Γιατί «εθνικό πένθος»;

Του Θανάση Κ.

Το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, στοίχισε στη ζωή, όπως φαίνεται σε εκατοντάδες ανθρώπους.

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχουν βεβαιωμένοι 79 νεκροί και… εκατοντάδες «αγνοούμενοι».

Για τους οποίους, όσο περνούν οι ώρες τόσο λιγοστεύουν οι ελπίδες ότι θα βρεθούν ζωντανοί.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μόδα είναι, θα περάσει…

Τα πραγματικά προβλήματα και τα… “καραγκιοζιλίκια”!

Σε ένα αλιευτικό σαπιοκάραβο τριάντα μέτρων περίπου (που φτιάχτηκε για πλήρωμα 10-15 ατόμων) οι λαθροδιακινητές είχαν στοιβάξει εκατοντάδες παράνομους «μετανάστες». Και τους μετέφεραν από το Τομπρούκ της Λιβύης σε λιμάνι της Ιταλίας, προσπαθώντας να παρακάμψουν τον «αποκλεισμό» του ιταλικού στόλου και του ιταλικού λιμενικού.

Σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες (που υποστηρίζονται πάντως, από φωτογραφίες που πήρε ελικόπτερο του Ελληνικού Λιμενικού, πριν βυθιστεί το σκάφος), επέβαιναν γύρω στα 750 άτομα …

Μέχρι στιγμής περισυνελέγησαν 104 ζωντανοί και 79 νεκροί, ενώ εκφράζονται βάσιμοι φόβοι, ότι ο συνολικός αριθμός των νεκρών μπορεί να ξεπερνά τους 600!

Αληθινή τραγωδία.

Κάτι παραπάνω από «τραγωδία»! Πολλαπλό – και ειδεχθές – έγκλημα!

Αλλά το έγκλημα το έκαναν οι λαθροδιακινητές και όσοι τους καλύπτουν.

Δεν το έκανε το ελληνικό κράτος, που κάποιοι σπεύδουν να κατηγορήσουν σήμερα…

Το μοιραίο ψαροκάϊκο, δεν έφυγε από Ελλάδα.

Δεν κατευθυνόταν προς ελληνικό λιμάνι

Και δεν βούλιαξε μέσα σε ελληνικά χωρικά ύδατα.

Βούλιαξε σε διεθνή ύδατα, 47 μίλια από τις ελληνικές ακτές καθ’ οδόν προς Ιταλία…

Στο χώρο «επιχειρησιακής ευθύνης» (για έρευνα και διάσωση) της Ελλάδας. Πράγματι…

Αλλά οι Ελληνικές αρχές βρέθηκαν εγκαίρως επί τόπου (όπως και παραπλέοντα εμπορικά πλοία που ειδοποιήθηκαν από τις ελληνικές αρχές να συνδράμουν).

Πλην, ο κυβερνήτης του δουλεμπορικού αρνήθηκε κάθε βοήθεια!

Οι ελληνικές αρχές δεν είχαν δικαιοδοσία να «σώσουν» το σκάφος με το ζόρι!

Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς παράνομο.

Οι αρχές κάθε χώρας στη δικαιοδοσία των οποίων ανήκει μια θαλάσσια περιοχή, έχει ευθύνη να ανταποκρίνεται όταν λαμβάνει «σήμα κινδύνου» από σκάφος.

Το μοιραίο δουλεμπορικό ΔΕΝ εξέπεμψε distress signal.

Κι όταν κατέφθασαν πλοία του Ελληνικού Λιμενικού αρνήθηκε ότι βρισκόταν σε κίνδυνο, αρνήθηκε βοήθεια σε τρόφιμα, αρνήθηκε βοήθεια σε καύσιμα.

Κανένα «πρωτόκολλο διάσωσης» δεν προβλέπει οι αρχές μιας χώρας να σώζουν ένα σκάφος που ο κυβερνήτης του αρνείται ότι κινδυνεύει.

Φυσικά ένα σκάφος του Λιμενικού έχει δικαίωμα να κάνει νηοψία σε σκάφος που θεωρείται ύποπτο για παράνομη δραστηριότητα (λαθρεμπόριο κλπ.).

Αλλά καμία αρχή δεν έδωσε εντολή στο Λιμενικό να κάνει νηοψία.

Κι αν την επιχειρούσε το Λιμενικό, χωρίς εντολή, αυτό θα ήταν παράνομο εξ αρχής.

Βεβαίως το εμφανές γεγονός ότι είχε υπεράριθμους ήταν παρανομία.

Που διαπιστώνεται επί τόπου.

Αλλά αν το Λιμενικό προσεγγίσει σκάφος με “υπεράριθμους”, τότε κινδυνεύει να προκαλέσει την ανατροπή του! Και να κατηγορηθεί ότι “προκάλεσε” την ναυτική τραγωδία που θα ακολουθήσει…

Πράγματι, αν συμβεί κάτι σε σκάφος που προσεγγίσει το Λιμενικό για να το «δέσει», χωρίς τη θέληση του καπετάνιου του, τότε τις ευθύνες τις έχει το Λιμενικό.

(Αυτό είχε συμβεί στο Φαρμακονήσι, πριν λίγα χρόνια…)

Αν το Λιμενικό απλώς παρακολουθεί και κάτι συμβεί στο σκάφος, τις ευθύνες τις έχει… πάλι το Λιμενικό;

Κι αν δεν πάει καθόλου το Λιμενικό, τις ευθύνες τις έχει πάλι το Λιμενικό!

Δηλαδή ό,τι κι αν συμβεί (ή δεν συμβεί) τις ευθύνες τις έχει πάντα το Λιμενικό. Αυτό μας λένε!

Στήνουν συνεχώς σκηνικά θανάτου, που ό,τι κι αν κάνει το Λιμενικό, πάντα αυτό φταίει!

Τελικά, εκτός από δουλέμποροι είναι και στυγνοί εγκληματίες – είναι και επιτήδειοι προβοκάτορες…

— Είναι εγκληματίες γιατί στοίβαξαν εκατοντάδες ανθρώπους σε ένα σάπιο σκαρί που χώραγε μερικές δεκάδες.

— Είναι εγκληματίες γιατί πήραν χρήματα (υπολογίζεται γύρω στις 4000 ευρώ το κεφάλι) για να τους μεταφέρουν παράνομα σε χώρα της Ευρώπης, την Ιταλία.

— Είναι εγκληματίες γιατί εκτός από υπεράριθμους που φόρτωσαν δεν είχαν καθόλου σωστικά μέσα. Ούτε απλά σωσίβια.

— Είναι εγκληματίες γιατί όταν τους προσφέρθηκε βοήθεια την αρνήθηκαν. Παρά το γεγονός ότι η μηχανή τους είχε σβήσει και είχε «καιρό» στην περιοχή…

Αυτά όλα είναι εγκλήματα που διαπράχθηκαν!

Εκείνο που δεν είναι βέβαιο – αλλά μπορεί να συνέβη ΚΑΙ αυτό – είναι ότι μπορεί να βούλιαξαν το σκάφος επίτηδες.

Γιατί στο αμπάρι ενός σκάφους μέσα στο οποίο γίνεται το «αδιαχώρητο», δεν μπορούν να «μετακινηθούν» ξαφνικά οι επιβαίνοντες και να προκαλέσουν την ανατροπή του, όπως μπορεί να συμβεί σε μια βάρκα.

Όπως λένε κάποιοι από τους διασωθέντες, μέσα στο αμπάρι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να «μετακινηθούν», γιατί απλούστατα δεν μπορούσαν καθόλου να «κινηθούν»!

Και το χειρότερο: ήταν, λέει, κλειδωμένοι στο αμπάρι!

Εκφράζεται πλέον η βάσιμη υποψία, ότι κάποιοι άνοιξαν τις βαλβίδες νερού (τα λεγόμενα sea valves), το σκάφος άρχισε να μπάζει νερά και να γέρνει και τελικά τους έπνιξαν!

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε. Το πιο πιθανό όμως, ήταν πως τους είχαν κλειδωμένους στο αμπάρι.

Αν αληθεύει αυτό το τελευταίο, δεν πρόκειται για πολλαπλή «εγκληματική αμέλεια» των λαθροδιακινητών. Πρόκειται για προμελετημένο και ειδεχθές έγκλημα!

Οι λαθροδιακινητές προσπαθούν ατιμώρητα να δημιουργήσουν φρίκη και ενοχές στους Ευρωπαίους, για να χαλαρώσουν τα – ατελή και ανεπαρκή – μέσα φύλαξης των συνόρων, θαλασσίων και χερσαίων. Αλλά κυρίως θαλασσίων στην περίπτωσή μας.

Και ουδείς αντιδρά!

