Εξαιρετική επιλογή! Ο συνεργάτης του Κυριάκου χαρακτήριζε μπούρδα το Μακεδονικό

Αν δεχτούμε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο νέος αρχηγός της ΝΔ τα έχει κάνει ήδη μαντάρα!

Ξέθαψε τον πρώην βουλευτή Κέρκυρας Νίκο Γεωργιάδη και τον “χειροτόνησε” στενότατο συνεργάτη του. Ποιος είναι όμως ο Νίκος Γεωργιάδης. Επειδή στο ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου θυμόμαστε πως ο εν λόγω κύριος προς δέκα χρόνια χαρακτήριζε «χαμένη υπόθεση» το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ λέγοντας τότε ότι «εμμένουμε σε αυτή τη μπούρδα» .

Θυμηθείτε τις δηλώσεις του:

«Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς πώς θα λέγεται η διπλανή χώρα όσο και αν δε μας αρέσει και εμένα με ενοχλεί κατάφορα να λέγεται Μακεδονία, αλλά δεν είναι δυνατόν να έχω την απαίτηση να αποφασίζω εγώ πώς θα λέγεται η διπλανή χώρα. Αντίθετα, χάνουμε τεράστιες δυνατότητες διπλωματικής παρέμβασης και επιρροής λόγω του ότι εμμένουμε σε αυτή, την κατά την άποψή μου, μπούρδα».

Παράλληλα, ανέφερε: «Με το που θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες των ενταξιακών συνομιλιών θα αρχίσουμε να έχουμε το πρόβλημα της ονομασίας συνεχώς. Θα βρεθούμε σε αδιέξοδο και αυτό που είπε ο Μπερνς όσο και αν είναι αντιπαθητικό, είπε ότι είναι κρίμα η Ελλάδα να κόψει τη δυνατότητα μιας τέτοιας χώρας να προσεγγίσει την ΕΕ λόγω μιας εμμονής στην ονομασία. Αυτό αποδείχτηκε λάθος από μέρους μας εξ αρχής, αφού βλέπαμε ότι δεν περνούσε και χάναμε τη μάχη γιατί δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος που ρεαλιστικά μπορεί να το δει και να πει ότι έχουμε δίκαιο».

Ο κ. Γεωργιάδης τόνισε, επίσης, ότι «δεν υπάρχει χώρα όλου του κόσμου που να μην αναφέρεται στη γειτονική χώρα ως Μακεδονία. Δεν υπάρχει έντυπο διεθνές που να χαρτογραφεί την περιοχή και να μην γράφει Μακεδονία πάνω σε αυτή τη χώρα, είτε αυτό λέγεται Economist ή Financial Times».

«Με εξαίρεση μόνο ορισμένους από εμάς δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που αναφέρεται σε αυτή τη χώρας ως ΠΓΔΜ. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μέσω της εξωτερικής μας πολιτικής και εμμένοντας στα άρθρα της ενδιάμεσης συμφωνίας του 95 και να προσπαθούμε τώρα να πείσουμε ολόκληρο τον κόσμο ότι εμείς έχουμε δίκαιο και όλοι ότι άλλοι έχουν άδικο ως προς το αν πρέπει ή όχι να λέγεται μια χώρα με το συνταγματικό κατ αυτήν όνομά της» κατέληξε.