Στα αδιέξοδα πρέπει να δημιουργούμε ΦΩΣ!

Κατά κόρον, κάθε κρίση αντιμετωπίζεται ως απειλή για την οικονομία.

Στη σημερινή αμφίρροπη Ελληνική οικονομική συγκυρία, το επίκαιρο ερώτημα είναι «πως θα εξέλθουμε από αυτή τη δεινή κατάσταση, από πού θα προέλθει η ανάπτυξη»;

Και όμως, η αντίληψη ότι οι παρούσες συνθήκες απειλούν τις επιχειρήσεις μας, περιγράφει μερικώς την πραγματικότητα. Για την επιχειρηματικότητα, η κρίση μπορεί να είναι καταστροφική αλλά μπορεί να αποδειχθεί και αναζωογονητική. Μπορεί να δημιουργεί ανισορροπίες, αλλά να γεννά ενδεχομένως προϋποθέσεις για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα τις προκλήσεις. Μπορεί να ανατρέπει θεωρίες και συσχετισμούς, αλλά μπορεί να αποτελεί μία ευκαιρία για τον σχεδιασμό μίας εμπροσθοβαρούς στρατηγικής επιχειρηματικής ανασυγκρότησης.

Ας παραδειγματιστούμε από την κρίση της Αυστραλίας πριν από 2 δεκαετίες περίπου. Η ανάπτυξη που γνωρίζει σήμερα η χώρα, ίσως δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ αν η κρίση δεν είχε χτυπήσει την πόρτα της. Οι Αυστραλοί έζησαν στιγμές ανάλογες με τις δικές μας. Στη χώρα τότε κυριαρχούσε η απόγνωση και απαισιοδοξία για το μέλλον, η ανεργία συνεχώς αυξανόταν, οι περισσότεροι δείκτες ήταν αρνητικοί και τα ερωτηματικά για την έξοδο από την κρίση στον επιχειρηματικό κόσμο ήταν πολλά. Όμως, με νέα νοοτροπία, σοβαρό σχεδιασμό και στοχευόμενες στρατηγικές, οι Αυστραλοί κατάφεραν να πετύχουν την επιχειρηματική τους ανασυγκρότηση.

Η κρίση στην επιχειρηματικότητα σε εμάς, ήρθε πριν μερικά χρόνια σε μία στιγμή που αρκετοί από τους θεσμούς της έδειχναν να μην λειτουργούν ικανοποιητικά. Σίγουρα οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, δεν προέκυψαν ως αυτόνομα ή εξωγενή γεγονότα, αλλά αποτελούν την κορύφωση ορισμένων διαδικασιών που είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια νωρίτερα. Η συνέχεια είναι γνωστή, μαζί με την οικονομική κρίση ήρθε μία ισχυρή πολιτική και θεσμική κρίση.

Σήμερα, αρκετό καιρό μετά, κατανοούμε καλύτερα τον ρόλο της οικονομίας και αισθανόμαστε τα όρια των αντοχών αλλά και των δυνάμεών μας. Τώρα που προσπαθούμε να ξεπεράσουμε το αντι-παραγωγικό, αντι-αναπτυξιακό και κρατικίστικο σύστημα που μας ανέθρεψε, τώρα που έχουμε τραβήξει τις κουρτίνες και γνωρίζουμε τους ενδογενείς παράγοντες που μας οδήγησαν εδώ, μας δίνεται η ευκαιρία να διαμορφώσουμε τη φυσιογνωμία μίας ευέλικτης και εξελισσόμενης οικονομίας, ικανή να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα.

Αυτό που δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει, είναι ότι χρειάζεται να επιδείξουμε περισσότερη προσαρμοστικότητα, ευελιξία και να αναπτύξουμε τη συνεργασία μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων. Κυρίως απαιτείται μία ριζική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και μία «παγκόσμια» αντίληψη για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να αδράξουμε τις σημαντικές ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν.

Τα εθνικά γνωρίσματα της Ελλάδος είναι πολλά και αξιοθαύμαστα. Ως χώρα διαθέτουμε αναξιοποίητα συγκριτικά πλεονεκτήματα και δυνατότητες για βιώσιμη και πολυεπίπεδη ανάπτυξη, με πολλαπλασιαστικά οφέλη και επιδράσεις στο σύνολο της οικονομίας. Ακόμη όμως δεν έχουμε καταφέρει να πατήσουμε σταθερά. Βρισκόμαστε μέσα στον στρόβιλο της κρίσης, στην καρδιά της θύελλας.

Όμως, την ώρα που το παλιό πεθαίνει και το νέο αναπτύσσεται αργά, σε αυτές τις στιγμές που ζούμε δηλαδή, στο ενδιάμεσο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Εκεί που τα δεδομένα μας οδηγούν σε δυσάρεστα σενάρια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιβίωσή μας εξαρτάται από τις δικές μας δυνάμεις και από τις δικές μας κινήσεις.

Από την ικανότητά μας σε αυτό το αδιέξοδο να δημιουργήσουμε φως.