Η αποφασιστική συμβολή της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821

Του κ. Κωνσταντίνου Χιώλου
Διδάκτορος Νομικής
Προέδρου Εθνικης Ενώσεως Βορείων Ελλήνων
Η Ιστορία της Εκκλησίας μας είναι συνυφασμένη με την ένδοξη Ιστορία του Ελληνικού μας Γένους.

Η Εκκλησία διαδραμμάτισε αποφασιστικό ρόλο σε κρίσιμες για το περιούσιο Έθνος μας στιγμές.

Χάρις στην ενεργό και καίριας σημασίας συμπαράσταση αυτής, ο Ελληνισμός διεσώθη πολλάκις και απέφυγε την εθνική του αλλοτρίωση.

Κατά την μακραίωνη Τουρκοκρατία, η Εκκλησία ήταν κυριολεκτικά η Κιβωτός του Ελληνικού Γένους, όπως δε χαρακτηριστικά γράφει ο Διονύσιος Ζακυνθηνός, “η Εκκλησία υπήρξε πρωταρχικός συντελεστής της συντηρήσεως του Έθνους…”.

Η συστηματική προσπάθεια των Τούρκων, να αφανίσουν το Ελληνικό Γένος, εύρισκε αντιμέτωπη την αντίδραση της Εκκλησίας.

Η πίστη στο Θεό και η αγάπη στην Πατρίδα, διαφυλάχθηκαν και μεταδόθηκαν στους αιώνες της σκλαβιάς, από την Εκκλησία και τον κλήρο.

Ειδικώτερα, η συμμετοχή της Εκκλησίας στον απελευθερωτικό Αγώνα του 1821, είναι αποφασιστικής σημασίας τόσο κατά την προετοιμασία αυτού, όσο και κατά την διεξαγωγή του.

Οι ήρωες του ’21 την 25η Μαρτίου ύψωσαν, υπό τις ευλογίες του Παλιών Πατρών Γερμανού, την Σημαία της Επαναστάσεως, επικαλούμενοι την βοήθειαν του Χριστού και την σκέπη της Παναγίας Μητρός Του, σε ένα Αγώνα υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

Η Εκκλησία το 1821 εστρατεύθη, υπήκουσε στην πρόσκληση της Ελλάδος και πριν ακόμη σημάνει η σάλπιγγα του Εθνικού Συναγερμού, ευρίσκετο επί των επάλξεων. Η συμμετοχή των Επισκόπων, των ιερέων και των μοναχών, υπήρξε ομόθυμη και καθολική. Είναι μακρύς ο κατάλογος των ηρώων κληρικών που έχυσαν το αίμα τους, όπως ο ήρωας της Αλαμάνας Αθανάσιος Διάκος, ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μεσολογγίου Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, ο υπερασπιστής των Θερμοπυλών επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και πολλοί άλλοι.

Γενικώς, η συμβολή της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821, υπήρξε καθοριστικής σημασίας για τη νικηφόρο έκβασή της. Η χριστιανική πίστη, ήταν εκείνη που συνέβαλε ουσιαστικά και λίαν αποφασιστικά στο να λάβη υπόσταση και πάλι το ένδοξο Έθνος μας μετά τη μακραίωνη Τουρκική δουλεία.

Οι κληρικοί, όχι μόνον προετοίμασαν, αλλά συμμετέσχον ενεργώς και σε πολλές περιπτώσεις πρωταγωνίστησαν στον Αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος και με το αίμα τους με τις θυσίες τους, έθεσαν τις βάσεις του συγχρόνου Ελευθέρου Ελληνικού Κράτους.

Αλλά η προσφορά της Εκκλησίας ήταν αποφασιστική, εκτός από την Επανάσταση του 1821 και για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, της Κρήτης και της Κύπρου.

Ύστερα από όσα συνοπτικώς ανεφέρθησαν, ανενδοίαστο εξάγεται το συμπέρασμα, ότι η Εκκλησία μας προμαχεί πάντοτε εις όλους τους Εθνικούς Αγώνας του Ελληνισμού με εκατόμβες θυμάτων κληρικών παντός βαθμού και ότι Ορθοδοξία και Ελληνισμός, διάγουν βίον παράλληλον και δεν μπορεί να νοηθή στην Ελλλάδα χωρισμός Πολιτείας και Εκκλησίας.

Συνεπώς για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως Έλληνες, θα πρέπει να διαφυλάξουμε “ως κόρην οφθαλμού” την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη που είναι η πλέον πολύτιμη εθνική μας κληρονομιά.

Περιοδικό “ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ” (Έτος 46ο-Μάρτιος 2012-τεύχος 467)