Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, ως θεσμικός παράγων της χώρας, έχει τη δυνατότητα να κάνει δηλώσεις επί παντός του επιστητού, να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση, ακόμα και για “ψύλλου πήδημα”, να περιοδεύει στην πατρίδα μας από χωρίου εις χωρίον, να έρχεται σε επαφή με τους πολίτες και επίσης να απλώνει την πραμάτειά του, όποτε αυτός το αποφασίζει, στα μανταλάκια των τηλεκάναλων, αλλά και των άλλων μέσων ενημέρωσης.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛ
Όλες αυτές οι εργώδεις διαδικασίες, οι οποίες είναι επίπονες, προκαλούν, όπως είναι φυσικό κόπωση, όχι μόνον σωματική, αλλά και πνευματική με αποτέλεσμα, στις περισσότερες παρεμβάσεις του αποσυντονίζεται η λειτουργία του εγκεφάλου, μέχρι του σημείου να γίνονται όχι μόνον λεκτικά λάθη, αλλά και γκάφες.
Αναφέρω χαρακτηριστικά την πρόταση “κάναμε στροφή 360 μοιρών”- λόγια ενός υποτίθεται μηχανικού-, τοποθετούσε αλλού τη Μυτιλήνη και αλλού τη Λέσβο, είχε συμπεριλάβει το Ιράν στις Αραβικές χώρες, στην Κοζάνη παραχώρησε το παλιό στρατόπεδο… 400 χιλιάδων στρεμμάτων στον Δήμο (ήταν, όμως, 400 στρέμματα), είχε μιλήσει στη Βουλή για δανειοδότηση των τηλεκαναλιών, αντί για αδειοδότηση, είπε “δεν κάνουμε δηλώσεις που εκτίθουν την χώρα”- βέβαια την εκθέτουν- και πολλά άλλα λεκτικά ατοπήματα.
Όλα αυτά μπορεί να είναι ανώδυνα και να προκαλούν το μειδίαμα των πολιτών, υπάρχουν, όμως, σοβαρότερα ζητήματα, τα οποία προκαλούν την μήνιν της κοινής γνώμης.
Ένα από αυτά, είναι η εκατόμβη νεκρών, από την πυρκαγιά στο Μάτι, για την οποία ο Τσίπρας απέφυγε να τοποθετηθεί μέχρι σήμερα και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων. Θυμήθηκα αυτήν την τραγωδία, όταν πριν από μερικές μέρες, σε δηλώσεις του, ζητούσε να φύγει τώρα ο Μητσοτάκης για να “επιστρέψει στη χώρα η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη”. Τα έλεγε όλα αυτά , ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη για την φονική πυρκαγιά, την ίδια μέρα κατά την οποία μια χαροκαμένη μάνα και σύζυγος, κατέθετε στο δικαστήριο – καταχειροκροτούμενη – για την απώλεια της αγαπημένης της κόρης, του υιού της και του συζύγου της.
Πάρα πολλές φορές, η ιστορική συγκυρία, εκδικείται την αμετροέπεια, αλλά και την αφέλεια των ανθρώπων, όταν βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου και δεν διαισθάνονται το βάρος των ευθυνών τους.
Ειδικότερα, όσοι έχουν βρεθεί στα ηνία της εξουσίας, θα πρέπει να πληρώσουν τα επίχειρα των ενεργειών τους. Εάν ο κύριος Τσίπρας ζητάει επιμόνως σήμερα, να αποκατασταθούν η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία (οποία οίηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας) θα πρέπει πρώτα- πρώτα ο ίδιος να αποκαθαρθεί από τον άφατο πόνο που βίωσαν εκατοντάδες συμπολίτες μας. Αλλά και για άλλα πολλά ανομήματα. Και εάν δεν μπορεί να κάνει μια τέτοια κίνηση, τότε είναι φρονιμότερο, να παραμείνει στην σιωπή του. Όπως θα έκανε κάθε συνετός πολιτικός. Όχι, όμως, να ζητάει και τα ρέστα σήμερα, προκαλώντας για μια ακόμη φορά το δημόσιο αίσθημα.
Και ας έχει υπόψιν του την φράση του αρχαίου ποιητή Μένανδρου (342- 291 π.χ.) που είχε πει: “έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά”. Και ο νοών νοείτω.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .