Τσικνοπέμπτη: Κρασί, κοκορέτσι και ξέφρενο γλέντι

Τσικνοπέμπτη

Συγκίνηση και νοσταλγία προκαλούν οι εικόνες από τον τρόπο που γιόρταζαν οι κάτοικοι της παλιάς Αθήνας την Τσικνοπέμπτη.

Ο εορτασμός του Καρνάβαλου και ιδιαίτερα της Τσικνοπέμπτης υπήρξε ιδιαίτερα ενθουσιώδης στην Αθήνα και ιδιαίτερα στα χρόνια τα παλιά, αυτά που πλέον βλέπουμε μόνο σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Στα πλακιώτικα στενά ξυπνούσε το αθάνατο κέφι κι όλοι οι Αθηναίοι οργάνωναν μεγάλες αποκριάτικες εξορμήσεις στις ταβέρνες της Πλάκας και του Ψυρρή.

Η Τσικνοπέμπτη δεν είναι άλλη από την Πέμπτη των Απόκρεω. Πώς, όμως, κατέληξε σε … Τσικνοπέμπτη; Απλούστατα στην παλιά Αθήνα οι νοικοκυρές άφηναν το κρέας στην κατσαρόλα να κολλήσει την ώρα που το έψηναν για να μυρίσει τσίκνα. Από εκείνη τη συνήθεια πήρε το όνομά της σε Τσικνοπέμπτη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πανικός στην Πάτρα! 600 άτομα κατέληξαν στο νοσοκομείο μετά το καρναβάλι

Πατρινό καρναβάλι: Εντυπωσιακή η τελετή λήξης -Έκαψαν τον βασιλιά Καρνάβαλο

Το κέντρο του Αθηναϊκού γλεντιού τη συγκεκριμένη ημέρα δεν ήταν άλλο από την Πλάκα. Τόσο στις ταβέρνες της Πλάκας όσο και του Ψυρρή διοργανώνονταν Αποκριάτικες συνεστιάσεις με εύθυμες παρέες όπου πρωτοστατούσε η ρετσίνα και το κοκκινέλι.

Όπως γράφει ο Αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς, στην παλιά Αθήνα, του 1938, όπου κι’ αν γυρνούσες άκουγες έμμετρα σαν κι’ αυτό:

Στης Πλάκας τον ανήφορο

απόψε θα γλεντήσουμε

τη φτώχεια θα ξεχάσουμε

θα γλυκοτραγουδήσουμε

Στης Πλάκας τον ανήφορο

ξανά θε να τα πούμε

θεότρελλη Αποκρηά

και θα μερακλωθούμε

[irp posts=”111919″ name=”Τσικνοπέμπτη 2017-Εθιμα: Ο γάμος στη Κρήτη”]

Δεν έμεινε γωνιά λοιπόν στις δύο αυτές συνοικίες παραπονούμενη. Το αποκριάτικο, βραδινό γλέντι στις ταβέρνες άρχιζε λίγα μέτρα πιο κάτω από τη Φιλελλήνων, στην οδό Κυδαθηναίων. Οι ταβέρνες του Πορτοκάλλη, του Σαΐτη, του Αλίκοκου και του Τσελέντη γέμιζαν από νωρίς με εύθυμες παρέες, που ξεδιψούσαν με ρετσίνα και κοκκινέλι.

Από την ταβέρνα του Γιαμβριά ακουγόταν το κλαρίνο του Παναγιώτη από τη Θήβα και το σαντούρι του Νικόλα από το Μαρούσι. Τι εικόνες, Θεέ μου! Ποια ταβέρνα να ξεχάσεις; Του Κάπα, του Κρητικού, του Λάμπρου με τη μεγάλη ρουμελιώτικη ψησταριά;

Αρνάκι σούβλα

κοκορέτσι ρουμελιώτικο!

Πλημμυρισμένος κι ο «Παράδεισος» του Κοτζαμάνη από μπεκρήδες της… κολάσεως. Πλημμυρισμένες και τόσες άλλες ταβέρνες στη Μιαούλη, στην Καραϊσκάκη και στην Πλατεία Ηρώων του Ψυρρή.

Οι εφημερίδες της εποχής ήταν κι αυτές μέσα στο κλίμα «η φτώχεια θέλει… καλοπέραση».

Την άλλη μέρα, όπως διαβάζουμε στο http://paliaathina.com/ η Ακρόπολις θα έγραφε:

«Η ολόξανθη ρετσίνα και το άκρατο κοκκινέλι άρχισαν από το μεσημέρι να ρέουν εν αφθονία και συνοδεία γαρδούμπας, σπληνάντερου, κοκορετσίου, διαφόρων τερψιλαρυγγίων μεζέδων, ετριπλασίασαν το κέφι των εορταστών. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, καταναλώθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια των εορτών 30.000 οκάδες κρασιού!».

Έτσι γιόρταζαν παλιά …