Τι τραβάνε οι Αρχηγοί για να μείνουν …Αρχηγοί

Οι Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων της μεταπολίτευσης είχαν πάντα να αντιμετωπίσουν την κρίση των πολιτικών τους προϊσταμένων.

Έτσι ήταν και είναι το σωστό. Το άσχημο ήταν ότι δεν κρίνονταν ποτέ για την επιχειρησιακή τους ικανότητα και για την αποτελεσματικότητά τους στην κύρια αποστολή των ΕΔ, που είναι να βρίσκονται πάντα σε κατάσταση ετοιμότητας. Επιχειρησιακής ετοιμότητας.

Η τύχη τους κρίνονταν πάντα από το πόσο τους συμπαθούσαν ή τους αντιπαθούσαν οι υπουργοί με τους οποίους έτυχε να βρεθούν μαζί στο ΥΠΕΘΑ. Η συμπάθεια ή η αντιπάθεια του υπουργού δεν κερδίζεται καθόλου εύκολα. Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Δημήτρης Γράψας το κατάλαβε όταν επέμενε να κάνει σωστά τη δουλειά του σ΄ ότι είχε να κάνει με την αμυντική κάλυψη ακόμη και των πιο μικρών νησιών του Αιγαίου. Επί της ουσίας “πήρε το καπελάκι του” και αποχώρησε . Ο Γράψας είχε εκφράσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει πολύ πριν αποφασιστεί η αποστρατεία του, όπως λένε οι πληροφορίες.

Ο Αρχηγός ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης τόλμησε να πει να πει τα αυτονόητα και επίσης αποστρατεύθηκε. Ο στρατηγός Κώστας Ζιαζιάς δεν δέχτηκε τις υπουργικές λίστες για τις μεταθέσεις και παραιτήθηκε. Ο διάδοχός του Κώστας Γκίνης επίσης αρνήθηκε να “πάρει χαρτάκι” για τις τοποθετήσεις στελεχών ,αποστρατεύθηκε. Τα παραδείγματα αρκετά, ευτυχώς.

Για να μείνει ένας Αρχηγός στην θέση του θα πρέπει να έχει και “πολιτική ευελιξία”. Η οποία δεν είναι εύκολη.

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά διαβάζοντας τη δήλωση του Α/ΓΕΕΘΑ Μιχαήλ Κωσταράκου μετά από το γλέντι στο Γουδή. Μίλησε ορθότατα περί ανθρωπιστικής κρίσης ο στρατηγός Κωσταράκος. Η οποία είναι υπαρκτή σ΄ αυτή τη χώρα από το 2010. Δεν προέκυψε πρόσφατα. Και κατανοήσαμε για άλλη μια φορά πόσο δύσκολο είναι για έναν Αρχηγό να μπορεί να είναι στο “πνεύμα” της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ο σημερινός Α/ΓΕΕΘΑ είχε την τύχη ή την ατυχία να υπηρετήσει αυτή τη θέση με διαφορετικές κυβερνήσεις, πρωθυπουργούς και υπουργούς. Ο καθένας με τις απόψεις και τις εμμονές του.

Και αναγκάστηκε να καθήσει απέναντι από τους εκπροσώπους της τρόϊκας για να εξηγήσει -χωρίς αποτέλεσμα- γιατί η Ελλάδα πρέπει να έχει ΕΔ, πήρε εντολή να παραστεί σε “τελετή μνήμης” στο γερμανικό νεκροταφείο, για να αλλάξει ρότα μετά από την κυβερνητική αλλαγή να υποδεχτεί την επιτροπή για την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και να οργανώσει το πασχαλινό γλέντι στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά . Πρέπει να ‘χεις το ταλέντο να τα αντιμετωπίζεις. Και ο σημερινός Α/ΓΕΕΘΑ το ΄χει το ταλέντο.

Αυτό που θα πρέπει να θυμάται βέβαια, είναι ότι η ανθρωπιστική κρίση συνεχίζεται και σήμερα. Θα είναι εδώ και αύριο. Και θα διαρκέσει πολύ ακόμη απ΄ ότι φαίνεται. Και αφορά και στις οικογένειες των στρατιωτικών. Τους τελευταίους μήνες της θητείας του ο στρατηγός Κωσταράκος ας φροντίσει να ασχοληθεί μ΄ αυτό το ζήτημα . Πριν αναχωρήσει για την Ευρωπαϊκή Ένωση , ας φροντίσει να περάσει όσα μέτρα ανακούφισης δεν μπόρεσε ή δεν προσπάθησε να περάσει για την ανακούφιση του προσωπικού των ΕΔ. Ας φροντίσει να αμβλυνει την εντύπωση που έχει παγιωθεί ότι δεν ήταν Αρχηγός που ασχολήθηκε με το προσωπικό. Το οποίο δεν ενδιαφέρεται μόνο για τις αλλαγές στολών και τα παράσημα.