Αριστερή αγυρτεία το ανώτατο στάδιο του αμοραλισμού

Την κυρία Ιωάννα Κολοβού, που «έχασε» το σπίτι της σε πλειστηριασμό λόγω οφειλής σε Τράπεζα ( στην Εθνική Τράπεζα) και η νόμιμη μεταβίβαση της κυριότητας του στον νέο ιδιοκτήτη εξελίχθηκε σε ένα αριστερής κοπής και σχεδιασμού επικοινωνιακό αφήγημα, επισκέφθηκε, προφανώς για να της συμπαρασταθεί, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κύριος Αλέξης Τσίπρας.

Ο ακριβώς προηγούμενος που θεώρησε σωστό να επισκεφθεί τα θύματα του για να συμπαρασταθεί στο δράμα τους, να αγγίξει με ενδιαφέρον τον ώμο τους και να εκφράσει λόγια συμπόνοιας γλιτσερά για το μεγάλο κακό που τις βρήκε θα πρέπει να ήταν ήταν … ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης.

Κανένας άλλος κοινωνικός εγκληματίας στο πέρασμα των αιώνων δεν βρήκε το κουράγιο να βαφτίσει την αναισθησία του συμπόνοια και να επισκέπτεται τα θύματα του για να επικοινωνήσει, με το ανάλογο ύφος, τη συντριβή του για ότι έπαθαν από την πολιτική που ο ίδιος άσκησε επικαλούμενος το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα και με εργαλεία δυο-τρεις δήθεν καθηγητάδες που πουλούσαν «επανάσταση» στην ελληνική οικονομία και την ίδια ώρα τζογάριζαν μετοχές και ομόλογα στην Black Roc, να δεις μάλλον Ευριπίδη τον λένε τον ένα εξ αυτών!

Απέναντι στην καταρρακωμένη (με το δίκιο της σε ηθικό επίπεδο) κυρία Κολοβού ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιβεβαίωσε θριαμβευτικά το σαφές και δεδομένο έλλειμμα προσωπικότητας που τον χαρακτηρίζει, την άκρατη αμετροέπεια του, την φυσική αναλγησία του και την αγυρτεία με την οποία πολιτεύεται, όλα, δηλαδή, όσα χρόνια τώρα περιγράφουν με ενάργεια την γνωστική ανισορροπία του και την δομική ανικανότητα του να αισθανθεί την παραμικρή τύψη για το πιο απλό των εγκλημάτων που ο ίδιος και η πολιτική του εκτέλεσαν με πρωτοφανή αγριότητα στο όνομα του σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι δύο Κυριάκοι και το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια

Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα o Τεμπονέρας – Αναμένει τις ευλογίες του «άχαστου»

Ο κύριος Τσίπρας είναι πνευματικά ανάπηρος, ηθικά ελλειμματικός και πολιτικά αγύρτης, έτσι ήταν πάντα, ο χρόνος που περνάει ενισχύει ακόμη περισσότερο την εικόνα του παθολογικά ψεύτη, έχει ακυρώσει συνειδητά κάθε ηθική αναστολή και έχει εξουδετερώσει κάθε ίχνος ανθρωπισμού, είναι μια κινούμενη πολιτική επιδημία που απειλεί τους πάντες να τους μολύνει με την απανθρωπιά του. Ότι εξακολουθεί και βρίσκει ακόμη και σήμερα ευήκοα ώτα δεν είναι παράξενο, είναι κλασσικό σύμπτωμα κοινωνικής παρακμής και λούμπεν νοοτροπίας που ευδοκιμούν σε περιόδους κρίσης.

Δεν πέρασαν ούτε πέντε χρόνια από τότε που ο ίδιος ευαισθητούλης Τσίπρας, επικαλούμενος δήθεν μνημονιακές δεσμεύσεις, προέκρινε την αλόγιστη κερδοφορία των διάφορων «κορακιών» που επέπεσαν στην Ελλάδα με την μορφή fund απέναντι στην δυνατότητα του οφειλέτη πολίτη να διεκδικήσει από την τράπεζα την αγορά του δανείου του σε ένα σχετικά ισόποσο ή ακόμη και σε μεγαλύτερο ποσό και οδήγησε χιλιάδες οφειλέτες στις δαγκάνες των αόρατων «ιδιοκτητών» της περιουσίας τους, που την είδαν να φεύγει από τα χέρια τους χωρίς να μπορούν να κάνουν το παραμικρό για να σταματήσουν το κακό.

Είναι ο ίδιος Τσίπρας που έβαζε το παγκόσμιο νούμερο της οικονομική σκέψης, ονόματι Ευριπίδη Τσακαλώτο, να δικαιολογεί από του βήματος της Βουλής το έγκλημα σε βάρος της μικρής ιδιοκτησίας, να αποθεώνει την αναγκαιότητα των πλειστηριασμών στην ηλεκτρονική εκδοχή τους «για το φόβο του Λαφαζάνη και των δικών του» ομού και του Ρουβίκωνα και να υπερασπίζεται το ξεκλήρισμα της πρώτης κατοικίας ακόμη και των πλέον νομιμοφρόνων δανειοληπτών, που βρέθηκαν, καθώς η ζωή τους αναποδογύρισε, σε δύσκολη θέση να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Ακόμη και δανειολήπτες που κανονικά αποπλήρωναν την οφειλή τους για περισσότερο από το 60% του δανείου τους είδαν με απόγνωση το σπίτι τους να χάνεται επειδή οι συνθήκες της ζωής τους άλλαξαν δραματικά και βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη σε αδυναμία να ανταποκριθούν, οι τράπεζες και τα fund ανέμιζαν σε κάθε απόπειρα συνεννόησης μαζί τους τον νόμο Τσίπρα.

Αυτό το ελλειμματικό άτομο που οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής μικροϊδιοκτησίας στον θάνατο και στην άνευ όρων παράδοση στα fund βρίσκει (άραγε που;) το θράσος ( ακόμη κι ένας Τσίπρας είναι πολύ δύσκολο να το διαθέτει από φυσικού του) να επισκέπτεται ένα από τα θύματα της πολιτικής του και να εκδηλώνει τη συμπαράσταση του στο δράμα της, χωρίς ίχνος τσίπας, χωρίς καμία σύσπαση των μυών του προσώπου, με έναν κατασκευασμένο στο εργαστήριο τη αριστεράς δήθεν ανθρωπισμό.

Δεν ξέρω ποιο τελικά ήταν χειρότερο για την κυρία Κολοβού, να σπάζει ο γκασμάς την πόρτα του σπιτιού της και να της το παίρνει το fund με όργανο έναν κλητήρα ή να την αγκαλιάζει με συμπόνοια κοιτώντας τη στα μάτια με συντριβή ο Τσίπρας και να την χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό όπλο;

Η διάσημη «Σβίγγου» απλώς συμπλήρωσε την εικόνα της κατάντιας της άλλοτε ευγενικής και συμπεριληπτικής αριστεράς…