Μίκης Θεοδωράκης στη FAZ: “Όταν ασκείς πίεση σε έναν λαό, τότε αυτός κάποτε σηκώνεται”

“Όταν ασκείς πίεση σε έναν λαό, τότε αυτός κάποτε σηκώνεται”, δηλώνει ο Μίκης Θεοδωράκης και στέλνει το μήνυμα “σ’ αυτούς που θέλουν να μας στήσουν στον τοίχο”. Σε εκτενή συνέντευξη για τη ζωή και το έργο του στο ένθετο της Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο κ. Θεοδωράκης καλεί τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα “να μην πάει στην ίδια κατεύθυνση με τους προκατόχους του”.

“Η Ευρώπη, η οποία διευθύνεται από το χρήμα, μου φαίνεται εν τω μεταξύ σαν μια τεράστια αράχνη και ο καθένας ο οποίος πέφτει στα δίχτυα της είναι χαμένος. Εμείς οι Έλληνες έχουμε καταφέρει πολλά”, τονίζει ο διάσημος συνθέτης και προσθέτει: “Από την αρχαιότητα είναι έτσι: η προδοσία ήρθε συχνά από μέσα. Οι προκάτοχοι της σημερινής κυβέρνησης τα υπέγραψαν όλα, πούλησαν τα ελληνικά ασημικά και μας είπαν ότι ο Σόιμπλε είναι ο αρχηγός. Τώρα εναπόκειται στον Αλέξη Τσίπρα να τα πάρει πίσω. Ελπίζω ότι δεν θα πάει στην ίδια κατεύθυνση με τους προκατόχους του”.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την συμμετοχή του πλέον σε μαζικές κινητοποιήσεις, ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρεται στην τελευταία διαδήλωση που συμμετείχε, στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, στην οποία βρέθηκε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο. “Εκείνος περπατούσε, εγώ ήμουν στο αμαξίδιο. Ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα στο πλήθος, όπως πρέπει και να συμβαίνει, όταν συμμετέχεις σε μια διαδήλωση. Ήταν κατά της πολιτικής λιτότητας, η οποία μας έσπρωξε στην δυστυχία. Σήμερα είμαστε πάλι εκεί όπου ξεκινήσαμε μετά την Χούντα: στο μηδέν. Μετά έγινε αναταραχή. Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και εγώ δέχτηκα μια γερή δόση στο πρόσωπο, διότι είχα σηκωθεί και έπεσα πίσω στο αμαξίδιό μου. Νεαροί που ήθελαν να βοηθήσουν μου φόρεσαν μια μάσκα οξυγόνου, αλλά ήταν πολύ αργά. Τα πνευμόνια μου έπαθαν μεγάλη ζημιά και έπρεπε να μείνω επί εβδομάδες στο κρεβάτι, δεν είμαι πλέον ο παλιός Μίκης”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στην αναζήτηση της αρμονίας, τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή, ο Μίκης Θεοδωράκης εξηγεί ότι κάποτε η ζωή μας είχε έναν φυσικό ρυθμό, τον οποίο έχουμε χάσει, ενώ βυθιζόμαστε σε μια τεράστια διακίνηση χρήματος και σε έναν καταιγισμό πληροφοριών. “Χάνουμε τον ανθρωπισμό, την ανθρωπιά μας. Διψάμε λοιπόν για αυθεντική αρμονία, όχι για αυτήν που έρχεται ως ψευδαίσθηση. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την δυσαρμονία και να αναγνωρίζουν την ψεύτικη αρμονία”, σημειώνει και, απευθυνόμενος στην πολιτική, τονίζει ότι “είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να δημιουργείς καταστάσεις ψεύτικης αρμονίας”.