Αρχιεπισκόπος Ιερώνυμος και Λυκαβηττός: Μια εύθραυστη ισορροπία

ΑΓΙΟΙ ΙΣΙΔΩΡΟΙ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ – Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η αποχώρηση του π. Δημητρίου Λουπασάκη από τους Αγίους Ισιδώρους του Λυκαβηττού, με εντολή, έστω και ετεροχρονισμένη, του αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, επήλθε μια φαινομενική ησυχία.

Τα ἐσοδα στον «κορβανά» μειώθηκαν σημαντικά, μιας και η προσέλευση του κόσμου στον Λυκαβηττό σήμερα, δε θυμίζει σε τίποτε όλους εκείνους που προσέτρεχαν απο κάθε σημείο της Ελλάδος για να συνσντήσουν τον π. Δημήτριο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χανιά: Ο «Ντάνος» με την σύντροφο του και τον πνευματικό τους π. Δημήτριο Λουπασάκη

Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβητού: Ο π. Δημήτριος, οι πιστοί και το πλήρωμα του χρόνου

Η ροή του κόσμου μειώθηκε, οι πιέσεις όμως, προς τον κ. Ιερώνυμο αυξήθηκαν, ώστε να αναδιπλωθεί, με κάποιο τρόπο και να δεχθεί και πάλι πίσω τον ταλαιπωρημένο, εκ των πραγμάτων, π. Δημήτριο. Ο κόσμος τον αποζητά, τα μειωμένα έσοδα του Λυκαβηττού προσδοκούν την επάνοδό του και ο αρχιεπίσκοπος, αυτός που χαρακτήριζε με παραδειγματική φυσικότητα (που εύθανε στα όρια της αναισθησίας) «αφελείς» όσους προσέτρεχαν στο επιτραχήλιον του πατρός Λουπασάκη, μπροστά σε αδιέξοδο, μη γνωρίζοντας αν πρέπει να ενδώσει στις τόσες πιέσεις, και από μερίδος πολιτικών και ισχυρά οικονομικών ανδρών, και να δώσει το «πράσινο φως» για την επιστροφή του ιερέα.

Και, μετά την παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος άνευ του π. Δημητρίου στον Λυκαβηττό, τα ερωτήματα παραμένουν στο «συρτάρι» της Αρχιεπισκοπής, ως παρέμεινε και επί ετών το πόρισμα του τότε Αρχιμ. και νυν μητροπολίτου Λαρίσης, για την όλη ιερατική και ποιμαντική διαγωγή του π. Λουπασάκη. Γνώριζε ο κ. Ιερώνυμος την όλη δράση του π. Δημητρίου; Αν ναι, γιατί εσιώπησε και ανέμενε τον από Αργολίδος Νεκτάριο να παρέμβει και να ξεκινήσει το διάλογο δημόσια; Δεν εγνώριζε; Τότε ποιος και με ποιο τρόπο ηγείται και ποιμαίνει το πηδάλιο της Ελλαδικής Εκκλησίας;

Και, εν τέλει, εγνώριζε, δεν εγνώριζε, λίγη σημασία έχει. Αυτό όμως που εγείρει ουκ ολίγα ερωτηματικά και δη, σε ανθρώπινο καθαρά επίπεδο, σε επίπεδο ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, είναι ότι δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις «αφελείς», εκ των υστέρων, όλες αυτές τις χιλιάδες του κόσμου που προσέτρεχαν αναζητώντας το «θαύμα» στον Λυκαβηττό! Άνθρωποι πονεμένοι, άνευ ποιμένος, αναζητώντας πνευματική βακτηρία, ένα στήριγμα στην καθημερινότητά τους…

Όταν είσαι και θέλεις να αυτοπροβάλλεσαι ως πατέρας και πνευματικός ταγός, οφείλεις να γνωρίζεις τα του «οίκου» σου. Αν δε γνωρίζεις όσα γίνονται μπροστά και κάτω από τη μύτη σου, τότε είτε ενοχικά σιωπάς είτε είσαι …»αφελής» και επομένως δεν ηγείσαι, αλλά απλώς …»βρίσκεσαι» στον αρχιεπισκοπικό θώκο των Αθηνών!

Με εκτίμηση,

Ο ΠΥΛΩΡΟΣ