Αρκετά!

Η πατρίδα μας κινδυνεύει! Προχθές το κλείσιμο των τραπεζών, σήμερα η αναμενόμενη αθέτηση πληρωμής προς το ΔΝΤ — αυτά που μέχρι πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε ότι δεν θα συμβούν.

Τι θα γίνει μόλις οι διαβεβαιώσεις περί παραμονής στο Ευρώ αποδειχθούν εξίσου φαιδρές; 

Πώς θα επαναλειτουργήσουν οι τράπεζες χωρίς τα δισεκατομμύρια να ρέουν από το ELA και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;

Τι θα γίνει όταν η αγορά στερέψει, τα φορολογικά έσοδα καταρρεύσουν, και το κράτος αδυνατεί να καταβάλει συντάξεις και μισθούς; Θα ακολουθήσουν διαδηλώσεις και λεηλασίες όπως στην Αργεντινή; Θα μας σώσει η επιστροφή στη Δραχμή, οι αλλεπάλληλες υποτιμήσεις, και ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός που θα εκμηδενίσουν και τις καταθέσεις και το πραγματικό εισόδημα του μέσου Έλληνα; Ή μήπως θα μας σώσει η Ρωσία με όλες τις αγαθές προθέσεις της;

Σαν πολίτης, γράφω με οργή, αγανάκτηση, και φόβο. Αλλά και σαν επιστήμονας, είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί βλέπω την λογική να συντρίβεται είτε από τη δυσμένεια του κόσμου είτε την ιδεολογική πώρωση και τη δημαγωγία των κυβερνώντων.
Σαν οικονομολόγος, θα μπορούσα φυσικά να απαριθμήσω διάφορα «υπέρ» και «κατά» κάθε επιλογής. Η κρισιμότητα της ώρας, όμως, απαιτεί απλές και ξεκάθαρες θέσεις. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και άμεσος.

Θα έπρεπε επίσης να καταλογίσω ευθύνες τόσο στις προηγούμενες Ελληνικές κυβερνήσεις όσο και στους Θεσμούς για την έλλειψη ξεκάθαρης λύσης για το χρέος, για την εξουθενωτική λιτότητα, και για όλα όσα ώθησαν τον μέσο Έλληνα σε αδιέξοδο και τον Σύριζα, ίσως δικαίως, στην εξουσία. Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν δικαιολογεί τις επιλογές της κυβέρνησης.

Αντί να κάνουν ουσιαστική διαπραγμάτευση, προτίμησαν να αναλώσουν πολύτιμο χρόνο και να αποξενώσουν τους πάντες με συνθήματα άνευ ουσίας και με «διαλέξεις» περί δημοκρατίας και σωτηρίας της Ευρώπης. Αντί να καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή ή να κάνουν κάτι άλλο για την ανάπτυξη και την κοινωνία, προτίμησαν τα λαϊκίστικα μέτρα, την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, και την υπονόμευση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αντί να κοιτάζουν μπροστά, φαίνεται να θέλουν να επαναφέρουν τους «παλιούς καλούς καιρούς», τις καταστάσεις που οδήγησαν στην κρίση.

Που βρισκόμαστε τώρα; Στο χείλος του γκρεμού!

Μακάρι ο κύριος Τσίπρας να μας αιφνιδιάσει. Εφόσον όμως οδηγηθούμε στις κάλπες την επόμενη Κυριακή, θα ήθελα, όπως και άλλοι συνάδελφοι μου, να παροτρύνω τον Ελληνικό λαό να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα, και στην κυβέρνηση και στην διεθνή κοινότητα, με ένα συντριπτικό «ΝΑΙ».
Με το «ΝΑΙ», δεν σταματάει η διαπραγμάτευση ούτε για το χρέος ούτε για τα μέτρα. Διασφαλίζεται η παραμονή μας στο Ευρώ και στην ΕΕ και μπαίνει φρένο στην ανευθυνότητα και την ανικανότητα.