Έρευνα: Ο πατέρας μπορεί να «κληροδοτήσει» στο παιδί του άγχος και κατάθλιψη

Νάνσυ Κουλούρα

Οι άνδρες που υποφέρουν από στρες μπορούν να «κληροδοτήσουν» στα παιδιά και τα εγγόνια τους άγχος και κατάθλιψη, ισχυρίζεται μια καινούργια έρευνα που διεξήγαγε μια ομάδα επιστημόνων στην Αυστραλία. 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κατάθλιψη και άγχος: Η βιταμίνη που τα δαμάζει

Πανδημία: Με άγχος και κατάθλιψη ο ένας στους τρεις – Ποιοι είναι πιο ευάλωτοι

Η εν λόγω μελέτη μάλιστα κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, αφού υποδεικνύει ότι οι ιατρικές συμβουλές προς μελλοντικούς γονείς εστιάζουν «δυσανάλογα» στη σωματική και πνευματική υγεία των γυναικών, παραμελώντας εκείνη των ανδρών που είναι ωστόσο εξίσου σημαντική.

Η επιστημονική ομάδα, στο πλαίσιο της έρευνάς της, χορήγησε ορμόνες στρες σε ποντίκια και μελέτησε τη συμπεριφορά των απογόνων τους πρώτης και δεύτερης γενιάς. Όπως διαπίστωσαν και οι δύο γενιές (που δεν είχαν επαφή με τους πατεράδες τους) επέδειξε συμπτώματα αυξημένου άγχους και κατάθλιψης. Αυτό, σύμφωνα με τους Αυστραλούς ερευνητές, οφείλεται στο γεγονός ότι η εν λόγω προβληματική συμπεριφορά μπορεί να «κληροδοτηθεί» μέσω μορίων που ονομάζονται «Μικρο-RNA» και επηρεάζουν το γενετικό αποτέλεσμα.

«Η δημοφιλής άποψη είναι ότι, όταν ο πατέρας “μεταβιβάσει” το μισό του γονιδίωμα, η γενετική δουλειά του τελειώνει εκεί. Ωστόσο, η εμπειρία του πατέρα πριν από τη σύλληψη μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις γενετικές πληροφορίες στο αναπτυσσόμενο έμβρυο», εξηγεί στην εφημερίδα Herald Sun ο επικεφαλής της έρευνας, Καθηγητής Anthony Hannan, από το Florey Institute of Neuroscience and Mental Health της Μελβούρνης.

Όπως επισημαίνει μάλιστα, «τα περιστατικά χρόνιου στρες υψηλού επιπέδου έχουν αυξηθεί στην κοινωνία μας, ιδίως τις πρόσφατες δεκαετίες, άρα υπάρχει κίνδυνος να δημιουργούμε μια επιδημία προβλημάτων ψυχικής υγείας στην επόμενη γενιά».

Παρά τα ανησυχητικά ευρήματα της έρευνας, τα οποία υποστηρίζονται και από μία αντίστοιχη μελέτη η οποία αφορούσε στο «γενετικό κληροδότημα» των παιδιών των επιζώντων του Ολοκαυτώματος, ο Καθηγητής Hannan επισημαίνει ότι θα χρειαστούν περαιτέρω πειράματα ώστε να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι συνέπειες των αυξημένων επιπέδων στρες του πατέρα.

«Πρόκειται για δύσκολη δουλειά, αφού στους ανθρώπους είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστεί η επίδραση του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουν από εκείνη που οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες», καταλήγει ο επιστήμονας.