Έζησαν στην καρδιά της δοκιμασίας των πανελλαδικών εξετάσεων, τον σεισμό που ισοπέδωσε το χωριό τους.
Κλήθηκαν 18 χρονών παιδιά να διαχειριστούν την ανάγκη για σπιτικό και για μόρφωση, ένας από αυτούς και το θάνατο. Την απώλεια της θείας του που ήταν η γυναίκα που σκοτώθηκε εκείνη την 12η Ιουνίου όταν 6,3 Ρίχτερ μετέτρεψαν σε αναμνήσεις το χωριό τους, τη Βρίσα. Κι ήρθε το υπουργείο Παιδείας με μοριοδότηση κατά 1,4 στους βαθμούς που κατάφεραν να συγκεντρώσουν μέσα στον χαμό του σεισμού και ποσόστωση επί των εισακτέων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να κάνει τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Ο Σταύρος Βαληλής, η Μυρσίνη Κατσάνη και η Ζαχαρώ Λάσκαρη, μαθητές του Γενικού Λυκείου Πολιχνίτου και ο Λισέν Μπουζί – Μαργαρίτης, μαθητής του ΕΠΑΛ Μυτιλήνης, ήταν ως τις 12 του Ιουνίου όλοι κι όλοι οι 18χρονοι μαθητές της Γ’ Λυκείου από τους κατοίκους της Βρίσας.
Ο Σταύρος Βαληλής, ανιψιός την αδικοχαμένης από το σεισμό Ελένης Βαληλή πέρασε χάρη στην ποσόστωση και τη μοριοδότηση στη σχολή Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, που ήταν ανάμεσα στις πρώτες επιλογές του. «Χάρηκα για το γεγονός ότι πέρασα σε μια σχολή που ήθελα όμως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτά που ζήσαμε. Όταν έγινε ο σεισμός βρισκόμουν στο σπίτι μας και διάβαζα. Το σπίτι μας δεν έπαθε τίποτα γιατί είναι καινούργιο όμως βγήκα στον δρόμο με τις παντόφλες για να δω τί έγινε αφού είχα ακούσει τον κρότο από τα σπίτια που κατέρρεαν και τον κόσμο που φώναζε. Βοήθησα τον θείο μου που είχε τραυματισθεί και δεν μπορούσε να περπατήσει να βγει από το σπίτι» λέει.
Συγκέντρωσε 13.807 μόρια στις Πανελλήνιες. «Θα μπορούσα να πάω καλύτερα όμως μετά τον σεισμό είχα χάσει τη συγκέντρωσή μου. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά και μπόρεσα με την ποσόστωση και τη μοριοδότηση να περάσω στη σχολή που ήθελα».
«Ουδέν κακό αμιγές καλού» λέει η συγχωριανή του Μυρσίνη Κατσάνη φοιτήτρια πια στη σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας στην Αθήνα. Μετά τον σεισμό είδε και τα όνειρά της να γκρεμίζονται αφού το σπίτι τους στη Βρίσα υπέστη μεγάλες ζημιές, χαρακτηρίστηκε κίτρινο και μεταφέρθηκαν στο εξοχικό τους στα Βατερά που γέμισε με κόσμο, αφού τις πρώτες μέρες φιλοξενούσαν και τους παππούδες και γιαγιάδες. «Πέρα από τον φόβο για τον επόμενο σεισμό και τί θα ακολουθούσε, το σπίτι είχε γεμίσει κόσμο. Ήταν αδύνατο να συγκεντρωθώ και να διαβάσω» λέει.
[irp posts=”145915″ name=”Μήπως είναι αυτή η καλύτερη δουλειά στον κόσμο;”]
Η Ζαχαρώ Λάσκαρη επίσης κάτοικος της Βρίσας πέρασε στη Σχολή Νοσηλευτικής στην Πάτρα. Μένουν στα Βατερά, ενώ το σπίτι της γιαγιάς και του παππού στη Βρίσα καταστράφηκε ολοσχερώς. «Το πρώτο διάστημα ο παππούς και η γιαγιά έμεναν μαζί μας. Ήταν δύσκολες εκείνες οι μέρες. Μας έκοψαν τη φόρα, ήταν αδύνατο να συγκεντρωθούμε. Δεν μπορώ να πω ότι είχα διαβάσει αρκετά όμως θα μπορούσα να πάω καλύτερα» λέει η Ζαχαρώ. Η νοσηλευτική δεν ήταν η πρώτη της επιλογή καθώς ήθελε να σπουδάσει διαιτολογία, όμως όπως λέει και η νοσηλευτική είναι στα ενδιαφέροντά της.
Τέλος, το κατώφλι του ΤΕΙ Πειραιά στη σχολή Κλωστοϋφαντουργών Μηχανικών θα περάσει και ένας μαθητής ΕΠΑΛ ο Λισέν Μπουζί με καταγωγή από Αλβανία. Τη μέρα του σεισμού τα παράτησε όλα. Έσκαβε με τα χέρια να ξεθάψει από τα ερείπια την νεκρή γυναίκα. Μέρες πάλευε μέσα στα ερείπια, ώσπου ήρθε η ώρα να ξαναδώσει εξετάσεις. Τι να έδινε; «Πάλι καλά…» μονολογεί.
Με ελπίδες στα πανιά τους τα τέσσερα παιδιά της χτυπημένης από το σεισμό Βρίσας λένε πως δικαιούνται ξανά από σήμερα να συνεχίσουν να ονειρεύονται.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .