«Ενδέχεται να ήταν η χειρότερη ύφεση που έπληξε οικονομία τη σύγχρονη εποχή. Από το 2007 έως το 2014 η Ελλάδα έχασε το ¼ της οικονομίας της, εκατοντάδες χιλιάδες έφυγαν στο εξωτερικό, η ανεργία ανήλθε στο 28%, πλήττοντας 1 στους 3 του ενεργού πληθυσμού», γράφει η Washington Post.
Ακραία κόμματα της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς ανήλθαν στην εξουσία, συντασσόμενοι ενάντια σε σκιώδεις εξωτερικούς εχθρούς, πλέκοντας θεωρίες συνωμοσίας και διατυπώνοντας αδύνατες υποσχέσεις. Υπό την ηγεσία τους η κρίση επιδεινώθηκε, συνεχίζει το δημοσίευμα κάνοντας αναδρομή στο καλοκαίρι του 2015, στο δημοψήφισμα, στη μεταστροφή του Αλ. Τσίπρα και στην αποδοχή των όρων των δανειστών. Και τότε με κάποιο τρόπο… υπήρξε αποτέλεσμα.
Η ελληνική οικονομία γύρισε σελίδα, αναφέρει η αρθρογράφος και επικαλείται την έξοδο από το μνημόνιο, την επιστροφή της ανάκαμψης, τη μείωση της ανεργίας.
Το κυριότερο από όλα είναι ότι η δημοκρατία δεν κατέρρευσε και αυτό σημαίνει ότι εναλλακτικές προτάσεις για το μέλλον της χώρας ενισχύθηκαν και άρχισαν να ακούγονται λέξεις όπως φιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός. Τώρα μπορεί να επιχειρήσουν να δοκιμάσουν ορισμένες από αυτές.
Την Κυριακή, οι Έλληνες εξέλεξαν νέο πρωθυπουργό, τον Κ. Μητσοτάκη. Με σπουδές στο Harvard, με κουστούμι και γραβάτα, πρώην τραπεζίτης, κεντροδεξιός, φιλελεύθερος ως προς τον οικονομικό τομέα, και επιπλέον γόνος πολιτικής οικογένειας.
Ο Κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε κεντρώο προσανατολισμό, και η νέα του κυβέρνηση περιλαμβάνει εκτός από τα πρόσωπα της ΝΔ, πρόσωπα από το κέντρο και την κεντροαριστερά, καθώς και σειρά ειδικών εκτός πολιτικού στίβου.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνει λέξεις όπως διαφάνεια, επιχειρηματικότητα και αξιοκρατία. Φαίνεται -τουλάχιστον προς το παρόν- ότι αυτό το είδος του λόγου είναι τώρα δημοφιλές, και δεν συνοδεύεται με εκτός ελέγχου διεκδικήσεις και υποσχέσεις που δεν μπορούν να τηρηθούν.
Για τους υπόλοιπους, υπάρχουν καλές και κακές ειδήσεις ως προς την Ελλάδα. Οι καλές ειδήσεις: ακόμη και ακραίες μορφές λαϊκισμού μπορούν να ηττηθούν, υποθέτοντας ότι δεν έχουν υπονομεύσει τη δημοκρατία σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρεμποδίσουν κάποιον άλλον να νικήσει.
Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αφού διέπραξαν πολλά λάθη, βοήθησαν στη σταθεροποίηση της Ελλάδας. Το διεθνές σύστημα που παρέπαιε, δεν κατέρρευσε.
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας ενσωματώθηκε στην Ευρώπη, κατέστη περισσότερο πολιτικός και βοήθησε στην εξεύρεση συμβιβασμού για τον τερματισμό της ανόητης διαμάχης μεταξύ της Ελλάδας και της χώρας που τώρα είναι γνωστή ως Βόρεια Μακεδονία.
Ωστόσο, υπάρχουν και οι κακές ειδήσεις. Πριν οι Έλληνες χάσουν την εμπιστοσύνη τους στη ακροαριστερή κυβέρνηση που διατύπωσε αδύνατες υποσχέσεις, η χώρα βίωσε ένα τραύμα, που θα σημαδέψει μια γενιά.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, συχνά με υψηλή μόρφωση, που έφυγαν από τη χώρα ενδεχομένως να μην επιστρέψουν ποτέ, οι νέοι που δεν μπόρεσαν να βρουν δουλεία μπορεί να μην αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο. Αν αυτό είναι που πρέπει να βιώσει ένας πληθυσμός πριν αντιληφθεί τις ψεύτικες υποσχέσεις του λαϊκισμού, τότε θα έρθουν πολλές δυσμενείς συγκυρίες σε πολλές δημοκρατίες, καταλήγει το δημοσίευμα.
Financial Times: O Μητσοτάκης αντιμέτωπος με μεγάλα εμπόδια για τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα
Η Ελλάδα επέστρεψε στο πολιτικό mainstream –είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που αν και πληγείσα βαθιά από την κρίση, γυρίζει την πλάτη της στο λαϊκισμό, γράφουν οι Finacial Times.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε και η ΧΑ έμεινε εκτός βουλής –πρόκειται για μια καταπληκτική μεταμόρφωση –που όμως δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει από τις προκλήσεις που παραμένουν. Η πλειοψηφία της ΝΔ στο κοινοβούλιο δίνει στον Κ. Μητσοτάκη σχετική ελευθερία, τουλάχιστον «στα χαρτιά» να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις.
Ο Μητσοτάκης, απόγονος της παλαιάς ελληνικής πολιτικής τάξης που έπαιξε ρόλο στα λάθη του παρελθόντος, πρέπει ν’ αδράξει την ευκαιρία και να ανοίξει το δρόμο για ένα νέο μέλλον για τη χώρα. Είναι αντιμέτωπος πάντως με μεγάλα εμπόδια για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.
Η προστασία των θεσμών πρέπει να είναι προτεραιότητα –έλεγχος δαπανών, προσέλκυση επενδύσεων και έργα υποδομών για να εκμοντερνιστεί η οικονομία και να μειωθεί η εξάρτησή της από τον τουρισμό. Τα εμπόδια θα είναι πολλά και θα χρειαστεί μεγάλη αποφασιστικότητα από το νέο πρωθυπουργό.
Η νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι έτοιμη να ιεραρχήσει προτεραιότητες, προωθώντας μέτρα που θα τονώσουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας, θα διευρύνουν τη φορολογική βάση και θα αυξήσουν τις επενδύσεις. Οι ελληνικές αγορές χαιρέτισαν την προοπτική μεταρρύθμισης. Η ΝΔ πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτή θα γίνει.
Guardian: O Τσίπρας κέρδισε τους Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά όχι τους ψηφοφόρους
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αρχικά ένας ριζοσπάστης, αντισυστημικός αριστερός, του οποίου οι απαιτήσεις για αναμόρφωση των κανόνων της Ευρωζώνης αποτελούσαν κάποτε απειλή για την καθεστηκυία ευρωπαϊκή τάξη. Ωστόσο, πριν μια εβδομάδα, φημολογούνταν το – όχι ιδιαίτερα πιθανό βέβαια – ενδεχόμενο να αποτελέσει υποψήφιο για κάποια κορυφαία θέση της ΕΕ.
Ο 44χρονος πολιτικός έχει σίγουρα διανύσει μια μακρά πορεία, δυστυχώς για αυτόν όμως, αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο ελληνικός λαός δεν ήταν μαζί του. Η ισχυρή νίκη της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη φέρνει στο φως αυτή την απόκλιση απόψεων μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών.
Μετά την αλλαγή πορείας του το 2015, όταν δέχτηκε τους σκληρούς όρους διάσωσης που επέβαλε η ΕΕ παρά το αντίθετο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ο Αλέξης Τσίπρας κατέστη, στην αντίληψη πολλών στην ΕΕ, «ένας από αυτούς».
Ο Τσίπρας εφάρμοσε πλήρως την τελευταία φάση του προγράμματος λιτότητας, ενώ η πρόσφατη συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία ενίσχυσε την αποδοχή του Τσίπρα από τις Βρυξέλλες.
Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός πως πλέον επικροτείται από άτομα σαν τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, η ιδεολογική του ευελιξία δεν φαίνεται να έχει απήχηση στους ψηφοφόρους.
Ο Τσίπρας είχε στοιχηματίσει στις γενναίες προεκλογικές παροχές που πραγματοποίησε, προκειμένου να μετριάσει τον οικονομικό πόνο των τελευταίων ετών. Αλλά η απογοήτευση για την υψηλή ανεργία και για την μη πραγματοποίηση των αρχικών του υποσχέσεων για αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες και τις συντάξεις είναι ευρεία.
Ο Μητσοτάκης από την άλλη πλευρά, ανέλαβε την εξουσία υποσχόμενος περικοπή φόρων, μεταρρύθμιση του κράτους και το τέλος του πελατειακού συστήματος, ένα πρόβλημα που έχει ταλανίσει το κόμμα του κατά το παρελθόν.
Ο Τσίπρας έχει ανακοινώσει πως σκοπεύει να παραμείνει ενεργός στην πολιτική για τα επόμενα 20 χρόνια και δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει τη δυνατότητα να επανέλθει σε περίπτωση που ο Μητσοτάκης αποτύχει, γράφει η βρετανική εφημερίδα.
Η FAZ για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης
Όπως αναμενόταν ο Μητσοτάκης συμπεριέλαβε στο Υπουργικό Συμβούλιο εκπροσώπους της δεξιάς (κάποιοι θα έλεγαν της ακροδεξιάς ή τουλάχιστον της πολύ συντηρητικής) πτέρυγας του κόμματος, γράφει η γερμανική FAZ.
Ο αντιπρόεδρος του κόμματος Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος ήρθε από το ακροδεξιό κόμμα ΛΑΟΣ στην τώρα κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία, γίνεται Υπουργός Ανάπτυξης. Ο Μάκης Βορίδης, που ήρθε επίσης από το ΛΑΟΣ, είναι υπεύθυνος για τη Γεωργία.
Αξιοπρόσεκτη είναι η στελέχωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο είναι υπεύθυνο για την δουλειά της αστυνομίας. Αυτό σύντομα θα διοικείται από έναν άντρα, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ (…) ήταν για χρόνια ο σημαντικότερος αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας.
Το ότι ο Μητσοτάκης παίρνει στο Υπουργικό του Συμβούλιο έναν πολιτικό που για τον λαό είναι συνδεδεμένος με το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα μήνυμα: για τον Μητσοτάκη δεν μετράει μόνο το να είναι κανείς μέλος του κόμματος, αλλά οι επιδόσεις.
Υπουργός Εξωτερικών είναι στο εξής ο Νίκος Δένδιας, ένα γνώριμο πρόσωπο από τη Νέα Δημοκρατία. Ως Υπουργός Εξωτερικών, ο Δένδιας θα πρέπει να αντιμετωπίσει σε καμία περίπτωση απλούστερες συνθήκες. Αυτή τη στιγμή η τουρκοκυπριακή διαμάχη για τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου βρίσκεται στην κορύφωσή της.
Καθώς μια σύρραξη στην οποία εμπλέκεται η Κύπρος επηρεάζει πάντοτε την Ελλάδα, η πρόσφατη όξυνση θα μπορούσε να είναι η πρώτη πρόκληση για τον Δένδια.
Μια άλλη αποστολή, στην οποία ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με τα λεγόμενα, αποδίδει μεγάλη αξία, είναι η εμβάθυνση των σχέσεων της Ελλάδας με τα γειτονικά κράτη των Δυτικών Βαλκανίων, ιδιαίτερα με τη Βόρεια Μακεδονία, γράφει η γερμανική εφημερίδα.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .