Στην Πειραιώς (Μοσχάτο) και στο Μαξίμου αναζητούσε εναγωνίως ο κ. Τσίπρας «σκάνδαλα και σκανδαλάκια» για να αλλάξει την ατζέντα από την πολιτική στη σκανδαλοθηρία, στην Κουμουνδούρου και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σκάνε οι «βόμβες» (προσφιλής έκφραση των ανύπαρκτων) για τις εσωκομματικές ισορροπίες και τι αυτές προοιωνίζονται στο μετεκλογικό πεδίο για την «κυβερνώσα αριστερά».
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Πάτσης και Χειμάρας γρατζούνισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο πρώτος περισσότερο εξαιτίας της στάσης του να παραμείνει κάτοχος της έδρας (και να προσπαθήσει να κάνει τι άραγε;), ο δεύτερος λιγότερο επειδή και την έδρα παρέδωσε και σε παραίτηση οδηγήθηκε, αποφάσεις που «εκτιμήθηκαν» από τα κεντρικά αναλόγως.
Προφανώς μεταξύ Πάτση και Χειμμάρα υπάρχει διαφορά ποιότητας και προσωπικότητας, αλλά ας τα βρούνε μεταξύ τους …
Το θέμα είναι πως αυτές οι δύο αρνητικές εξελίξεις εισπράχθηκαν από την κοινωνία των πολιτών στο μέγεθος που τις αναλογεί, δεν προκάλεσαν κανένα τσουνάμι αντιδράσεων ή μετακινήσεων, οι πολίτες εκτίμησαν την ιδιαίτερη στάση του καθένα και δεν καταλόγισαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη τον διαφορετικό βαθμό «καθαρματισμού» που διακρίνει τους δύο λεβέντες.
Κι εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ απεγνωσμένα προσπαθεί να ανακαλύψει την αχίλλειο πτέρνα του πρωθυπουργού εστιάζοντας σε σκάνδαλα και σκανδαλάκια (από την ώρα που επί του πολιτικού σιωπά και καθεύδει, καθώς δεν έχει τίποτε ουσιαστικό ή διαφορετικό να καταθέσει), το τσουνάμι της αμφισβήτησης μεταφέρθηκε στην Κουμουνδούρου.
Η πολεμική μεταξύ προσώπων και συνιστωσών που σοβούσε από το Συνέδριο της Άνοιξης, όταν ο κ. Τσίπρας γείωσε απότομα και στυγνά κάθε τι αριστερό στον ΣΥΡΙΖΑ και παρέδωσε το κόμμα στους διάφορους Σπίρτζηδες και Παππάδες, ήρθε η ώρα, στην τελική εκλογική ευθεία να εκραγεί.
Η «Ομπρέλα», αν και αδύναμη εσωκομματικά να αμφισβητήσει την προεδρική αυθεντία Τσίπρα, βρήκε χώρο και αφορμή να καταθέσει το δικό της αριστερό αφήγημα, να θολώσει σημαντικά την βασική επικοινωνιακή επιλογή Τσίπρα στο πρόσωπο της κυρίας Τσαπανίδου (μεταξύ μας δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια, υπάρχουν πολλοί και βάσιμοι λόγοι για μια τέτοια απονομιμοποίηση, από τα εμβόλια έως τον αγαπημένο της Πούτιν) και να ακυρώσει την προεδρική επιλογή «γέρνουμε προς το κέντρο, επειδή δεν μας παίρνει αλλιώς»!
Η συσχέτιση της επιλογής «Τσαπανίδου» με ένα θολό και απροσδιόριστο «κέντρο», το οποίο και την εν λόγω κυρία γνωρίζει «από την καλή και την ανάποδη» και την πορεία της έχει χαρακτηρίσει και τις πραγματικές της δυνατότητες να ανταποκριθεί σε μια σχεδιασμένη διεμβόλιση του χώρου αυτού έχει αξιολογήσει (και απορρίψει) αποδείχθηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, οι αντιδράσεις είναι μεγάλες, ιδεολογικές και πολιτικές, αφορούν στον ίδιο τον Τσίπρα και – το χειρότερο- δεν λένε να κοπάσουν.
Ένας ολόκληρος μικρόκοσμος εντός του ΣΥΡΙΖΑ περιμένει πλέον στη γωνία την κυρία Τσαπανίδου «να αναλάβει εργασία», έτοιμος «να την ξεσκίσει» στην πρώτη της αστοχία, τα στοιχήματα είναι πόσο κοντά ή μακριά θα συμβεί αυτό και όχι αν θα συμβεί. Η προφανής συμφωνία Τσίπρα-Τσαπανίδου να βρεθεί η κυρία «χωρίς απολυτήριο Λυκείου» σε εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα ωθήσει τις αντιδράσεις σε κορύφωση και «για το ότι θα χθεί μια θέση ενός σοβαρού υποψηφίου» και επειδή « γίναμε μαγαζάκι για να εξασφαλίσει καριέρα η κυρία Πόπη».
Σε αυτό το πακέτο των αντιδράσεων εντάσσεται και ο εσωκομματικός χαμός για τις υποψηφιότητες, ειδικά στις περιοχές που κερδίζουν ή χάνουν έδρα σε συνδυασμό με την «κομματική πριμοδότηση» όσων ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να εκλεγούν.
Οι αποτυπώσεις του Συνεδρίου στις εσωκομματικές ισορροπίες είναι εναντίον της ομάδας «Τσακαλώτος και Συνεργάτες», αυτή η τάξη μεγέθους θα παίξει σημαντικό ρόλο στις καθοδηγούμενες σταυροδοσίες, οι της «Ομπρέλας» τρέμουν ένα σκληρό μέτωπο απέναντι τους καθοδηγούμενο από την «προεδρική φρουρά» που μπορεί να τουες οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες βουλευτών και να τους καταστήσει και κοινοβουλευτικά γραφική μειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η σκληρή μάχη που πρόκειται να εξελιχθεί μετά τις εκλογές και τη νέα ήττα Τσίπρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ με όραμα την «νέα κεντροαριστερά» δεν προβλέπεται να ασχοληθεί με τις ιδεολογικές αναζητήσεις των κάθε λογής «Ομπρελιστών», ο Τσίπρας στοχεύει να αναδειχθεί «η μόνη ενναλακτική απέναντι στον Μητσοτάκη», ο Τσακαλώτος του χαλάει τη μανέστρα, άρα μια εκλογική αφαίμαξη των «αριστερών» είναι ευχής έργο για το βασικό σχέδιο της «οικογένειας Τσίπρα» ( περί αυτού πρόκειται).
Τσαπανίδου (Παρθένα παρακαλώ!), «Ομπρέλα», υποψηφιότητες, οργανωμένη σταυροδοσία, προεδρική επιρροή, εκλογές και μετεκλογικό τοπίο συνθέτουν μια ηφαιστειώδη μάζα στην Κουμουνδούρου που «θα εκραγεί στην ώρα της «(λένε οι παλιοί της παρέας) από την ώρα που η αριστερή πτέρυγα είναι αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το (ιδεολογικό) τομάρι της και να διεκδικήσει ρόλο στην μετά την νέα ήττα πραγματικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν στο μάγμα αυτό προσθέσει κανείς και την έκβαση των τριών δικαστικών υποθέσεων που ταλαιπωρούν τον Τσίπρα (Παππάς- Καλογρίτσας, Παπαγγελόπουλος-Τουλουπάκη, Μάτι-Δούρου), την επιρροή των οποίων στο εκλογικό σώμα κανείς αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να μετρήσει, είναι σαφές πως και στο επικοινωνιακό κομμάτι «ούτε δέκα Τσαπανίδου δεν μαζεύουν την κατάσταση», αντίθετα οι πλέον νουνεχείς περιμένουν οι δικαστικές αποφάσεις να καταπιούν τις επικοινωνιακές επιλογές Τσίπρα «με το καλημέρα».
Κι όλα αυτά εν μέσω μια γενικευμένης άρνησης να πει έστω μια λέξη για τις μεγάλες εξελίξεις στη χώρα και τις μεγάλες πολιτικές επιλογές, αυτή η ουσιαστική αφωνία (όταν δεν γίνεται συστηματική άρνηση νεοσταλινικής έμπνευσης, όπως στον τομέα των εξοπλισμών και της άμυνας) δεν καλύπτεται ούτε με κάποια αλήστου μνήμης αριστερά think tank, που ξεκίνησαν να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα και κατέληξαν στα αζήτητα, ούτε με τις εμπνεύσεις του Πολάκη, ούτε με τις κωμικοτραγικές δημόσιες εμφανίσεις Ηλιόπουλου και Σπίρτζη.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .