Ο Σουλτάνος Ερντογάν κρατάει την Ευρώπη με το μεταναστευτικό
NEWS: Ποια είναι η άποψη Ευρώπης και Αμερικής; Ότι ο τύπος είναι απρόβλεπτος (αυτή θα ήταν η πιο κομψή διατύπωση) ή εν πάση περιπτώσει παριστάνει τον απρόβλεπτο
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από το tilegrafimanews.gr
Για να μην μακρηγορούμε το αποτέλεσμα είναι λίγο πολύ το ίδιο. Βλέπουμε άλλωστε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο να βάζει ενσυνείδητως «νεκρό» στις ταχύτητες στη λογική «μη μπλέξουμε τώρα» αλλά ταυτόχρονα και στην προσδοκία μπας και μας σώσει ο θείος από την Αμερική. Εν oλίγοις, ο «θείος» Μπάιντεν που προσφέρθηκε να παίξει μπάλα μόνος του με τον Ερντογάν, ενώ οι Ευρωπαίοι βολεύτηκαν, για την ώρα, στον ρόλο του απλού θεατή στη γεωπολιτική κερκίδα.
Και κοντά σ’ όλα αυτά υπάρχει και η Γερμανία με τη δική της ατζέντα σε σχέση με την Αγκυρα. Ναι σε όλα, ακόμη και σε υποβρύχια που είναι πασιφανές ότι θα ανατρέψουν την ισορροπία στην ευρύτερη περιοχή μας. Μια κίνηση κόντρα με την πρόσφατη απόφαση της συνόδου κορυφής την οποία το Βερολίνο παρεμπιπτόντως συνυπέγραψε. Όμως οι ντρίπλες έχουν τα όριά τους από το ποδόσφαιρο έως την διεθνή διπλωματία.
Σ’ αυτό το τεντωμένο σχοινί κινείται ως τώρα η Άνγκελα Μέρκελ η οποία κουμπώνει απόλυτα με την γνωστή παροιμία «όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι». Θυμίζω ότι τα έκανε μαντάρα με την «πολιτική ανοικτών συνόρων» στο μεταναστευτικό, είδε τη δημοτικότητά της να καταρρέει και έκτοτε επιχειρεί αγχωτικά να διορθώσει το λάθος, μάλλον με ένα χειρότερο λάθος.
Με την ευκαιρία, το μεταναστευτικό και η εμφανής εργαλειοποίησή του από τον Ταγίπ Ερντογάν είναι σαφέστατα η «αχίλλειος πτέρνα» όχι μόνον της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Ποια θέματα είναι αυτή τη στιγμή στο ευρωπαϊκό τραπέζι ως προς την Τουρκία; Το πακέτο εκσυγχρονισμός της Τελωνειακής Ένωσης και Ανανέωση της Συμφωνίας για το μεταναστευτικό. Το πρώτο είναι το ευρωπαϊκό χαρτί, το δεύτερο είναι το όπλο της γείτονος χώρας και σε μια πρώτη προσέγγιση θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι αλληλοεξουδετερώνονται! Θα επανέλθω σ’ αυτό γιατί το θεωρώ κρίσιμο για τα μελλούμενα.
Προς το παρόν ας σταθούμε στις κινήσεις και στο στυλ Ερντογάν.
Ο Τούρκος ηγέτης – γνωστός και ως Σουλτάνος – αρέσκεται ιδιαιτέρως στην αγένεια και την απρέπεια. Ενδεχομένως αντλεί προσωπική ευχαρίστηση (αυτό είναι θέμα των ειδικών), αλλά σίγουρα στέλνει σαφή μηνύματα κυρίως προς τις Βρυξέλλες. Δεν είναι τυχαίο ότι επιχείρησε να μειώσει την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αφήνοντάς την όρθια παρακαλώ! Πως λέμε «είσαι τιμωρία κυρά μου»! Όσο για τον Σαρλ Μισέλ (πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) ο οποίος τόλμησε (!) να του συστήσει τηλεφωνικώς αυτοσυγκράτηση (πριν από το σόου της Αμμοχώστου) τον έβγαλε πρόγραμμα λέγοντας περίπου ότι δεν ΄χει γεννηθεί ακόμη ο άνθρωπος που θα του υποδείξει τι θα κάνει!
Τώρα, ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθεί να υποστηρίξει; Εμφανές! «Δεν είμαι του χεριού σας». Για σκέψου! Και αυτά είναι τα τελευταία του κατορθώματα. Να θυμηθούμε λίγο την περίοδο που είχε την πλήρη και εγκάρδια υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ και άρα αισθανόταν ότι οι κινήσεις του και η ρητορική του μπορούσαν να είναι ακόμη πιο ακραίες. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι δύο «γαμπροί», ο Αμερικανός και ο Τούρκος έκαναν λαμπρές business που, ούτως ή άλλως και οι δύο πλευρές θεωρούν ότι είναι υπέρ πάντων!
Ειλικρινά μου έρχεται στο μυαλό το σπουδαίο βιβλίο του Ντέιβιντ Όουεν «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία». Το θεωρώ σημαντικό γιατί περιγράφει ποιοι ήταν οι ηγέτες και με ποιον ακριβώς τρόπο, είτε λόγω απλού προβλήματος υγείας, είτε λόγω ψυχολογικής διαταραχής, επηρέασαν αρνητικά την πορεία της χώρας τους και όχι μόνον.
Αυτός λοιπόν ο έμπειρος ανοιχτόμυαλος πολιτικός (ανοιχτόμυαλος γιατί περνάει στο βιβλίο του γενεές δεκατέσσερις πολλούς ομοϊδεάτες του όπως τον Ρίγκαν και την Θάτσερ) και ταυτόχρονα ιδεολόγος γιατρός, έφυγε νωρίς κι έτσι η αξιολόγησή του δεν φθάνει ως τις μέρες μας.
Κρίμα, θα μπορούσε να μας διαφωτίσει αποκαλύπτοντας ενδεχομένως και μια άλλη διάσταση αφού στο συγκεκριμένο βιβλίο αναλύει το Σύνδρομο της Ύβρεως, δηλαδή την αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας καθώς και την υπερβολική αυτοπεποίθηση σε σύνδεση με την απαξίωση των αντίθετων απόψεων.
Ας επανέλθουμε όμως με τα εργαλεία που διαθέτουμε στο δίπολο Τουρκία – ΕΕ και στο πακέτο Τελωνειακή Ένωση – Μεταναστευτικό. Τι κάνει μέχρι στιγμής η Ευρώπη; Απαριθμεί κυρώσεις εν είδει απειλής τύπου Μποστ: «Είμαι δική σου αλλά πρόσεχε! Δηλαδή όχι προκλήσεις κακό παιδί»! Ιδρωσε το αυτί της Αγκυρας. Γιατί απλούστατα σκέφτεται ότι αν υλοποιηθεί η απειλή (περί κυρώσεων ) από τη δική της πλευρά έχει τον τρόπο να υλοποιήσει την δική της απειλή, το μεταναστευτικό! Ένα είδος… διελκυστίνδας εν ολίγοις. Γι’ αυτό και οι Βρυξέλλες είναι τόσο απρόθυμες , γι’ αυτό και η Τουρκία πιστεύει ότι είναι ελαστικά τα περιθώρια του τσαμπουκά.
Όταν όμως τα πράγματα φθάνουν στο μη περαιτέρω, όταν γίνεται στην ψύχρα μερικό άνοιγμα της Αμμοχώστου, με σχέδιο ντε φάκτο αναγνώρισης των Τουρκοκυπρίων – ένα ακόμη βήμα για να ενισχυθεί η πρόταση περί δύο χωριστών κρατών – μοιραία έρχεται η ώρα της αλήθειας για όλους.
Η ελληνική κυβέρνηση πρωτίστως – μαζί με την κυπριακή ηγεσία, θα πρέπει να αποφασίσουν εάν τα πράγματα είναι «ως εδώ και μην παρέκει». Αν θα ζητήσουν δηλαδή να επιβληθούν κυρώσεις στη γειτονική χώρα, ενδεχομένως ψιθυρίζοντας και στα ώτα των ευρωπαίων εταίρων τους ότι ευτυχώς στην ΕΕ προβλέπεται και το veto. Γιατί κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο μουλωχτό! Πάντως το βέβαιο είναι ότι κανείς πλέον δεν μπορεί… να παριστάνει το παγώνι.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .