκει τα δύσκολα κόβει τις αμυντικές δαπάνες ικανοποιώντας το στόχο των δανειστών περί αφοπλισμού της χώρας, αλλά και όσους θέλουν να ψάξουν στις “αλάνες” των της USAF στην έρημο Μοχάβι για να βρουν και να φέρουν στην Ελλάδα 36 έως 40 F-15C/D, τα οποία για να τα επαναφέρουμε σε επιχειρησιακή ενέργεια και να στήσουμε γραμμής υποστήριξης θα μας κοστίσει ο κούκος αηδόνι.
Για την εκπαίδευση των χειριστών. Άλλα χρήματα απ’ εκεί όταν οι χειριστές των F-16 στερούνται της επιχειρησιακής εκπαίδευσης σήμερα γιατί δεν υπάρχουν μέσα, αλλά και καύσιμα. Οι πιλότοι των μαχητικών F-16 μόλις και μετά βίας συμπληρώνουν τον ελάχιστο αριθμό ωρών πτήσεων που προβλέπονται από το ΝΑΤΟ (120 με 130 ώρες το χρόνο) για την διατήρηση της μαχητικής ικανότητάς τους.
Δεν μιλάμε βεβαίως για της νυχτερινές. Εκεί η κατάσταση είναι απογοητευτική. Όπως και για τους νέους ανθυποσμηναγούς που μόλις τελειώσουν το βασικό στάδιο εκπαίδευσης στα Τ-6Α μετά μένουν εκτός πτήσεων γιατί οι διαθεσιμότητες των T-6A και των T-2E είναι στα τάρταρα.
Ας πάμε και στην Αεροπορία Στρατού γιατί και εκεί η κατάσταση δεν είναι διαφορετική από την Πολεμική Αεροπορία. Τα «αρχαία» UH-1 προσφέρουν οριακές υπηρεσίες και κάθε φορά που οι χειριστές ανεβαίνουν σε αυτά κάνουν το σταυρό τους να ξαναγυρίσουν.
Τα NH-90 έχουν κολλήσει στο έδαφος χωρίς ανταλλακτικά, ενώ υπολείπεται και η παράδοση ακόμη εννέα χωρίς κανείς να ξέρει εάν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί, ενώ οι πιλότοι των Apache έχουν σημαντικά μειωμένο πτητικό έργο.
Όσον αφορά στα Apache το ερώτημα που τίθεται είναι πόσα πετάνε; Πόσες ώρες επιχειρησιακής εκπαίδευσης έχουν οι χειριστές σε ένα οπλικό σύστημα που όταν το αφήσεις σε αφήνει; Γιατί τα τελευταία χρόνια της κρίσης και των περικοπών στις αμυντικές δαπάνες έχουν πέσει τέσσερα ελικόπτερα;
Όλοι οι δείκτες πάνε από το κακό στο χειρότερο και το τραγικό είναι πώς κάποιοι προτείνουν για λύση ένα ακόμη “σαπάκι”. Τα ελικόπτερα OH-58 Kiowa που έχει αποσύρει ο Αμερικανικός Στρατός εδώ και χρόνια. Έχουν τα UH-1 του Βιετνάμ να αποκτήσουμε και OH-58 Kiowa για να δέσει το γλυκό. Δεν μας φτάνει το γεγονός ότι από τα άλλα “σαπάκια” στην ξηρά, τα Μ-113 χάνονται συνεχώς ανθρώπινες ζωές.
Μην ξεχάσουμε ασφαλώς και το Πολεμικό Ναυτικό. Πόσες φρεγάτες βρίσκονται σήμερα σε επιχειρησιακή ετοιμότητα; Δεν θα αποκαλύψουν τον αριθμό αλλά θα πούμε μόνο πώς πολλές είναι σε… μακρά συντήρηση. Κι αυτό γιατί ανταλλακτικά δεν υπάρχουν.
Η μόνη ακτίδα φωτός που υπήρξε ήταν αυτή της παραλαβής των υποβρυχίων τύπου 214 και της 5ης ΤΠΚ γιατί από εκεί και πέρα σκοτάδι. Προμήθεια νέο οπλικών συστημάτων δεν πρόκειται να υπάρξει τα επόμενα χρόνια. Ακόμη και σήμερα να αποφασιστεί για να υλοποιηθεί θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 4-5 χρόνια.
Για παράδειγμα το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 που είναι στις πρώτες προτεραιότητες της Πολεμικής Αεροπορίας και έχει γίνει προεργασία για να υλοποιηθεί θα χρειαστεί περισσότερα από τέσσερα χρόνια. Κι ακόμη δεν φαίνεται καμία προοπτική να υπογραφεί ένα τέτοιο πρόγραμμα.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Τουρκία εξοπλίζεται σαν “αστακός” και παίζει πλέον σε άλλα επίπεδα.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .