Ένα κλουβί βγήκε να βρει ένα πουλί

Για το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ – του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη, Πολιτικού επιστήμονα

Η δημοκρατική κοινωνία και το κράτος πρόνοιας αποδεικνύει την ύπαρξη του από το σεβασμό στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα στα άτομα της τρίτης ηλικίας.

Σήμερα λοιπόν απροκάλυπτα η τρίτη ηλικία οδηγείται στο στραγγαλισμό της, σημερα περισσότερο από ποτέ κυριαρχεί το δόγμα “παράγεις άρα έχεις δικαιώματα, είσαι υπολογίσιμη μονάδα “. Στα ψιλά γράμματα της ενημέρωσης αναφέρθηκε το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφάσισε σε μια νύχτα τις επικουρικές συντάξεις του δημοσίου να της δίνει κάθε τρίμηνο και με μείωση. Κανείς δεν αντέδρασε κάνεις δεν σκέφτηκε πώς αυτοί οι άνθρωποι θα μεταφέρουν χρονικά τις ανάγκες τους. Με μια ήδη κουτσουρεμένη σύνταξη, ο “μεταχρονισμος” της πληρωμής είναι ισοδύναμο με την αντίληψη της κατάψυξης των αναγκών. Δηλαδή για τρεις μήνες θα πρέπει οι συνταξιούχοι να καταψυξουν τις ανάγκες τους, να σταματήσουν να πληρώνουν τα φάρμακα τους, τα ενοίκια τους. Όταν η επικουρική ανέρχεται από 150-200 ευρώ το μήνα καταλαβαίνει και ο πιο ανόητος ότι με μαθηματική ακρίβεια ο συνταξιούχος οδηγείται είτε στην εξαθλίωση είτε στην αυτοκτονία.

Ο μεταχρονισμος των πληρωμών εξυπηρετεί βέβαια τις τεράστιες τρύπες των ταμείων που δημιούργησαν οι αετονύχηδες πολιτικοί τις τελευταίες δεκαετίες. Οι συνταξιούχοι όμως δεν έκαναν καταχρήσεις δεν έχτισαν βίλες δεν αγοράσανε κότερα. Πλήρωναν με συνέπεια, αγόγγυστα, ο,τι τους αναλογούσε ελπίζοντας να ζουν με αξιοπρέπεια οταν δεν θα είναι παραγωγικά ενεργοί. Γιατί κύριοι των κυβερνητικών επιτελείων ασύστολα, ανάλγητα κλέβετε τη δυνατότητα ζωής από ευάλωτες ομάδες ; Γατί κακοποιείτε τους ανήμπορους, γατί ασελγειτε πάνω σε αδύναμους ; Ίσως διότι φοβάστε τους δυνατούς. Η ισως γατί οι δυνατοί είναι το παρεακι σας.

Η πολιτική που διατρανώνει θεωρητικά την ευαισθησία της και την ίδια στιγμή εξοντώνει ανθρώπους, στραγγαλίζει όνειρα, εκφυλίζει την αξιοπρέπεια, οδηγεί σε βιολογικό και ψυχικό θάνατο τους ηλικιωμένους, είναι καταδικασμένη. Την καταδίκη της δεν θα φέρει η αποδοχή και η απάθεια. Αλλά η κινητοποίηση η εγρήγορση. Η πολιτική συνεργασία όλων.
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει μόνο από τσεκούρι και μαχαίρι, όπως έλεγε κάποτε ο ποιητής.