Δεν έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα, από την ψήφιση του συνόλου των μέτρων οικονομικής φύσεως που υπαγορεύτηκαν στη χώρα μας από τους δανειστές της. Το νέο ειδικό μισθολόγιο (ο μύθος καλά κρατεί), που αφορά τόσο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ) όσο και των Σωμάτων Ασφαλείας (Σ.Α), αναδιαρθρώθηκε προς το χείριστο. Τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις ο κλάδος τις δέχθηκε, σχήμα οξύμωρο, με συγκρατημένη ικανοποίηση εκ του γεγονότος ότι, την ύστατη στην κυριολεξία στιγμή, κατόπιν συντονισμένων πιέσεων, έγιναν βελτιωτικές παρεμβάσεις για να διατηρήσουν τις απώλειες εισοδήματος, για την πλειοψηφία των συναδέλφων, σε σχετικά ανεκτά επίπεδα.
Tου Στέφανου Κουκουράβα-Υπλγός (ΕΜ)-Πρόεδρος Ε.Σ.ΠΕ. Θεσσαλίας
Το νέο ειδικό μισθολόγιο, είναι δομημένο ποικιλοτρόπως. Αναπροσαρμόζεται ο βασικός μισθός, καταργείται αριθμός επιδομάτων, παύει η καταβολή χρονοεπιδόματος, ενώ από την άλλη θεσπίζεται επίδομα παραμεθορίου και αποζημίωση για τη νυχτερινή απασχόληση. Πάγια αιτήματα του κλάδου για καταβολή αποζημίωσης για την «πέραν του πενθημέρου εργασία» και την υπερωριακή απασχόληση, για μια ακόμη φορά παραπέμφθηκαν στις καλένδες.
Παρά ταύτα, η ψήφιση του Ν.4488/2017 (Νόμος Αχτσιόγλου) μέσω του άρθρου 3 επιφέρει πίκρα και απογοήτευση στους συναδέλφους, διότι επίκειται νέα οικονομική λαίλαπα, καθώς επηρεάζονται οι ασφαλιστικές εισφορές τόσο των νέων, όσο και των παλαιών ασφαλισμένων. Συγκεκριμένα, ενώ για τους νέους ασφαλισμένους (1-1-1993 και εντεύθεν) η παρακράτηση ασφαλιστικών εισφορών γινόταν επί του συνόλου των αποδοχών (ακαθάριστο ποσό μισθοδοσίας), πλέον μειώνονται οι εισφορές – κρατήσεις, καθώς εξαιρείται η προσωπική διαφορά του Ν.4472/2017. Αντίθετα για τους παλαιούς ασφαλισμένους μέχρι την 31-12-1992, οι οποίοι επέκειντο σε διαφορετικό καθεστώς κρατήσεων, πλέον με το νόμο Αχτσιόγλου υπάγονται κι αυτοί σε κρατήσεις επί του συνόλου των αποδοχών, εξαιρουμένης της προσωπικής διαφοράς. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα έλεγε κανείς, ότι επέρχεται μια ομαλοποίηση, αλλά στην πραγματικότητα οι παλαιοί ασφαλισμένοι λόγω της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών (Ν.4488/2017), θα υποστούν μειώσεις στο μηνιαίο εισόδημά τους, αναλόγως θέσεως και βαθμού. Ουσιαστικά θα κληθούν τα συγκεκριμένα στελέχη των ΕΔ & ΣΑ να πληρώσουν επιπλέον αναδρομικές κρατήσεις, διότι το νέο ειδικό μισθολόγιο, τίθεται σε ισχύ αναδρομική, ήτοι από την 1-1-2017 και απόρροια αυτού είναι και οι ασφαλιστικές εισφορές – κρατήσεις.
Επιπλέον η μη συμμόρφωση της Πολιτείας στις αμετάκλητες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), βάσει των οποίων επιβάλλεται η αποκατάσταση του μισθολογίου μας στα επίπεδα του 2012, λόγω αντισυνταγματικότητας του Ν.4307/2014. Αναλυτικότερα, με την 1125/2016 απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ και σε συνέχεια προγενέστερων αποφάσεων της ιδίας δικαστικής αρχής, κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές οι μειώσεις των αποδοχών που επιβλήθηκαν (Ν.4093/2012 & 4307/2014) στο μισθολόγιο μας το χρονικό διάστημα από 01-08-2012 έως 15-11-2014 και εφεξής (από τη δημοσίευση στο ΦΕΚ του Ν.4307/2014).
Οι κυβερνώντες αρνούνται πεισματικά να συμμορφωθούν και αυτό συνιστά πρωτοφανές θεσμικό ατόπημα που οδηγεί τη χώρα μας σε επικίνδυνες ατραπούς. Υπονομεύεται το κράτος δικαίου και επιβεβαιώνει την εδραιωμένη άποψη ότι, οι κυβερνήσεις διαχρονικά αρέσκονται να απαντούν στα οικονομικά και ηθικά αδιέξοδα που οι ίδιοι οδηγούν τους εργαζόμενους στις ΕΔ & ΣΑ, με περίσσευμα αλαζονείας και αυταρχισμού.
Η ευθύνη δεν βαραίνει αποκλειστικά την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και την προηγούμενη, η οποία αρχικά παραχώρησε «ψιχία» (50% του αναλογούντος ποσού της αποκατάστασης του μισθολογίου). Οι εμπνευστές αυτής της τακτικής, κρίθηκαν από το εκλογικό σώμα για τα πεπραγμένα και τις παραλείψεις τους. Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις, καίτοι έχει παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση δεν έχει αναλάβει καμία απολύτως πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή, μεταθέτοντας εμμέσως τις συσσωρευόμενες οικονομικές απαιτήσεις για το μέλλον, όταν οι επόμενες κυβερνήσεις θα κληθούν να αναλάβουν το κόστος, με πιθανή συνέπεια την ενεργοποίηση αντανακλα-στικών κοινωνικού αυτοματισμού, δια της έντεχνης υποκίνησης αυτών, όπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Οι υποσχέσεις περί αποκατάστασης, που επαναδιατυπώνονται για λόγους εντυπώσεων, δεν πείθουν πλέον, αντιθέτως προκαλούν θυμηδία και μας πεισμώνουν να εναντιωθούμε στην αλαζονεία των κυβερνήσεων και στην ευθεία υπονόμευση της δικαστικής εξουσίας (δια της μη συμμόρφωσης σε αποφάσεις), που αποτελεί ένα εκ των τριών θεσμικών πυλώνων της δημοκρατίας μας.
Σημείωση: Το περιεχόμενο του παρόντος άρθρου, εκφράζει απολύτως προσωπικές απόψεις του συντάκτη.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .