Ακόμη και η δικαιολογημένη αποχή δεν είναι άποψη, αλλά απειλή για τη δημοκρατία

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Πρώτο κόμμα πάλι η αποχή με σαρωτικά αποτελέσματα και συντριβή του πολιτικού συστήματος…

Τα τελευταία χρόνια τούτος ο λαός ψήφισε έναν αντιμνημονιακό (βλέπε Σαμαρά) και του βγήκε φανατικός μνημονιακός. Ψήφισε άλλον που θα έσκιζε τα μνημόνια (βλεπε Τσίπρας) και του προέκυψε κι αυτός μνημονιακός. Ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και του το μετέτρεψαν σε ΝΑΙ. Γιατί λοιπόν να πάει να ξαναψηφίσει όταν είναι προφανές πως ό,τι και να επιλέξει, οι εξουσιαστές τούτου του τόπου, ανέντιμοι και βάρβαροι, θα κάνουν τα ταχυδακτυλουργικά τους κόλπα και θα βαπτίσουν το ψάρι κρέας;

Η παραλία και η καφετέρια έστειλαν σήμερα τελικά ηχηρότερο μήνυμα από την κάλπη. Σήμερα μίλησε ο λαός και έτριψε στα μούτρα σύσσωμου του πολιτικού συστήματος την δυσαρέσκειά του. Την απόρριψή του.

Η σιωπή του λαού στο ερώτημα για το ποιον θέλει να τον κυβερνήσει, αποδείχτηκε η πιο δυνατή κραυγή. ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ! Οι απαντήσεις του εκλογικού σώματος στα ψευδο -διλήμματα που του θέτει συστηματικά ο πολιτικός κόσμος δεν επιδέχονται πολλών ερμηνειών. Οι πολίτες είναι αμείλικτοι μπροστά στην έκδηλη ανικανότητα κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Τα ποσοστά της αποχής στις σημερινές εκλογές δυστυχώς δεν αποτελούν έκπληξη. Το μήνυμα είχε σταλεί και στην εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Ιανουαρίου όταν η αποχή είχε φτάσει στο 36,13%, παρ όλη την τότε προσδοκία για την “πρώτη φορά αριστερά”.

Ο πολιτικός κόσμος αυτού του τόπου είναι βαριά άρρωστος και η ελληνική κοινωνία του έδωσε σήμερα την άδεια να…πεθάνει. Μια πάρα πολύ επικίνδυνη άδεια όμως…. Με απαξιωμένο πλήρως ολόκληρο το πολιτικό σύστημα του τόπου ελλοχεύει ο κίνδυνος της ανάδειξης μη δημοκρατικών δυνάμεων στο πολιτικό προσκήνιο. Δυνάμεων τέτοιων που εκπροσωπώντας δήθεν την αγανάκτηση του πολίτη θα θελήσουν να παραμερίσουν -άραγε με τη βία;- το υπάρχον έστω σε κώμα πολιτικό σύστημα.

Η αποχή, η οποία μόνο ως αγανάκτηση και γενικευμένη απόρριψη μπορεί να ερμηνευθεί ,δυστυχώς κινδυνεύει να αποτελέσει το άλλοθι για σοβαρές πολιτικές ανατροπές. Το έργο ο τόπος το έχει ξαναδει….Κι αντί για κάτι φρέσκο και ελπιδοφόρο μπορεί να γεννηθεί ή να γιγαντωθεί καλύτερα ένα νέο παραπέτασμα!