Ο «άχαστος ηγέτης», η πολιτική συντριβή και ο ΣΥΡΙΖΑ

Μετά την εκλογική και πολιτική εξαέρωση της 25ης Ιουνίου ενεστώτος έτους ο κ. Αλέξης Τσίπρας έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο τα μέλη του κόμματος είχαν εκλέξει ενάμισι χρόνο πριν με ποσοστό 90%+ στη θέση του!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει «εν τη μεγαθυμία του» για τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν στα «Όργανα» του κόμματος, η σύνθεση των οποίων είχε αποφασιστεί από τον ίδιο στη διαδικασία του Συνεδρίου του 2022 και είχε επικυρωθεί με την ψήφο των μελών.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι δύο Κυριάκοι και το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια

Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα o Τεμπονέρας – Αναμένει τις ευλογίες του «άχαστου»

Μετά από όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ(Σ) θα κληθεί να αποφασίσει, μεσούντος του θέρους (;), πως θα πορευτεί από εδώ και πέρα, αφού πρώτα κρίνει τον κ. Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει στην κρίση τους για να κριθεί!

Ηθικόν δίδαγμα: είναι τόση και τέτοιας έκτασης η πολιτική και ιδεολογική ξεφτίλα αυτού του μορφώματος που κατοικοεδρεύει στην πλατεία Κουμουνδούρου, όση η αμετροέπεια και ο πολιτικός εκτσογλανισμός του «αρχηγού του», η επιβίωση του οποίου ακόμη και συνθήκες «Τιτανικού» είναι η υπέρτερη αξία.

Είναι σαφές πως η θεατράλε εμφάνιση του Αλέξη στις κάμερες το βράδυ της Κυριακής και η επιβεβαίωση της απόφασης του «να πάρει μαζί του στον όλεθρο ό,τι έχει απομείνει από τον γνωστό ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενος δογματικές οργανωτικές γραφικότητες» φέρει τη σφραγίδα της Περιστέρας (κατά το αριστερόστροφο ακροατήριο «Μπέτυς») Μπαζιάνα, η οποία στην πορεία από τις 21 Μαΐου έως τις 25 Ιουνίου (κατ’ άλλους πολύ νωρίτερα) είχε φροντίσει να επαναφέρει στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις έναν Τσίπρα ψοφοδεή και καταδιωκόμενο από πρωτοφανείς ανασφάλειες και φοβίες, αφού πρώτα «καθάρισε τη μπουγάδα» απέναντι σε κάθε «Πόπη» του χώρου!

Η Περιστέρα είναι εδώ, δεν έφυγε ποτέ και δεν πρόκειται να το πράξει ούτε τώρα, η πολιτική της παρουσία με τη διαμεσολάβηση του «συντρόφου της», που παριστάνει τον νοματαίο απέναντι σε μερικούς χαβαλέδες άεργους ιδεοληπτικούς θα εξακολουθήσει να είναι ενεργή, η ίδια θα αποφασίσει για την τύχη του χώρου, Τσακαλώτοι και λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς δεν έχουν κανένα λόγο, απλώς θα τους ανακοινωθούν οι αποφάσεις «και τα σκυλιά δεμένα».

Ο έλεγχος του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και στις βραδιές της πολιτικής και εκλογικής συντριβής του, θα συνεχίσει να είναι οικογενειακή υπόθεση. Όποιου δεν του αρέσει αυτή η εκδοχή δεν έχει παρά να αναρωτηθεί για την τύχη της κας Τσαπανίδου, που έκανε το λάθος «να συμβουλεύσει», ενώπιον της Περιστέρας, τον «άχαστο ηγέτη» το βράδυ της 21ης Μαΐου «να παραιτηθεί και να κινήσει διαδικασίες διαδοχής». «Με τα κρεμμυδάκια» (ενώπιον του Αλέξη) την έκανε η Μπέτυ που «τόλμησε η άχρηστη να υποδείξει στο ηγέτη να παραιτηθεί», με αποτέλεσμα να κάνει η «Πόπη» τρεις μέρες να βρει τη λαλιά της και να την αναζητούν στο μεσοδιάστημα φίλοι κι εχθροί και να μην την βρίσκουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει ολοταχώς προς την απόλυτη οικογενειοκρατία, με τον «άχαστο ηγέτη» να είναι απλώς ο δημόσιος διαμεσολαβητής των αποφάσεων «της οικογένειας», άλλωστε αυτό ήταν πάντα, ανεξάρτητα από την μυθολογία που τον συνόδευε, κλασικό σύμπτωμα σε όλη την αριστερή πολιτική ιστορία, ένας «μεσσιανισμός» της κακιάς ώρας, που κατέληξε να αποθεώνεται ένα πολιτικό τίποτα περίπου ως πατερούλης και να συνδέεται η τύχη χιλιάδων μελών και ψηφοφόρων με ένα αγράμματο.

Ό,τι θα ακολουθήσει, ως δήθεν «καταστατικές οργανωτικές διαδικασίες», δήθεν «συντεταγμένες και κομματικά απαραίτητες ενέργειες» και δήθεν «πολιτικά παραδεκτές εξελίξεις», δεν θα είναι παρά μια ελεγχόμενη από τον προσωπικό προεδρικό μηχανισμό υπόθεση, στον απόηχο της πάγιας αριστερής μυθολογίας της διαφορετικότητας, πίσω από την οποία κρύβεται η ακραία σταλινική πρακτική που οδηγεί στην πολιτική αγιοποίηση του «ηγέτη» και καταλήγει σε μια ορατή δικτατορία του ενός.

Τεμπονέρας (τι φρούτο κι αυτό!), Αχτσιόγλου και λοιποί (αν υπάρχουν) δήθεν διεκδικητές της κομματικής ηγεσίας έχουν τεθεί ήδη εκτός μάχης με την επίκληση των «καταστατικών κομματικών διατάξεων» σε μια εντελώς απολιτίκ διαδικασία, όπου το προφανές πολιτικό και ιδεολογικό επίδικο καταστρέφεται από μια παραδοσιακή οργανωτίλα, που ωφελεί πάντα τον κυρίαρχο των συσχετισμών στα κομματικά όργανα.

Σημειώνεται, ότι στη συγκυρία είναι απολύτως ξεδοντιασμένες όλες οι παλιές «ιστορικές» φυσιογνωμίες του «Συνασπισμού», η εκλογική συντριβή των οποίων έχει και σαφείς κομματικές παρενέργειες, από το βράδυ της Κυριακής όλοι αυτοί οι «καλομαθημένοι της κομματικής νομενκλατούρας» απλώς παρακαλάνε να μην τους εξαφανίσει από προσώπου γης η Περιστέρα παίζοντας στις πλάτες τους το οργανωτικό παιχνίδι που οι ίδιοι δεκαετίες αποθέωσαν για να γίνουν άνθρωποι.

Δεν έχει πιάσει πάτο ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας είναι διατεθειμένος να το καταφέρει και αυτό στην προσπάθεια του να αποδείξει πως είναι ένας σύγχρονος Σαμψών και δεν έχει κανένα πρόβλημα «να αποθάνει η ψυχή του μετά των αλλοφύλων» εντός του ναού των κομματικών «Φιλισταίων».

Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του!

Υ.Γ.: Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του φθινοπώρου θα γελάσει και το πολύχρωμο ερίφιο με αυτά που θα συμβούν!