Το τέλος της Αριστερής «μυθολογίας» και ένας απελπισμένος Τσίπρας

Η νέα εκλογική συντριβή στην οποία οδηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ του «προεδρεύοντος» στην Κουμουνδούρου Αλέξη Τσίπρα θα επιβεβαιώσει, με τον αυθεντικότερο τρόπο, το πολιτικό τέλος της αριστεράς στη χώρα, όπως τη γνωρίσαμε στην μεταπολίτευση και την ζήσαμε στο πετσί μας στα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από έναν εσμό θεοπάλαβων ιδεοληπτικών.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ

Τίποτε και κανένας δεν μπορεί πλέον να ανατρέψει ή ακόμη και να μεταθέσει αυτή την εξέλιξη, έχει καταστεί αναπότρεπτη, αν τα νούμερα των «αυθόρμητων απαντήσεων» (αστάθμητων, όπως αρέσκονται οι δημοσκόποι να τις αποκαλούν) των δημοσκοπήσεων επαληθευθούν θα μιλάμε για την μεγαλύτερη πολιτική συντριβή στην ιστορία της χώρας, ίσως και της Ευρώπης σε συνθήκες κανονικότητας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι δύο Κυριάκοι και το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια

Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα o Τεμπονέρας – Αναμένει τις ευλογίες του «άχαστου»

Η εξέλιξη δεν είναι τυχαία! Αντανακλά, στην ουσία, την ιστορική συγκυρία και ανταποκρίνεται πλήρως στην εξαφάνιση, επί της ουσίας, των αριστερών παραδοσιακών εμμονών και ιδεοληψιών σε ολόκληρο τον πλανήτη, υπό το βάρος των εξελίξεων στην τεχνολογίας, που οδήγησαν στην πλήρη ανατροπή του παραγωγικού μοντέλου και εξαφάνισαν τις υλικές προϋποθέσεις που ο κλασσικός μαρξισμός επικαλούνταν κάποτε (ένα αιώνα και κάτι ψιλά πριν).

Η εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ (περί αυτού ο λόγος) στο έδαφος της τελευταίας σοβιετίας της Ευρώπης, συνιστά την ισχυρότερη απόδειξη πως οι ιδέες και οι πολιτικές που γεννήθηκαν μέσα σε ένα δήθεν ταξικό μίσος και συνέδεσαν την πολιτική ηγεμονία ενός χώρου με την εξαφάνιση των υπόλοιπων είναι ιστορικά αποσυνάγωγες και δεν συγκινούν πια παρά μια μικρή μερίδα ιδεολογικά ανάπηρων και κανένα άλλο.

Προϊόντος του χρόνου και ανάλογα με την συστηματική υλοποίηση από τη νέα κυβέρνηση των προεκλογικών της υποσχέσεων ( αντικειμενικά οδηγούν σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα) ο αριστερός χώρος θα καταστεί «τουριστικό έκθεμα», θα αποτελεί «επισκέψιμο μουσείο ιδεών» και θα ενδιαφέρει αποκλειστικά ερευνητές και «δασκάλους» που θα ζουν για διηγούνται (και να κλαίνε) περασμένα μεγαλεία.

Ταυτόχρονα, ο πολιτικός ενταφιασμός των ιδεοληπτικών της Κουμουνδούρου, θα επιβεβαιώσει πως ό,τι γεννήθηκε και εξελίχθηκε δήθεν ως «αριστερό» δεν ήταν στην ουσία τίποτε άλλο από την περιπτωσιολογική εμμονική απόπειρα να ερμηνευτούν περίοδοι κρίσεων σε εποχές μη κανονικές ( τα έχει σπουδάξει αυτά η Έφη πολύ δίπλα σε μεγάλους δασκάλους), στην ουσία πρόκειται για μια ερμηνεία της ιστορικής εξέλιξης τελεολογική, ουσιαστικά μεταφυσική, συνεπώς ανύπαρκτη.

Τέλος, πρόκειται για την μεγαλύτερη απόδειξη ( σε συνδυασμό και με την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική σκηνή) πως τα πρόσωπα έχουν σημαντικότατο ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη, καθώς διερμηνεύουν κοινωνικές διεργασίες και μετατρέπουν σε εφαρμοσμένη πολιτική προφανείς και ώριμες κοινωνικές ανάγκες, χωρίς να περιμένουν μια αριστερή Δευτέρα Παρουσία, στο δρόμο για ένα σοσιαλισμό που θα αντιμετωπίσει όλα τα κενά της ιστορικής εξέλιξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει με βαρύτατο τίμημα την απολύτως ασυνάρτητη διαχείριση του από έναν «ηγέτη» (λέμε τώρα!) που επιβεβαίωσε με θόρυβο στην πράξη την πανθομολογούμενη, ακόμη και στις μέρες της ισχυρής ηγεμονίας του, αδυναμία του να αντιληφθεί καν την πραγματικότητα, πως ήταν και παραμένει ένα άτομο εξόχως προβληματικό, πως πόρρω απέχει από μια ιστορική αριστερή προσωπικότητα, πως το να καβαλάς το κύμα της κοινωνικής αγανάκτησης και να παίζεις στο χρηματιστήριο των πολιτικών αξιών με τις λάσπες είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να καταλήξεις κι ο ίδιος εκεί που κάποτε ήθελες να οδηγήσεις τους «ταξικούς» αντιπάλους σου.

Σήμερα, ο κάποτε «άχαστος ηγέτης» είναι αυτό που πριν χρόνια πολύ λίγοι είχαν διαβλέψει (επιτρέψτε μου τον αυτοθαυμασμό): ένα κύμβαλο αλαλάζον, μια φούσκα που έσκασε με θόρυβο, μια προβληματική ατομικότητα, γραφική σχεδόν, σε κάθε περίπτωση αστεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνεται εκλογικά, πολιτικά και ιδεολογικά, επειδή συγκεντρώνει όλες τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις, το πρόβλημα του είναι δομικό, η ίδια η πραγματικότητα το αποκάλυψε, η κοινωνία των πολιτών το επιβεβαίωσε!

Τι θα προκύψει στην Κουμουνδούρου στις 25 Ιουνίου το βράδυ κανείς δεν μπορεί με ακρίβεια να προβλέψει! Εκτός από τις λιποθυμίες (ανάλογες υπήρξαν και στις 21 Μαΐου) είναι προφανές πως ο κύκλος των αυτοθαυμαζόμενων αριστερών θα κλείσει με πάταγο! Μια νέα ιστορική περίοδος θα ανοίξει (;) αν μερικοί έχουν το κουράγιο να αποπειραθούν να συνεχίσουν αυτή την ματαιόδοξη ερμηνεία των γεγονότων και να αποδώσουν την πολιτική εξαφάνιση στην μειωμένη αντίληψη του λαού! Λογικά αυτό θα συμβεί, επειδή δεν ξέρουν καμία άλλη δουλειά να κάνουν!

Υ.Γ. Πολιτική ανάρτηση: Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια!