Μόσιαλος: Η πορεία για το Πολυτεχνείο δεν πρέπει να γίνει

«Καταθέτω μια συγκεκριμένη πρόταση. Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να απονέμει βραβεία σε όσους εισήχθησαν πρώτοι στα Πανεπιστήμια μας προς τιμήν όσων έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο, των νεκρών της ημέρας του πραξικοπήματος, όσων δολοφονήθηκαν από τη χούντα, των νεκρών της αντιδικτατορικής δράσης στο εξωτερικό, των νεκρών στις εξορίες και τις φυλακές της χούντας και όσων βασανίστηκαν απάνθρωπα από τους χουντικούς.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών (1967-1974)», γράφει, μεταξύ άλλων, στο Facebook ο καθηγητής.

«H εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία στιγμή αντίστασης κατά της δικτατορίας. Η πορεία για την επέτειο της εξέγερσης είναι η βασικότερη εκδήλωση μνήμης και απότισης φόρου τιμής. Στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, αλλά και σε όσους έχασαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Φέτος όμως, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας και μόνο, η πορεία δεν πρέπει να γίνει. Θα γίνει σίγουρα την επόµενη χρονιά με μεγάλη συμμετοχή», επισημαίνει σε άλλο σημείο της ανάρτησής του.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ

H εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία στιγμή αντίστασης κατά της δικτατορίας. Η πορεία για την επέτειο της εξέγερσης είναι η βασικότερη εκδήλωση μνήμης και απότισης φόρου τιμής. Στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, αλλά και σε όσους έχασαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Φέτος όμως, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας και μόνο, η πορεία δεν πρέπει να γίνει. Θα γίνει σίγουρα την επόµενη χρονιά με μεγάλη συμμετοχή.

Αυτό που θα άξιζε όμως είναι να δούμε και να ξανασχεδιάσουμε τη «μεγάλη εικόνα»: τη σημασία που έχουν οι επέτειοι στη συλλογική μας μνήμη, συμπεριλαμβανομένων των πορειών και των παρελάσεων, σε συνδυασμό με το ρόλο της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ και της πολιτικής. Ανάλογα με τα συμπεράσματα μια τέτοιας συζήτησης, θα μπορούσαμε να θεσπίσουμε και καινούργιους τρόπους συντήρησης της εθνικής μνήμης.

Καταθέτω μια συγκεκριμένη πρόταση. Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να απονέμει βραβεία σε όσους εισήχθησαν πρώτοι στα Πανεπιστήμια μας προς τιμήν όσων έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο, των νεκρών της ημέρας του πραξικοπήματος, όσων δολοφονήθηκαν από τη χούντα, των νεκρών της αντιδικτατορικής δράσης στο εξωτερικό, των νεκρών στις εξορίες και τις φυλακές της χούντας και όσων βασανίστηκαν απάνθρωπα από τους χουντικούς. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών (1967-1974).

Να θεσπιστεί βραβείο στη μνήμη του Διομήδη Κομνηνού για τον πρώτο εισαχθέντα στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου. Και βραβεία στη μνήμη του Ιωάννη Μικρώνη για το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών, της Βασιλικής Μπεκιάρη για την Ιατρική Σχολή της Πάτρας, του Γιώργου Σαμούρη για ένα από τα τμήματα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, του Γιώργου Τσαρούχα για τη Νομική Θεσσαλονίκης, του Κώστα Γεωργάκη για την Ιατρική σχολή της Αθήνας, της Μαρία-Έλενα Αντζελόνι, του Μάρκου Καραμανή, της Αικατερίνης Αργυροπούλου, του Δημήτρη Θεοδώρα και βραβεία στη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους για να πέσει η χούντα, για την ελευθερία και τη δημοκρατία.