Δεν έχουν τέλος τα πολιτικά φλερτ του Αλέξη Τσίπρα με στελέχη που προέρχονται από το χρεοκοπημένο παρελθόν.
Οι κινήσεις απελπισίας του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προκαλούν αλγεινή εντύπωση στην κοινή γνώμη που παρακολουθεί εμβρόντητη μια παράταξη που κυβέρνησε για τεσσεράμισι χρόνια να έχει πάρει την κάτω βόλτα και να βυθίζεται ακόμα πιο πολύ στην ανυποληψία.
Η αδιέξοδη στρατηγική της Κουμουνδούρου καταδεικνύεται εμφανώς από την απουσία οράματος που θα ενίσχυε τις τραυματισμένες σχέσεις με την κοινωνία αλλά και από την εμμονική αντιμετώπιση των πραγμάτων με το «όχι σε όλα» να έχει σβήσει και το τελευταίο ψήγμα αξιοπιστίας.
Αντί ο κ. Τσίπρας να αναζητήσει νέους δρόμους προσέγγισης με το κοινό, σύρεται πίσω από τις εξελίξεις παρακαλώντας και το τελευταίο στέλεχος που κάνει καριέρα μεταπηδώντας από τη μία παράταξη στην άλλη όπως θα άλλαζε ένα πουκάμισο.
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως οι αντιδραστικές απόψεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνουν ακόμη περισσότερο τους σκεπτόμενους κεντροαριστερούς, ενώ βάζουν απέναντι το σύνολο των κεντροδεξιών ψηφοφόρων με ότι αυτό σημαίνει για την προσπάθεια Τσίπρα να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς για την Ελλάδα, οι παθογένειες αυτές συνιστούν το βασικότερο λόγο που η Κουμουνδούρου βρίσκεται σε χαμηλό βαρομετρικό και αδυνατεί να παρακολουθήσει τα άλματα του Κυριάκου Μητσοτάκη στη νέα εποχή και να ασκήσει μια παραγωγική και σύγχρονη αντιπολίτευση ενισχύοντας όχι μόνο τη δική της εικόνα αλλά και την εθνική προσπάθεια.
Ακόμα δε και στη περίπτωση που ακολουθούσε τώρα άλλη πορεία, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο ο κ.Τσίπρας να αλλάξει τα εις βάρος του δεδομένα και να ελπίσει σε κάτι καλύτερο.