Telegraph: Η Ελλάδα οδηγείται στον Αδη για να σώσει το ευρώ

Προσπαθώντας να μπεις στην κατάσταση που ζει κάποιος άλλος.

Ο οικονομολόγος της Capital Economics, Ρότζερ Μπουτλ και αρθρογράφος της εφημερίδας Telegraph διαπιστώνει πως η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ στα χρόνια της κρίσης, δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη βρετανική.

Αν η Μ. Βρετανία είχε βιώσει αυτό το -25% της Ελλάδας, μάλλον θα είχε σοβαρό πρόβλημα. Μόνο που και η Ελλάδα έχει και είναι εξίσου σοβαρό… Ο ίδιος παραδέχεται ευθύς εξαρχής πως η Ελλάδα μοιάζει με τη Γερμανία και τις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1930, από τη στιγμή που άλλο αντίστοιχο παράδειγμα στο… σημερινό κόσμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δύσκολα μπορεί να βρει κανείς. «Μετά από αυτή τη μεγάλη πτώση στο ΑΕΠ, κανείς δεν γνωρίζει πόσο μεγάλο είναι το παραγωγικό κενό της Ελλάδας», σημειώνει.

Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας λέει πως αν η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν κατά 10%, τότε το «υπέρβαρο» χρέος θα έπεφτε από το 177% του ΑΕΠ (που είναι τώρα) στο 160%. Ακολούθως: αν ο τρέχον προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος, τότε το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν ικανό να αποπληρώσει μέρος του χρέους. Αν δεν υπήρχε το θέμα της ανεργίας, το επίπεδο του χρέους θα έπεφτε στο 140% και το πλεόνασμα που θα μπορούσε να τρέξει η Ελλάδα θα ήταν αρκετά υψηλό, άρα θα χαμήλωνε σε σημαντικότατο βαθμό και το επίπεδο του χρέους της.

Έτσι, αναφύεται το ερώτημα: ποιο είναι το μέγεθος του παραγωγικού κενού στην Ελλάδα; Και με δεδομένο ότι η ανάπτυξη είναι σημαντικό του πράγματος, πώς η Ελλάδα θα την προσεγγίσει;

Ο ρόλος του ΔΝΤ

Κατά τον Μπουτλ, σημαντικός παράγοντας στην εξίσωση είναι ο ρόλος που παίζει το ΔΝΤ στην Ελλάδα. «Οι αγορές έχουν την άποψη πως όταν το ΔΝΤ καλείται να ”θεραπεύσει” μια προβληματική χώρα η μοναδική θεραπεία που έχει είναι μείωση του προϋπολογισμού και αύξηση των φόρων. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα. Μόνο που εδώ έχουμε μια σημαντική διαφορά: με την ”παραδοσιακή ιατρική” του ΔΝΤ η αντισταθμιστική δημοσιονομική σύσφιξη οδηγεί και σε αντίστοιχη συναλλαγματική υποτίμηση. Έτσι η χώρα για να αντιμετωπίσει την αύξηση της ανεργίας, παίρνει ώθηση από τις εξαγωγές μέσω του υποτιμημένου νομίσματος».

Να το σημείο καμπής για την Ελλάδας: δεν έχει δικό της νόμισμα να υποτιμήσει. Και όπως αναφέρει ο Μπουτλ, το γελοίο στην περίπτωση της Ελλάδας ήταν να οδηγηθεί σε μια εσωτερική υποτίμηση μέσω του αποπληθωρισμού. «Μόνο που αυτό δεν λειτουργεί – το έχουμε μάθει ήδη από το 1930! Ο αποπληθωρισμός είναι εξαιρετικά αργός και επίπονος και, ακόμη και αν επιτύχει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, θα επιδείνωνε τη σχέση χρέους. Το αποτέλεσμα είναι και η Ελλάδα βρίσκεται στο δρόμο προς τη δυστυχία, χωρίς προφανή δρόμο διαφυγής».

Η λογική των Γερμανών

Το άλλο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί οι Γερμανοί δεν κατανοούν τη λογική του επιχειρήματος. Η απάντηση είναι ότι έχουν την τάση να ηθικολογούν επί των χρεών. Έχουν στο μυαλό τους μια στερεότυπη εικόνα: το πολυδάπανο ελληνικό δημόσιο και τη φοροδιαφυγή – επομένως θεωρούν πως οι μεταρρυθμίσεις θα κάνουν καλό στην Ελλάδα.

Η απάντηση του Μπουτλ είναι η εξής: «Μένω άφωνος με αυτή τη στάση. Ναι, το ελληνικό Δημόσιο είναι σπάταλο, όμως η τρέχουσα προτεραιότητα είναι η ενίσχυση των πραγματικών ρυθμών ανάπτυξης στην Ελλάδα. Δεν μπορείς να μιλάς για δωρεάν περικοπή δαπανών. Χρειάζεται να αυξηθεί η ζήτηση – ας μην ξεχνάμε πως και ο φοροφυγάς και ο υποαπασχολούμενος δημόσιος υπάλληλος πηγαίνει για ψώνια. Γιατί το ΔΝΤ και οι άλλοι δανειστές επιμείνουν σε αυτή την καταστροφική πορεία; Η απάντηση είναι ότι πρόκειται για πολιτική απόφαση που έχει να κάνει με τη διάσωση του ευρώ». Η λύση κατά τον Μπουτλ; Να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, να υποτιμήσει το νέο νόμισμά της ακόμα και 30-40%.