Η λεγόμενη «μεταναστευτική πολιτική» της Ευρώπης, για την οποία κάθε τόσο προσπαθούν να βρουν «συμβιβαστικές συμφωνίες» είναι ανεπαρκής. Κάποιες φορές είναι για γέλια. Ή μάλλον για κλάματα.

Στο μεταξύ οι ενδιαφερόμενες χώρες που είναι «πύλες εισόδου» (Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα) προσπαθούν να προστατέψουν τα σύνορά τους με «ίδια μέσα».

Τα κράτη της «ευρωπαϊκής ενδοχώρας», που υποτίθεται ότι πρέπει να συμμετάσχουν στις ευθύνες της «απορρόφησής» των εισερχομένων, είτε υπογράφουν αλλά δεν εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα ή δηλώνουν εξ αρχής ότι διαφωνούν.

Οι ΜΚΟ που συνεργάζονται με τους διακινητές κάνουν «πάρτι».

Στήνουν αληθινά σκηνικά θανάτου, όπου πεθαίνουν εκατοντάδες πλέον, κι ύστερα ζητούν και τα ρέστα.

Σε αυτό το θλιβερό και θανάσιμο εμπόριο ζωών, που έχει πολλή χοντρή κονόμα, συμμετέχουν και ευρωβουλευτές, δυστυχώς.

Και δικοί μας ενίοτε – και δυστυχέστατα…

Τους ενόχους τους έχουμε μπροστά μας. Είναι οι λαθροδιακινητές.

Αλλά μερίδα του Τύπου τους ψάχνει αλλού:

Στο Λιμενικό. Και στη FRONTEX.

Κι έτσι, ευθύνη έχουν πλέον κι όσοι «καλύπτουν» τους πραγματικούς αυτουργούς.

Είναι ηθική και πολιτική «κάλυψη» του δουλεμπορίου και των λαθροδιακινητών, να αποκαλούμε τους εργαλειοποιημένους, «πρόσφυγες» ή «μετανάστες».

Δεν είναι «πρόσφυγες»! Αφού κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μας πει από ποια «εμπόλεμη χώρα» έρχονται.

(Στη Λιβύη υπάρχει ανακωχή των εχθροπραξιών, εδώ και πάνω από δύο χρόνια…)

Και ασφαλώς είναι λάθος να τους λέμε «μετανάστες», γιατί είναι παράνομοι!

Και προσβάλλουμε τους αληθινούς μετανάστες – τους νόμιμους – όταν τους ταυτίζουμε με τους παράνομους.

Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί – «πρόσφυγες» και «μετανάστες» – ουσιαστικά αποκρύβουν το γεγονός ότι είναι παράνομοι και εργαλειοποιημένοι και το έγκλημα που γίνεται με την διακίνησή τους από σύγχρονους δουλεμπόρους.

Δουλεμπόριο είναι (από τους διακινητές)!

Όχι αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης (από τους ίδιους)…

Ποια «καλύτερη τύχη» προσδοκά όποιος μπαίνει σε ένα σαπιοκάραβο, χωρίς να ξέρει κολύμπι και χωρίς να φοράει σωσίβιο;

Κανείς δεν διανοήθηκε να θέσει το προφανές ερώτημα:

Που βρίσκει ο καθένας από τους άμοιρους 4 χιλιάδες ευρώ (το κεφάλι) – ή 11 χιλιάδες αν έρχονται από την Κεντρική Ασία;

Με τόσα λεφτά ο καθένας τους θα μπορούσε να ζήσει πολύ άνετα για μερικά χρόνια στις χώρες προέλευσής τους.

Αυτά τα χρήματα τα βρίσκουν διακινώντας “πράγματα” και οι ίδιοι.

Παράνομα “πράγματα”. Από ναρκωτικά και όπλα μέχρι human trafficking (πορνεία και παιδική πορνεία) ακόμα και (ακούσιους δότες) «ανθρωπίνων οργάνων».

Όλα αυτά είναι πολλαπλά φριχτότερα από το δουλεμπόριο…

— Αν γνώριζαν όλοι εξ αρχής ότι κανείς δεν θα φτάσει κι ότι όποιος φτάσει θα συλληφθεί και θα επαναπατριστεί, η διακίνηση αυτή θα σταματούσε «στην πηγή» της.

— Κι αν οι διακινητές γνώριζαν ότι θα έχουν την πιο σκληρή αντιμετώπιση, η διακίνηση θα παρέλυε.

— Κι αν γνώριζαν οι υποστηρικτές της διακίνησης κι όλο το γνωστό «λόμπυ» των ΜΚΟ, ότι θα ερευνηθούν εξονυχιστικά οι δραστηριότητές τους και οι πηγές χρηματοδότησής τους, όλο αυτό το μακάβριο εμπόριο θα σταματούσε.

Αλλά εμείς δεν το σταματάμε στην “πηγή”, δεν κλείνουμε τις “χαραμάδες”, δεν τιμωρούμε τους αυτουργούς, δεν κυνηγάμε τους υποστηρικτές των δουλεμπόρων. Ούτε όσους τους ξεπλένουν…

Μόνο αφήνουμε να δημιουργούνται… «ενοχικά πλέγματα» σε όσες χώρες αντιστέκονται στη διακίνηση, και στις νόμιμες αρχές που προσπαθούν να την παρεμποδίσουν.

Και κανείς μας δεν αναρωτιέται, γιατί άραγε οι άνθρωποι από μουσουλμανικές χώρες της Κεντρικής Ασίας που δεν θέλουν να ζήσουν στον τόπο τους, δεν πάνε στις πλούσιες μουσουλμανικές χώρες που βρίσκονται δίπλα τους, όπως στα Αραβικά κράτη του Κόλπου;

Γιατί απλούστατα εκεί ΔΕΝ μπορούν να περάσουν παράνομα!

Γιατί οι άνθρωποι της υποΣαχάρειας Αφρικής που δεν μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους δεν πάνε στην Αίγυπτο ή στη Τυνησία;

Γιατί και εκεί δεν μπορούν να περάσουν παράνομα.

Τους φέρνουν εδώ γιατί εδώ έχουμε… «ανοίξει» και τους «περιμένουμε»!

Και γιατί έχουμε επιτρέψει στους διακινητές και στις ΜΚΟ που τους υποστηρίζουν να γίνουν «κράτος έν κράτει», να οργανώνουν κάθε τόσο μακάβρια σκηνικά θανάτου, και να μας δημιουργούν και τύψεις που δεν έχουμε ανοίξει τα σύνορά μας ακόμα περισσότερο.

Γι’ αυτό το κατάντημα όμως, δεν ευθύνονται οι σύγχρονοι δουλέμποροι,

Γι’ αυτό ειδικά, ευθυνόμαστε εμείς!

ΥΓ. Αλήθεια, γιατί κηρύξαμε τριήμερο «εθνικό πένθος» στην Ελλάδα;

Ήταν τραγικό δυστύχημα αναμφίβολα, αλλά δεν ήταν το μόνο…

Τον τελευταίο χρόνο έχουν πνιγεί μερικές χιλιάδες άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο στη Μεσόγειο. Γιατί δεν κηρύξαμε “εθνικό πένθος” και για εκείνους;

Οι άνθρωποι αυτοί δεν έφυγαν από την Ελλάδα, δεν έρχονταν στην Ελλάδα, δεν πνίγηκαν στα ελληνικά χωρικά ύδατα, και δεν ήταν με οιοδήποτε τρόπο υπεύθυνη η Ελλάδα για ό,τι συνέβη.

Εθνικό πένθος είναι ανώτατος συμβολισμός. Και η Πολιτική γίνεται με “διαχείριση συμβόλων”.

Το εθνικό πένθος κηρύσσεται είτε όταν πεθαίνει ένας επιφανής άνθρωπος με μεγάλη αναγνώριση μέσα στη χώρα, είτε όταν υπάρχει μια πολύνεκρη καταστροφή μέσα στη χώρα, για λόγους που έχει ευθύνη η Πολιτεία. Όπως μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.

Αυτό το «εθνικό πένθος» που κηρύξαμε δεν δείχνει «ευαισθησία», όπως νομίζουν κάποιοι («αφελείς» ή λιγότερο «αφελείς»).

Υποδηλώνει με κάποιο τρόπο ότι η Ελλάδα έχει κάποια «ευθύνη» για ό,τι έγινε!

Ενώ δεν έχει καμία – νομική ή άλλη – ευθύνη!

Κι αντί να στραφούμε με αποφασιστικότητα στους διακινητές και στους «προστάτες» τους, εμείς παίζουμε το παιγνίδι τους.

Δείχνουμε «ενοχικότητα» απέναντί τους.

Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, δεν έχουμε καταλάβει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.