Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
Του Ανδρέα M. Καραγιάννη – Πολιτικού επιστήμονα- Συγγραφέα
Εννέα στα δέκα σύγχρονα ζευγάρια χωρίζουν. Είτε έχοντας κάνει παιδί είτε όχι.
Η επιπολαιότητα και η ευκολία με την οποία επιλέγουμε σύντροφο όπως και η ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση που διακατέχουν τους περισσότερους σημερινούς απαίδευτους και χωρίς κουλτούρα ανθρώπους, οδηγεί στην αποτυχία της συνύπαρξης.
Αυτήν την αποτυχία αυτό το κενό έρχεται να καλύψει η σεξουαλική αχαλίνωτη απελευθέρωση. Η τεράστια δυνατότητα εναλλαγής ερωτικών συντρόφων, η απλούστευση της σεξουαλικής συνεύρεσης σε κάτι το χυδαίο το μηχανικό το εύκολο. Πίσω όμως από την αποτυχία των ζευγαριών να συνάψουν κανονική και μακροχρόνια σχέση υφερπει μία αέναη και άγνωστη κόντρα μεταξύ δύο καίριων συναισθημάτων , της αγάπης και του έρωτα.
Έρωτας είναι η αγωνία του να δεις τον άλλο, το χτυποκάρδι πριν από ένα ραντεβού, το πάθος όταν τον πρωτοφιλησεις, η ανάγκη να τον κάνεις να σε θαυμάζει, η πεποίθηση ότι τον θαυμάζεις και συ, τα ξενύχτια σκεπτόμενος τον άλλο, οι αντιξοότητες και τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά και εμποδίζουν στο να ψηλαφίσεις το αγαθό, τον παράνομο καρπό, τη σχέση που επιθυμείς. Έρωτας ουσιαστικά είναι η αίσθηση, η ψευδαίσθηση, μία εικονική κατάσταση που δρα μέσα σου σαν ναρκωτικό, που σε ανεβάζει και σε ρίχνει συνάμα, που σε κάνει τον καλύτερο και τον χειρότερο σου εαυτό. Που σου προσδίδει ένα λόγο για να μην κοιμάσαι τα βράδια, ή να είσαι μέσα στην ευφορία και να αγαπάς όλο το κόσμο.
Αγάπη είναι μία αίσθηση κατά βάση ενοχική . Οι άνθρωποι αγαπάμε ενοχικα. Αγάπη είναι όταν νιώθεις υπεύθυνος για τον άλλο. Όταν τον πονάς, τον λυπάσαι άμα πάθει κάτι, τον θεωρείς κτήμα σου, κομμάτι σου, τον κρατάς για τις αναμνήσεις, τις στιγμές που έχετε περάσει μαζί, τις υποχρεώσεις που έχετε κοινώς αναλάβει.
Αγαπάμε κυρίως γιατί το έχουμε εμείς οι ίδιοι ανάγκη και όχι γιατί μας το βγάζει ο άλλος. Ο άνθρωπος είναι ατομιστης και σε αυτό. Η μεγαλύτερη και άνευ όρων αγάπη είναι εκείνη δίχως αντίκρισμα. Και τέτοια είναι η αγάπη προς τα παιδιά μας. Τα παιδιά οι γονείς τα αγαπάνε με δύο τρόπους. Είτε βλέποντας τα ως συνέχεια τους, εξατομικευμένη αγάπη, είτε ενοχικα, δηλαδή ότι είναι πλάσματα που εσύ έφερες στη ζωή όποτε εσύ πρέπει να φροντίζεις να είναι καλά, χαρούμενα, υγειη, να εξελιχθούν στη ζωή τους.
Τεράστιος παράγοντας που εχθρεύεται τον έρωτα και τον μετατρέπει σε αγάπη είναι η τριβή.
Η τριβή, η καθημερινότητα, οδηγούν ένα ζευγάρι στο να εισέλθει σε ένα κυκεώνα προβλημάτων, να ταυτιστεί ο ένας με τον άλλο να αδελφοποιηθουν, να πάψουν να θαυμάζουν ο ένας τον άλλο, να πάψουν να εκπλήσσουν ο ένας τον άλλο. Πώς μπορείς άραγε να καλλιεργήσεις το μύθο, τη ψευδαίσθηση του έρωτα, οταν ο άλλος σε βλέπει όλη μέρα, σε όλες τις φάσεις και εκφάνσεις σου. Τι νέο περιμένει από εσένα ;
Τότε αρχίζει να σιχαίνεται ο ένας τον άλλο, να κατηγορεί ο ένας τον άλλο και να αναζητά άλλες εμπειρίες προς αναζήτηση του αρχικού αυτού συναισθήματος, της πρέζας του έρωτα.
Τι γίνεται όμως αν υπάρχουν παιδιά ; Τι φταίνε τα παιδάκια ; Εσύ τα έκανες. Αυτά δεν ξέρουν τίποτα για την μετάλλαξη τη δική σου και της συντρόφου σου. Εκείνα μονάχα αγάπη προσοχή παρουσία και ασφάλεια επιζητούν.
Γιατί να παρατήσω τον αρχικό μου έρωτα που έγινε μια συμβατική αγάπη ; Για να οδηγηθώ πάλι σε ένα νέο έρωτα, που όντως αρχικά θα μου δώσει την πολυπόθητη πρέζα, την αίσθηση που ψάχνω και μετά πάλι η τριβή θα μου φέρει την αγάπη και την πλήξη ; Αξίζει ; Φαύλος κύκλος.
Αξίζει η προσφορά, μετράει ο σκοπός που βάζεις, μετράει το έργο που θα αφήσεις σε αυτό το κόσμο. Τα πλασματα σου, τα παιδιά σου. Ο σταυρός που κουβαλάς για να αναστηθεις. Ο Γολγοθάς σου, η χαρμολύπη σου, η υπερηφάνεια σου. Ένα νόημα για να ξυπνάς το πρωί. Για να προσφέρεις.
Στον άνευ όρων πόλεμο της αγάπης και του έρωτα, οι απώλειες και οι πληγές είναι αμέτρητες. Οι παράπλευρες απώλειες ακόμη περισσότερες. Και όσο ο κόσμος φλερτάρει με την παγιοποιηση του πνευματικού και αξιακου κενού, αυτές θα μεγαλώνουν.
και επέλεξε Το προσθήκη στην αρχική σελίδα Έπειτα άνοιξε την εφαρμογή .