Φαγητό στη Θεσσαλονίκη – Σέμπρικο
Το Σέμπρικο βρίσκεται πολύ κοντά, σχεδόν με τα πόδια, από τα πολυσύχναστα Λαδάδικα, αλλά σε ήσυχο σημείο, πίσω από τα Δικαστήρια, οπότε και το πάρκινγκ είναι σχετικά εύκολο. Το καλοκαίρι τα τραπεζάκια απλώνονται στον πεζόδρομο με θέα στο βυζαντινό τείχος της πόλης.
Ένα μπακάλικο που βρίσκεται στα σκαριά, τουτέστιν μερικώς ενημερωμένο, και ένα παρεΐστικο ταβερνάκι νέας γενιάς, με νεαρούς θαμώνες, συστεγάζονται στον ίδιο χώρο. Οι ιδιοκτήτες, όχι ένας και δύο, αλλά μια ολόκληρη ντουζίνα. Το λέει άλλωστε και το όνομα, αφού σέμπρικο σημαίνει συνεταιριστικό. Με αυτή τη λογική λειτουργεί το κατάστημα, όπου καθένας βρίσκεται στο πόστο του, ξετυλίγοντας με επιτυχία τα ιδιαίτερα ταλέντα του, καθόσον η ιεραρχία και ο ηγετικός ρόλος εδώ είναι άγνωστες λέξεις. Η κουζίνα έχει το ενδιαφέρον της, ο χώρος αρκούντως ατμοσφαιρικός, το σέρβις απλό κι αποτελεσματικό, πλην ελαφρώς αδέξιο. Με μια λέξη, μια ταβέρνα με εφηβική ψυχή, γεμάτη ενθουσιασμό, ζωντάνια και μικρά τεχνικά προβλήματα, που συγχωρούνται εύκολα – βλ. υπερβολικό λάδι σε κάποια πιάτα, αλλά πώς να γκρινιάξεις όταν πρόκειται για ένα νοστιμότατο, πρασινωπό αγουρέλαιο.
Ένας γαργαλιστικός κατάλογος, που απαρτίζεται από προσιτές αλλά καθόλου βαρετές προτάσεις. Μεζεκλίδικος προσανατολισμός, ακόμα και στα κυρίως, αρκούντως χορταστικές μερίδες και κάμποσα από τα είδη μπακαλικής του παντοπωλείου να ζωντανεύουν μέσα από τα πιάτα. Τα πρώτα θετικά σκιρτήματα ήρθαν με το δικό τους, προζυμένιο, μελαμψό ψωμί, στιβαρό, ζυμωμένο από ανάμεικτα άλευρα συμπεριλαμβανομένου και ολικής. Το προαναφερθέν ήρθε κι έδεσε με το καλό ελαιόλαδο που περίσσευε γύρω από τη βελούδινη φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια, ντοματάκι και κάπαρη. Από τα νοστιμότερα πιάτα που προσγειώθηκαν στο τραπέζι μας ήταν η καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με γιαούρτι, ταχίνι, δυόσμο και λεμόνι. Κρεμώδεις κι άψογες οι οφτές πατάτες που φρεσκάρονται με μια γενναιόδωρη κουταλιά από ξινοτύρι, θαύμα και τα τραγανά καλτσούνια με ανάμεικτα χόρτα και μυζήθρα. Πιάτο αποκάλυψη για όσους αγαπούν τις πληθωρικές γεύσεις, είναι τα χόρτα με αυγά και καβουρμά. Μεζές από τους λίγους. Από τα κυρίως δοκιμάσαμε τα νόστιμα ποντιακά μαντί, γεμισμένα με αρνίσιο κιμά, με σαλτσούλα γιαουρτιού, και τη μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα στη σχάρα, που ήρθε άψογα ψημένη, αρτυμένη με λάδι τρούφας και συνοδευμένη με μουστάρδα μούστου. Παρακάμψαμε τα γλυκά και τελειώσαμε… γαλλικά, με μια μεγάλη ποικιλία τυριών, ύμνο στην ελληνική τυροκομική παράδοση: λαδοτύρι Ζακύνθου, μανούρα Σίφνου, φέτα Καλύμνου, γραβιέρα Κρήτης Αμαρίου, ξηρός ανθότυρος Τσιτσιρίδη.
[irp posts=”103787″ name=”Φαγητό Αθήνα: Ροζαλία – Σπιτικές γεύσεις”]
Δίχως να υπολογίζουμε τα ποτά, για όλα τα προαναφερθέντα πληρώσαμε περίπου 60 ευρώ, ήμασταν 4 και φύγαμε σκασμένοι. Ωστόσο μπορεί κανείς να γευματίσει και με λιγότερο από 15 ευρώ, να τσιμπολογήσει μεζεδάκια με μέσο όρο 10 ευρώ, ή μια μεγάλη ποικιλία τυριών, επίσης με 10 ευρώ.
Καθόλου mainstream, τουναντίον με εντελώς απρόσμενο ύφος. Θα βρούμε ελληνικές μπίρες από μικροζυθοποιίες, 11 χύμα κρασιά περιωπής κυρίως από μικρούς παραγωγούς, ρακή και βιολογικό τσίπουρο.
Από το παντοπωλείο μπορούμε να κάνουμε τα ψώνια μας, έστω κι αν δεν είναι ακόμα πλήρως εξοπλισμένο. Μεταξύ άλλων βρήκα παστουρμά και σουτζούκι του Μιράν, σαλάμι Λευκάδας, σύγλινο Καρπενησίου, όλα τα τυριά της ποικιλίας και μερικά ακόμα, γλυκό περγαμόντο Αχίλλεια, πέστο μάραθου του Πρέκα, κ.ά.
ΦΑΓΗΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΔΩ.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .