Η εξαφάνιση του Τσίπρα από το προσκήνιο μετά από ένα «πρώτης ανάγνωσης sms» είναι ενδεικτική της πολιτικής του επάρκειας και της προσωπικής του ικανότητας να (μην) αντέχει σε συγκρούσεις
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Την πρόκαναν την κυβέρνηση εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ κι έβγαλαν αυτοί Amber Alert για τον άχαστο ηγέτη (κατά κόσμον Αλέξη Τσίπρα) στον απόηχο της κατάθεσης της Ευθαλίας και του sms με το οποίο ο Νικολάκης Παππάς διένειμε τα μετοχικά ποσοστά του υπό ίδρυση Συριζοκάναλου με όχημα τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα!
Ο τελευταίος είχε προειδοποιήσει να μην τολμήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσουν σε δικαστικές προσφυγές σε βάρος του ίδιου ή της επί τεσσαρακονταετία γραμματέως του, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω η φωνή του δεν έφτασε στ’ αυτιά του Παππά, ο οποίος αποφάσισε, αυτός μόνος, να βγει μπροστά και να διεκδικήσει για την πάρτη του τη δόξα της αναμέτρησης με τον εκ Καρδίτσης «κόκκινο εργολάβο», κολλητό του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη και εκδοτικού συνεργάτη των «ανανεωτών του ΚΚΕ» εκεί στις αρχές του 1990.
Κακό του κεφαλιού του, καθώς ο κ. Καλογρίτσας, μη έχοντας να χάσει τίποτε εκτός από τις (νομικές και οικονομικές) αλυσίδες του, πήρε φόρα και καθάρισε σαν αυγό τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΠΣ, τον Παππά και όποιον άλλον βρήκε στο δρόμο του, όπως ένας τυφώνας σαρώνει ό,τι βρει στο διάβα του.
Για τον κ. Καλογρίτσα, που με πόνο ψυχής βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να «σκοτώνεται» με το κόμμα του, αλλά δεν γίνεται ποτέ «η αλεπού εκατό και τ’ αλεπουδάκια εκατόν ένα», η αναβάθμιση της σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή πλέον με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα και όχι με τους διάφορους υποτακτικούς του, ήταν απόφαση ζωής, αλλά δεν μπορούσε πλέον να κάνει αλλιώς, αν ήθελε, έστω και τώρα στο τέλος, να σώσει ό,τιδήποτε αν σώζεται από την τέλεια καταστροφή που του προκάλεσε αυτός ο εσμός των αγράμματων ανίκανων ιδεοληπτικών της κακιάς (αριστερής) ώρας.
Πριν αναβαθμίσει το συγκρουσιακό πεδίο και περιλάβει σε αυτό, εμμέσως πλην σαφώς, τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, ο κ. Καλογρίτσας (λέγεται μετ’ επιτάσεως) έκανε μια τελευταία απόπειρα να «συνεννοηθεί» με τον άχαστο ηγέτη, αλλά μάταιος κόπος, ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς ήταν «εκδρομή με την τάξη», πρακτικά εξαφανισμένος από παντού, κανένας δεν μπορούσε να του μιλήσει και κανένας δεν γνώριζε σε ποια ακριβώς συναισθηματική κατάσταση βρίσκονταν (πλην ίσως της Περιστέρας).
Η υλοποίηση της απειλής Καλογρίτσα (την είχε διατυπώσει ευθέως ο εκ των δικηγόρων του, Ανδρέας Λοβέρδος) «να μην τολμήσετε να ασκήσετε ένδικα μέσα σε βάρος μου ή σε βάρος της γραμματέως μου» έπεσε σαν βόμβα στην Κουμουνδούρου, μέχρι κι η «με λένε Πόπη σαν τη γιαγιά μου την Παρθενόπη» έπαθε ένα επικοινωνιακό ντουβρουτζά και κατάλαβε, με σκληρό ομολογουμένως τρόπο, πως το «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας» ισχύει και στην πολιτική, αυτή διάλεξε σε κακή εποχή λάθος μάτια.
Η Κουμουνδούρου βοά από τις φήμες πως «ο Πρόεδρος Αλ6ς έχει πέσει σε βαριά κατάθλιψη, δεν μιλάει παρά μόνο σε ελάχιστα άτομα της πλήρους εμπιστοσύνης του, το βλέμμα του είναι κάπως καθώς μπαίνει στο ασανσέρ για το γραφείο του, στην ουσία έχει παρατήσει το κόμμα και πάει όπως νά ‘ναι γι’ αυτό προέκυψαν οι αθλιότητες με Τσαπανίδου και Τζανακόπουλο που έστειλαν τον όλο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει δημοσίως για την υπόθεση της «Μαρίας του Έβρου» και να αναρωτιέται τηλεοπτικώς «γιατί να ζητήσουμε συγγνώμη;», έχει χαθεί κάθε επαφή με την πραγματικότητα, έχει παγώσει κάθε καθοδηγητική διάθεση».
Δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβαίνουν όλα αυτά κι ακόμη χειρότερα σε μια περίοδο που ο κ. Καλογρίτσας έχει ρίξει στο τραπέζι της (πολιτικής) πρέφας «δέκα μπάζες και οι άσοι» κι οι διάφοροι Παππάδες πάνε να παίξουν την παρτίδα με εφτάρια κι οχτάρια.
Ο εστί μεθερηνευόμενο, ο κ. Καλογρίτσας έχει όλα τα ατού με το μέρος του, τηγανίζει (το έχουμε ξαναπεί παλιότερα) τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ κατά πως του αρέσει ή τον συμφέρει, δεν αφήνει σε κανένα να καταλάβει τι άλλα ατού (έγγραφα ή μαρτυρικά) διαθέτει κι έχει στείλει όλο το οικοδόμημα της Κουμουνδούρου να κατατρύχεται από μια πρωτοφανή αγωνία «για την επόμενη αποκάλυψη», από κοντά είναι κι ο Λοβέρδος που ακούει ΣΥΡΙΖΑ και βγάζει φλύκταινες (Novartis γαρ), οπότε ήρθε το γλυκό κι έδεσε…
Σε αυτή την πρωτοφανή, για αριστερό (λέμε τώρα!) σχηματισμό, κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από τον εμμονικό πολιτικό πρωτογονισμό των διάφορων Παππάδων, εξουσία όντες πίστεψαν οι δομικά αφελείς ότι «έπιασαν τον παππά από τα’ ……» και έστηναν κανάλια με βοσκοτόπια, δανεικά κι αγύριστα από επιχειρηματίες «που είχαν κατασκευασμένα από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου προβλήματα με τη δικαιοσύνη», ένα Ινστιτούτο της Φλωρεντίας κι ένα Ρώσο λαγό εν δυνάμει μέτοχο στο υπό ίδρυση κανάλι, είναι ακραία πολυτέλεια να απαιτεί κάποιος να κρατήσει τα ηνία ένας αγράμματος ιδεοληπτικός προεδρίσκος δεκαπενταμελούς (κι εκεί χωρίς την Περιστέρα τελευταίος θα έβγαινε).
Η εξαφάνιση του Αλέξη Τσίπρα από το πολιτικό προσκήνιο μετά από ένα «πρώτης ανάγνωσης sms» του κ. Καλογρίτσα είναι ενδεικτική της πολιτικής του επάρκειας και της προσωπικής του ικανότητας να (μην) αντέχει σε συγκρούσεις, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τι έπαθε το 2015 όταν αντίκρισε απέναντι του ολόκληρη την Ευρώπη να τον απειλεί με την τέλεια καταιγίδα, αν υλοποιούσε το αποτέλεσμα του κωμικού (για άλλους αλήτικου) δημοψηφίσματος στο οποίο έμπλεξε τη χώρα.
Αυτή η δομικά ελλειμματική πολιτική περσόνα, αυτός ο κωμικός αρχηγίσκος έκανε αυτό ακριβώς που είναι σύμφυτο με τον χαρακτήρα του: στην πρώτη στραβή εξαφανίστηκε κι άφησε ένα κόμμα ολόκληρο να περιμένει στα πρόθυρα της τέλειας ξεφτίλας τον χρησμό που δεν έρχεται την ώρα που ο Μητσοτάκης καλπάζει, ο Πιερρακάκης ψηφιοποιεί, ο Δένδιας βάζει τη χώρα στο διεθνές παιχνίδι και σύμπασα η κυβέρνηση περιμένει απλώς την τυπική εκλογική διαδικασία για να επαναβεβαιώσει την πολιτική της κυριαρχία για ακόμη τέσσερα χρόνια.
Κι ο Καλογρίτσας δεν έχει μιλήσει ακόμη, σαδιστικά περιμένει να τον προκαλέσουν εκ νέου!
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .