H επαναπροσέγιση αλλάζει τα ενεργειακά δεδομένα εις βάρος της Ελλάδος;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδακης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Όπως φαίνεται η ελληνική πλευρά θα πρέπει να μειώσει δραματικά τις όποιες ελπίδες είχε μέχρι τώρα για μια ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ και για την κατασκευή ενός ενεργειακού αγωγού που θα μετέφερνε το φυσικό αέριο της ισραηλινής ΑΟΖ μέσω Κύπρου και Ελλάδας προς την Δύση.

Όλα αυτά τα σχέδια είναι υπό κατάρρευση μετά την ταχύτατη επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ, με τις αμερικανικές ευλογίες και με βασικό αντικείμενο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή Λεβιάθαν της ισραηλινής ΑΟΖ. Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες από τουρκικής πλευράς, θα επισπευστούν οι εργασίες της κατασκευής του ενεργειακού αγωγού Ισραήλ – Τουρκίας που θα μεταφέρει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου στην Τουρκία. Η επίσπευση αυτή καθώς και η επαναπροσέγγιση των δυο χωρών επιβλήθηκε μετά την κρίση Τουρκίας Ρωσίας και την κρεμάμενη απειλή να μείνει η Τουρκία χωρίς καύσιμα από τυχόν νέες ρωσικές κυρώσεις σε βάρος τη Τουρκίας.

Εδώ φάνηκε για άλλη μια φορά το πόσο μας υπολόγιζαν στο Τελ Αβίβ, παρά τις επανειλημμένες επισκέψεις Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων στο Ισραήλ για μια στερέωση της ενεργειακής συνεργασίας των δυο χωρών, (ποιος θα υπολογίσει σοβαρά μια χώρα που βρίσκεται στην ουσία υπό κατοχή ?). Η άμεση προτεραιότητα των Ισραηλινών ήταν η επαναπροσέγγιση με την Άγκυρα, καθώς το περιβάλλον τους γίνεται όλο και πιο «καυτό» και οι Ισραηλινοί αισθάνονται να ξεπερνιούνται συχνά από τις εξελίξεις.

Όπως αναφέρεται, μέσα στο 2016 θα υπογραφούν όλες οι συμφωνίες για την ενεργειακή συνεργασία Τουρκίας Ισραήλ με τις τουρκικές προσδοκίες να έρθουν στην Τουρκία περί τα 250 εκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου από τα ισραηλινά κοιτάσματα. Ο ενεργειακός αγωγός υπολογίζεται να έχει μήκος 475 χιλιόμετρα και θα συνδέει άμεσα ενεργειακά το Ισραήλ με την Τουρκία. Στην Άγκυρα προσδοκούν ότι το ισραηλινό αέριο θα μπορέσει να λύσει τα όποια προβλήματα τυχόν παρουσιαστούν από την πιθανή έλλειψη του ρωσικού φυσικού αερίου. Ήδη οι ενεργειακοί προσανατολισμοί της Τουρκίας στρέφονται προς τον νότο, αντί του βορρά, (Ρωσίας ) και τη ανατολής, (Ιράν).

Από εδώ και πέρα γεννούνται πολλά ερωτήματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν άμεσα. Και πρώτο και κυριότερο τι θα γίνει με την υπόθεση της ελληνικής ΑΟΖ μετά τις υπογραφείσες συμφωνίες συνεργασίας Ελλάδας -Κυπριακής Δημοκρατίας –Αιγύπτου ? Δεύτερο ερώτημα τι προεκτάσεις στο στρατηγικό πεδίο θα έχει η επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ και πως θα επηρεάσει τις εξελίξεις στην Συρία με την ολοένα και μεγαλύτερη ρωσική στρατιωτική παρουσία.

Υπάρχει και το ερώτημα που επίσης θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, το κατά πόσο θα προχωρήσει αυτή η επαναπροσέγγιση. Ήδη από τουρκικής πλευράς υπάρχουν πολλές αντιδράσεις καθώς η εικόνα του μεγάλου «σουλτάνου» Ερντογάν προστάτη των Παλαιστινίων, καταρρέει με πάταγο!

Όλα αυτά είναι εν εξέλιξη και θα πρέπει να τα παρακολουθούμε συνεχώς. Αλλά ποιοι θα τα παρακολουθούν και ποιοι θα μπορέσουν να αρθρώσουν ουσιαστικό λόγο από ελληνικής πλευράς ;