Το πολύ το Κάπα-Κάπα…

Τις αυτοκαταστροφικές γκάφες του ΣΥΡΙΖΑ δεν τις προλαβαίνουμε πια.–Τον Πολάκη που καταδικάζεται στο δικαστήριο κι ύστερα πάει στο Εφετείο τον… νεκρό «αντίδικό» του…–Κι ύστερα αποκαλύπτεται ότι έχει πάρει κολοσσιαίο «καταναλωτικό» δάνειο από «μη συστημική» τράπεζα και δικαιολογείται ότι χρειαζόταν τα χρήματα αυτά, γιατί πριν γίνει υπουργός έβγαζε, ως γιατρός, τα… διπλάσια ή τριπλάσια!

Αλλά οι τότε φορολογικές του δηλώσεις το διαψεύδουν αυτό…

Άρα ομολογεί ότι ήταν και… φοροφυγάς!

Tου Θανάση Κ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η καλύτερη ευχή!

Καλά Χριστούγεννα!

–Κι ύστερα αποκαλύπτεται ότι το καταναλωτικό δάνειο των 100 χιλιάδων το πήρε ως υπουργός πλέον, με υποθήκη ένα σπίτι του, που ήταν, όμως, ήδη υποθηκευμένο (σε άλλη τράπεζα) και το οποίο κόστιζε συνολικά λιγότερο από το καταναλωτικό δάνειο!

–Κι ύστερα παίρνει τηλέφωνο τον διοικητή της – ανεξάρτητης – Κεντρικής Τράπεζας και τον… απειλεί (περίπου)!

Και επίσης τον μαγνητοφωνεί (αυτό είναι ήδη ποινικό)!

Κι ύστερα διορθώνει ότι «δεν τον μαγνητοφωνούσε». Αλλά είχε ήδη δημοσιοποιήσει τη… μαγνητοφωνημένη συνομιλία τους (αυτή που ΔΕΝ μαγνητοφωνούσε!)

Θέλουν να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά και πέφτουν από γκάφα σε γκάφα. Πότε με τον ανασχηματισμό, που ακόμα γελάνε μαζί τους – και οι αντίπαλοί τους και οι δικοί τους.

Πότε με την συνταγματική αναθεώρηση, όπου πέφτουν οι ίδιοι στην παγίδα που είχαν στήσει στη ΝΔ.

Πότε με τα καμώματα του Πολάκη, που όπως και να το κάνουμε δεν είναι το πιο συμπαθές πρόσωπο στους κεντροαριστερούς γενικότερα…

Με τις απανωτές γκάφες τους, έχουν χάσει τη μπάλα! Εντελώς…

Κι από τα πολλά «σχέδια» που στήνουν,

να περικυκλώσουν την «κεντροαριστερά»

πέφτουν από το ένα ρεζίλεμα στον επόμενο αυτό-διασυρμό…

Υπάρχει όμως μια βαθύτερη πλευρά. Που δεν έχει γίνει κατανοητή ακόμα. Ούτε στην κοινωνία συνολικά, ούτε στη ΝΔ ειδικότερα:

Τι θα πει σήμερα, να ανασυγκροτηθεί ο πόλος της «Κεντροαριστεράς»;

Έλα μου ντε;

* Η Κεντροαριστερά παντού στον κόσμο φθίνει!

Τα Σοσιαλιστικά, Σοσιαλδημοκρατικά κλπ κόμματα καταρρέουν παντού – ή στην καλύτερη περίπτωση μένουν καθηλωμένα σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.

Γιατί;

Διότι το αίτημα της «αναδιανομής» πάνω στο οποίο συγκροτήθηκαν ιστορικά έχει εκλείψει πια…

Οι δυτικές κοινωνίες χάνουν συνεχώς σε ανταγωνιστικότητα,

και σημασία πια δεν έχει πώς θα «μοιράσουν» την «πίτα» που παράγουν.

Σημασία έχει ότι δεν παράγεται πια «πίτα»!

Η ανάπτυξη επιβραδύνεται παντού σχεδόν στη Δύση,

προς όφελος των BRICS.

Το πρόβλημα για τις δυτικές κοινωνίες, δεν είναι πια να «αναδιανείμουν» καλύτερα το «οικονομικό πλεόνασμα» – αλλά να το παράγουν!

Διότι κάθε μέρα τους εκτοπίζουν νέοι «αναδυόμενοι» γίγαντες.

Επομένως τα Κεντροαριστερά κόμματα που ιστορικά κατάφεραν την «αναδιανομή» πλεονάσματος, δεν έχουν λόγο ύπαρξης σήμερα…

* Και γι’ αυτό είτε φθίνουν συνεχώς, είτε κάνουν στροφή στα λεγόμενα group identities, δηλαδή να εκφράσουν κάτι άλλο: τις ιδιαίτερες, επί μέρους – χωριστές – «ταυτότητες» μέσα στην κοινωνία.

Τις γυναίκες (εναντίον των ανδρών),

τους ομοφυλόφιλους (εναντίον των μη ομοφυλόφιλων),

τις εθνικές-πολιτιστικές μειονότητες, εναντίον της πλειονότητας,

τις φυλετικές μειονότητες, εναντίον της «λευκής κυριαρχίας»…

Κι όποιος διαφωνεί μαζί τους, είναι είτε «φαλλοκράτης»

είτε «ομοφοβικός» είτε «ισλαμοφοβικός», είτε «ρατσιστής»,

είτε κάποια απ’ αυτά, είτε όλα αυτά μαζί

– και πάντως… «ακροδεξιός» του κερατά!

Αυτή είναι πλέον η τάση διεθνώς, στις δυτικές κοινωνίες: Η στροφή της πάλαι ποτέ Κεντροαριστεράς στα goup identities και στην «πολιτική ορθότητα»…

Κι έχει ως αποτέλεσμα τα κεντροαριστερά κόμματα να περιθωριοποιούνται συνεχώς – αφού αντί να εκφράζουν μια μεγάλη πλειοψηφία μέσα στην κοινωνία (αυτούς που επιδίωκαν και επωφελούνταν παλαιότερα από την «αναδιανομή»)

τείνουν πια να «αγκαλιάσουν» τις πιο διαφορετικές και περιθωριακές μειονότητες – που μάλιστα βλέπουν όλους τους άλλους ως «εχθρούς»…

— Οι ακραίες φεμινίστριες δεν πολυσυμπαθούν τους φιλοϊσλαμιστές (και με το δίκιο τους)…

— Οι φιλοϊσλαμιστές δεν γουστάρουν ούτε τις φεμινίστριες ούτε τους ομοφυλόφιλους (κι είναι φυσικό)…

–Οι «τρανς» δεν γουστάρουν ούτε τις φεμινίστριες ούτε τους φιλοϊσλαμιστές (για διαφορετικούς λόγους βέβαια – αλλά απολύτως φυσιολογικό και αυτό),

Γενικά όλοι μισούν όλους…

Η στροφή στην «πολιτική ορθότητα» χαντάκωσε κυριολεκτικά, τα πάλαι ποτέ ιστορικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα!

Στην Ελλάδα, βέβαια, τα πράγματα δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί.

Είμαστε λίγο «πίσω» ακόμα (ευτυχώς ή δυστυχώς, ποιος ξέρει;)

–Η οικονομική κρίση δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για «αναδιανομές» αφού για δέκα χρόνια είχαμε συνεχή συρρίκνωση.

Όπως τα καταφέραμε, μόνο μιζέρια μπορούμε να «ξαναμοιράσουμε»…

Τα group identities (οι «μειοψηφικές ταυτότητες») δεν έχουν ακόμα κυριαρχήσει στην εδώ πολιτική ατζέντα…

Κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με αυτά, αν και κάποιοι κι όχι μόνο από την «κεντροαριστερά – δυστυχώς και από την κεντροδεξιά – έχουν στραφεί προς την «πολιτική ορθότητα». Και σε μας…

Αλλά αυτή την «αρρώστια» μάλλον την περνάμε πολύ ελαφριά ακόμα

(σε σύγκριση με το τι συμβαίνει αλλού…)

Οι Έλληνες είναι πολύ… «μιμητικά ζώα».

Ιδιαίτερα οι Έλληνες που έχουν τυπική μόρφωση,

αλλά ΔΕΝ έχουν πνευματική καλλιέργεια.

Που έκαναν κάποιο μεταπτυχιακούλι στο εξωτερικό,

αλλά δεν απέκτησαν ποτέ φιλοσοφικό βάθος στη σκέψη τους – ή στη ζωή τους (ακόμα πιο δύσκολο αυτό…)

Που κάποια στιγμή τσαλαβούτησαν λιγουλάκι στον Κάρολο Μάρξ,

στον Ζακ Ντεριντά, στο Μισέλ Φουκώ ή έστω στον Τζών Ρώλς,

Αλλά από Πλάτωνα και Αριστοτέλη έχουν μαύρα μεσάνυχτα.

Από Εμμάνουελ Κάντ, Τζων Λόκ και Τόμας Χόμπς το ίδιο.

Από Αλέξης ντε Τόκεβιλ και Τζών Στιούαρτ Μιλ, το ίδιο.

Τον Μάξ Βέμπερ μπορεί να τον έχουν κάπου ακουστά,

αλλά τον Λούντβιχ Φον Μίζες ή τον Φρήντριχ Χάγιεκ,

τον Ραϋμόν Αρόν ή την Άυν Ράντ, ούτε κατά διάνοια…

Ένα κομμάτι της πνευματικής μας ελίτ λοιπόν,

τσαλαβούτησε στην «πολιτική ορθότητα».

Και ήδη βρίσκεται στη «λάθος πλευρά» της Ιστορίας,

γιατί τώρα, πριν προλάβει να επικρατήσει και στην Ελλάδα,

αυτή ακριβώς η «πολιτική ορθότητα» βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση

στις άλλες δυτικές κοινωνίες – αλλού ως «καρικατούρα» πολιτικής σκέψης, αλλού ως βαθύτατα διχαστική και αδιέξοδη,

αλλού ως μήτρα ολοκληρωτισμού…

Οι δικοί μας εδώ, νομίζουν ακόμα ότι πρόκειται για την… «πεμπτουσία» της φιλελεύθερης σκέψης! Κι έχουν χάσει το τρένο της Ιστορίας.

Έτσι λοιπόν, όταν μιλάει κανείς στην Ελλάδα για «Κεντροαριστερά» βρίσκεται πια εκτός τόπου και χρόνου – 100% εκτός εποχής και… εκτός θέματος.

(Άσε δε αυτούς από το χώρο της Κεντροδεξιάς, που έχουν προσχωρήσει στο μεταμοντέρνο νέο-μαρξισμό και δεν το έχουν καταλάβει ακόμα

Γιατί αυτό ακριβώς είναι η «πολιτική ορθότητα»:

Ένα αμάλγαμα μεταμοντερνισμού και νεομαρξισμού…)

* Βέβαια, οι πιο πονηροί, όταν μιλάνε για Κεντροαριστερά αναφέρονται σε κάτι πολύ πιο ρηχό, πολύ πιο πεζό, αλλά πρακτικά πολύ πιο χειροπιαστό:

Υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος, ας πούμε ένα 45% που δεν έχει ψηφίσει ποτέ ΝΔ – και δεν μπορεί να ψηφίσει ΝΔ, λέει…

Βγάλε ένα 7% που πάνε στο ΚΚΕ ή στα εξωκοινοβουλευτικά αριστερίστικα κομματίδια, παραμένει ένα 38% τουλάχιστον, που κάπου πρέπει να «στεγαστεί» κομματικά, κάποιο κόμμα πρέπει να ψηφίσει. Και στη ΝΔ δεν πηγαίνει, λέει…

Όταν μιλάνε για «Κεντροαριστερά» λοιπόν, εννοούν,

κάποιο κόμμα, να στεγάσει την «αντί-δεξιά», αντι-νεοδημοκρατική ψήφο!

Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!

Οπότε το πρόβλημά τους είναι ένα:

Που θα πάνε οι «αντί-δεξιοί»!

Ο Τσίπρας προσπαθεί να τους κερδίσει με ένα αφοπλιστικά απλό επιχείρημα:

–Εντάξει, παιδιά, είμαι ψεύτης, είμαι απατεώνας,

έχω προσκυνήσει εκεί που έφτυνα,

έχω ξεπουλήσει κομματάκι και το Μακεδονικό,

τα έχω κάνει μούσκεμα γενικότερα,

συνεργάστηκα με το Βαρουφάκη και μας «πρόκοψε» όλους,

συνεργάστηκα με τον Καμένο και τον Κοτζιά

και τώρα αλληλοβρίζονται και ελεηνολογούνται,

έχω και κάτι… «μπουμπούκια» σαν τον Πολάκη

που τους βλέπετε και σας γυρίζουν α άντερα,

ζητάω να πάρω «εκ μεταγραφής» στελέχη από άλλους χώρους

και μου ’ρχονται κάτι…. «τριτοτέταρτοι» που δεν τους ξέρει η μάνα τους,

ή αποδεικνύονται φελλοί,

αλλά τι να κάνουμε;

Όλοι εσείς που είστε «αντί-δεξιοί»,

δεν έχετε τι άλλο να ψηφίσετε, παρά μόνον εμένα!

Αυτό λέει ο Τσίπρας, από την πλευρά του,

γιατί μόνον αυτό μπορεί να πει πια…

Εμείς, από την πλευρά μας, τι ακριβώς λέμε;

–Πρώτον, σίγουρα δεν λέμε: όχι παιδιά μη ψηφίσετε τον Τσίπρα,

γιατί κι εμείς απέναντι του … αντί-δεξιοι είμαστε!

Δεν προσπαθούμε να κερδίσουμε την αντί-δεξιά ψήφο

υποστηρίζοντας ότι, καλέ κι εμείς δεν είμαστε δεξιοί…

Καλέ κι εμείς είμαστε «προοδευτικούληδες»…

Καλέ κι εμείς είμαστε με την «αναδιανομή»…

Καλέ κι εμείς είμαστε με τα «group identities»

Καλέ κι εμείς θέλουμε λαθρομετανάστες και ΜΚΟ…

Δεν προσπαθούμε να πείσουμε τους πιο ακραίους φανατικούς «αντιδεξιούς» να μας ψηφίσουν…

Προσπαθούμε να πείσουμε την κοινωνία,

ότι όλη αυτή η «ακροδεξιά» εμμονή του παρελθόντος,

οδήγησε στην εξουσία ανθρώπους σαν τον Τσίπρα,

σαν τον Πολάκη, σαν τον Βαρουφάκη, σαν την Σια και την Τασία,

οδήγησε σε εκτρώματα όπως το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο

(εκεί που βγαίναμε από τα μνημόνια),

όπως η υπέρ-φορολόγηση των πάντων (εκεί που είχαν αρχίσει να μειώνονται οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές),

όπως η υποθήκευση της περιουσίας τους Ελληνικού δημοσίου για 99 χρόνια (κανείς δεν είχε διανοηθεί να το ζητήσει προηγουμένως)

ή όπως το ξεπούλημα της Μακεδονίας (κανείς δεν είχε τολμήσει να ζητήσει από ελληνική κυβέρνηση προηγουμένως…)

η όπως τους τραμπούκους του Ρουβίκωνα

να οργιάζουν κάθε μέρα και κανείς να μη τους συλλαμβάνει…

Η «αντί- δεξιά» υστερία οδήγησε σε όλα αυτά!

Καιρός λοιπόν να τελειώνει…

Απαντάμε χτυπώντας την «αντί-δεξιά υστερία που ήδη φθίνει παντού στον κόσμο. Όχι… «καλοπιάνοντας» τους αντί-δεξιούς!

Κάποιος πρέπει να μιλήσει καθαρά στον κόσμο που είναι μπερδεμένος.

Όχι να τον μπερδεύει περισσότερο…

Κάποτε πρέπει να σηκώσουμε την σημαία των ιδεών μας

Όχι να φοράμε τη μάσκα ιδεών που δεν είναι δικές μας.

Κάποτε πρέπει να το φωνάξουμε:

–Εμείς είμαστε φιλελεύθεροι, και θέλουμε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις που χρόνια τώρα οι αριστεροί εμποδίζουν ή μπλοκάρουν.

–Εμείς είμαστε συντηρητικοί και θέλουμε να κρατηθεί η κοινωνική συνοχή, ενώ χρόνια τώρα οι αριστεροί μας διχάζουν,

–Εμείς αγαπάμε τον τόπο μας και τον υπερασπιζόμαστε,

κι είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που είμαστε,

απέναντι στους… «αντί-δεξιούς» που ντρέπονται για την Ελλάδα.

Δουλειά δική μας δεν είναι να ξεγελάσουμε την εμμονική «αντί-δεξιά» ψήφο. Αλλά να την συρρικνώσουμε!

Όπως συρρικνώνεται παντού στον κόσμο…

ΥΓ Άντε γιατί όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι:

«το πολύ το κάπα-κάπα κάνει το παιδί…Πολάκη»!

(Εντάξει, δεν το έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι

και δεν το έλεγαν έτσι ακριβώς,

αλλά συνεννοηθήκαμε νομίζω)